Sorry, maar ik ben blij dat Vine dood is

Vine van zes seconden video Vine was vandaag zonder pardon verbannen naar de geweldige app store in de lucht. Nu het weg is, kunnen we het erover eens zijn dat Vine een horrorshow op sociale media was die nooit had moeten bestaan?

Mijn afwijzing van Vine is niet een nieuw gerealiseerde, post-mortem openbaring; het is een lang sudderend rundvlees geweest. Degenen die dicht bij me staan, weten dat ik Vine altijd heb gevonden als een digitale wangedrocht die geen echt doel diende en ons aantoonbaar als soort achteruitging.

Ik herinner me dat Vine voor het eerst opdook als de it- app van 2012. Je zou kunnen zeggen dat het de Ello was, of misschien Peach van de dag. Maar hoewel die apps uit het zicht zijn verdwenen, bleef Vine lang na de vervaldatum, grotendeels dankzij de overname van $ 30 miljoen door Twitter. Als een onverschrokken jonge techblogger destijds, was ik verplicht om het nieuwe te ontdekken. En dus, dabble ik deed in de wereld van willekeurig afgeknotte video's. En het was super dom.

Vine is letterlijk de slechtste vorm van communicatie in de geschiedenis van onze soort. Erger dan gevangenen die celwanden markeren met hun ontlasting.

- ((((Evan Dashevsky))) (@haldash) 13 februari 2013

Ik denk dat wat ik het meest haatte aan Vine, de lusvorming was, die erop stond. Wanneer er een mislukte poging tot humor of kunst was (en dat waren er veel ), vervaagde een Vine niet zomaar als een verkeerd afgevuurde tweet, maar herhaalde hij keer op keer; je in het gezicht slaan met elke abrupte snee.

Maar mijn grootste klacht was dat die kleine stukjes video-braaksel te vaak overvloeiden in mijn geliefde Twitter-feed. Er was geen ontsnapping mogelijk. Terug in Vine's saladedagen was mijn Twitter-feed overweldigd met mislukte lus-onzin, wat een aantal ontvolgingen veroorzaakte.

Ik waardeer elke technologie die A) toetredingsdrempels verlaagt (Vine maakte het heel gemakkelijk om video's te maken, bewerken en publiceren) en B) implementeert enkele beperkingen als een middel om creativiteit te versterken (Twitter zou niets zijn zonder de limiet van 140 tekens). Hoewel er zeker wat coole dingen te vinden waren in de Vineyard, was het meestal een schokkende menagerie van te veel amper ideeën.

Behalve dat het een bodemloze bron van niet-inhoud was (h / t voor Max Eddy voor die zin), ontwikkelde Vine zich nooit verder dan zijn vreselijke oorspronkelijke incarnatie. Hoewel Vine in 2012 misschien de mobiele videocurve voorliep, werd het snel overvol door superieure uitzendopties zoals Twitter's eigen Periscope, Instagram-video's, Snapchat en nu Facebook Live die niet willekeurig werden opgesloten in een venster van zes seconden.

Hoewel Vine de afgelopen maanden probeerde verder te gaan dan het domein van videoblips van zes seconden, was het te laat omdat het moederbedrijf een onzekere financiële toekomst tegemoet ging. Nu is het dood, en ik ben blij.