Toen geluid op een kaart kwam: 7 klassieke pc-geluidupgrades

In een tijd waarin veel thuiscomputers geavanceerde hardware bevatten die werd gebruikt om muziek en geluidseffecten te genereren, werd IBM's eerste pc - voornamelijk ontworpen voor gebruik in kleine bedrijven - alleen uitgerust met een eenvoudige zoemer. De geluidsweergave van die machine uit 1981, gewoonlijk "pc-luidspreker" genoemd, kon alleen blokgolfaudio uitvoeren op twee spanningsniveaus (aan en uit), wat betekende dat het meestal piepen of zoemgeluiden uitzond.

Hoewel ingenieuze softwaretechnieken later ontwikkelaars complexere audio konden laten uitvoeren via een pc-luidspreker, bleef het resultaat blinker en minder natuurgetrouw, waardoor er een behoefte ontstond aan een meer complexe audio-uitvoermethode voor pc-compatibele apparaten, vooral als het ging om games. Het antwoord kwam in de vorm van plug-in geluidskaarten, die hun eigen steeds complexere geluidsproductiecircuits en audio-uitgangen bevatten.

Gedurende de jaren tachtig en negentig moesten de meeste pc-gebruikers nog steeds een afzonderlijke geluidskaart kopen om een ​​goede geluidsweergave te krijgen. In dit tijdperk streden fabrikanten zoals AdLib, Creative Labs, Roland, Gravis en anderen om de de facto standaard voor pc-audio te worden. Uiteindelijk wonnen Sound Blaster-derivaten, maar voor dat waanzinnige decennium en anderhalf jaar kwamen er veel verschillende soorten geluidskaarten op de markt.

In de volgende dia's ziet u een voorbeeld van enkele van de meest opvallende en memorabele voorbeelden van deze nu (grotendeels) verouderde vorm van add-on hardware. Als je klaar bent met lezen, hoor ik graag van je over welk model geluidskaart je vroeger die dag hebt gebruikt.

1 AdLib PCMS (1987)

De AdLib Music Synthesizer Card was de eerste geluidskaart voor IBM-pc's die uitgebreide software-ondersteuning kreeg. Het gebruikte een enkele Yamaha YM3812 FM-synthese-chip om muziek en geluidseffecten te genereren. Het ondersteunt geen gedigitaliseerde audio. King's Quest IV van Sierra was de eerste game die de AdLib-kaart ondersteunde, en zijn beslissing om dit te doen met een grote titelrelease spoorde andere ontwikkelaars aan om de AdLib-kaart ook in hun spellen te gebruiken.

(Foto: Dean Tersigni)



2 Creative Labs Game Blaster (1988)

De Game Blaster begon zijn leven als het "Creative Music System", het eerste product van Creative Labs. In tegenstelling tot de FM-syntheseschip van de AdLib-kaart, gebruikte het CMS twee Philips SAA1099-chips die 12 stemmen voor blokgolfsynthese leverden (die in stereo naar beide kanalen konden worden gepand). Het produceerde een inferieur geluid op de AdLib-kaart en de spelondersteuning bleef slank - zelfs nadat Radio Shack het CMS op de markt bracht als de "Game Blaster" in 1988.

(Foto's: Bratgoul, Creative Labs)



3 Roland LAPC-I (1988)

De LAPC-I was een interne versie van de eerdere Roland MT-32 MIDI-synthesizermodule gereduceerd tot een enkele ISA-kaart die in een pc past. Het speelde tot 32 stemmen tegelijkertijd in stereo met behulp van lineaire rekenkundige synthese, een methode waarbij instrumentmonsters elektronisch werden gemodificeerd om een ​​zeer realistisch resultaat te produceren. Sierra On-Line heeft de LAPC-I een tijdlang gedistribueerd voor gebruik met zijn games, maar de hoge prijs (ongeveer $ 425) beperkte de acceptatie ervan.

(Foto's: Atarian, Roland)



4 Covox Speech Thing (1989)

Hoewel elk ander geluidsapparaat op deze lijst op pc's is aangesloten als interne geluidskaarten, is het vermeldenswaard een extern alternatief, de Covox Speech Thing. Het relatief eenvoudige circuit bestond alleen in een kleine dongle die zou worden aangesloten op de parallelle poort van een gebruiker (een poort die gewoonlijk wordt gebruikt voor printers). Van die dongle liep een kabel die werd aangesloten op een kleine versterkte luidspreker. Voor minder dan $ 79 zou je deze 8-bit, 7 KHz gedigitaliseerde output aan een pc kunnen toevoegen. Hoewel het niet in de buurt van audio van CD-kwaliteit was, was het een significante verbetering ten opzichte van de primitieve piepjes van een pc-luidspreker. Een vergelijkbare dongle-en-luidsprekertechniek werd later gebruikt met de Disney Sound Source, een goedkope gadget die bij veel Disney-softwaretitels werd geleverd.

(Foto's: Clint Basinger, Covox)



5 Creative Labs Sound Blaster (1989)

Met de Sound Blaster sloeg Creative Labs de perfecte storm van mogelijkheden en prijzen voor een geluidskaart. Het bevat alle eerdere functies van de Game Blaster, perfecte compatibiliteit met AdLib-kaarten, de mogelijkheid om mono 8-bit gedigitaliseerd geluid tot 23 KHz te spelen en een ingebouwde gamepoort voor joysticks en controlepads. De functies bleken zo aantrekkelijk dat veel games het ondersteunden, en het werd de nieuwe heersende de facto geluidskaartstandaard in de pc-compatibele industrie - AdLib van zijn toppositie verdreven. Een paar jaar later verbeterde Creative Labs deze kaart (en bleef het toonaangevend in de branche) met de Sound Blaster Pro, met dubbele FM-syntheseschips en de mogelijkheid om mono 8-bits geluid af te spelen op 44, 1 KHz.

(Foto: Creative Labs)



6 Gravis Ultrasound (1992)

De Gravis Ultrasound bracht pc-audio een nieuw tijdperk in met de opname van wavetable-synthese, waarbij puur opgenomen samples van instrumenten werden gebruikt om muziek te genereren. Het was ook een van de eerste geluidskaarten die 16-bits audio van CD-kwaliteit van 44, 1 KHz uitvoerde (hoewel het met die snelheid geen audio kon opnemen). Het bevat ook compatibiliteit met AdLib, Sound Blaster en Roland MT-32, waardoor het een superieure geluidskaart is voor zijn tijd. Uiteindelijk zorgde het gebrek aan spelondersteuning voor de kaart en intense concurrentie van Creative Labs ervoor dat het de markt niet domineerde.

(Foto's: B Buxton, Gravis)



7 Creative Labs Sound Blaster 16 (1992)

De Sound Blaster 16 bood een belangrijke upgrade ten opzichte van zijn voorganger, de Sound Blaster Pro: CD-kwaliteit 16-bit, 44, 1 KHz digitale audio-opname en weergave. Afgezien daarvan behield het alle functies van de Sound Blaster Pro en voegde het de mogelijkheid toe om dochterkaarten te accepteren die op het hoofd SB16-bord zouden worden aangesloten om functies te bieden zoals volledige MIDI-ondersteuning en wavetable-synthese. Na de SB16 en de introductie van vooraf opgenomen audiotracks van CD-kwaliteit in games, hadden toekomstige pc-geluidupgrades lang niet dezelfde dramatische sprongen in kwaliteit. En toen moederborden eind jaren negentig geavanceerde geluidshardware in pc's begonnen te integreren, werden geluidskaarten zelf een bedreigde diersoort.

(Foto's: Konstantin Lanzet, Creative Labs)