Voetgangers: grootste vijanden van zelfrijdende auto's?

Zoals veel mensen die in populaire steden wonen, benader ik de zomer met een mengeling van genot en angst. Aan de ene kant maakt de zomer in de Pacific Northwest de donkere, regenachtige winter draaglijk. Aan de andere kant worden delen van mijn stad bijna onbestuurbaar, dankzij meer voertuigen op de weg en toeristen die door de straten zwerven en chaos veroorzaken op zebrapaden.

Er is veel gepraat over hoe volledig autonome auto's eerst in stadscentra kunnen worden ingezet als robotaxi's. Dit zette me aan het denken over hoe zelfrijdende auto's zullen reageren op situaties met veel voetgangers en of de technologie dingen beter of slechter zal maken.

Adam Millard-Ball, universitair docent milieustudies aan de Universiteit van Californië, heeft hier ook over nagedacht. Hij publiceerde eind vorig jaar een artikel waarin werd beschreven met behulp van "speltheorie om de interacties tussen voetgangers en autonome voertuigen te analyseren, met een focus op opbrengst op zebrapaden." Hij gelooft dat autonome auto's de inzet zullen verhogen in het "spel van 'crosswalk chicken' tussen voetgangers en bestuurders."

Millard-Ball voorspelt dat voetgangers, of ze geen idee hebben zoals toeristen in mijn stad of slimme inwoners, zullen profiteren van de voorzichtigheid die in zelfrijdende auto's is geprogrammeerd om voorrang te krijgen.

Voetgangers gedragen zich slecht

"Omdat autonome voertuigen risicomijdend zijn, suggereert het model dat voetgangers zich straffeloos kunnen gedragen", zegt Millard-Ball. "Tegelijkertijd kan de acceptatie van autonome voertuigen worden gehinderd door hun strategische nadeel dat hen vertraagt ​​in het stadsverkeer."

Millard-Ball bedacht drie scenario's over hoe de interactie tussen voertuigen en voetgangers zou kunnen veranderen zodra zelfrijdende auto's aan de mix in stedelijke gebieden worden toegevoegd. De eerste is wat hij voetgangerssuprematie noemt, waarbij 'voetgangers en misschien fietsen' de weg domineren, zegt hij. Zoiets als in mijn stad nu.

De tweede is regelgevende reactie , die de voetgangers belast door hen te bedreigen met citaten voor het pesten van zelfrijdende auto's op zebrapaden of andere gebieden waar ze de weg delen. Ik zou deze aanpak van harte ondersteunen in mijn geboortestad, of het nu met door mensen of auto's aangedreven auto's is.

Het derde scenario noemt hij het scenario van de menselijke bestuurder , dat ons in wezen terugbrengt naar de eerste plaats als autonome auto's zo timide zijn dat ze nog meer back-ups van het verkeer veroorzaken in door de stad verstopte stadscentra. Millard-Ball merkt op dat "menselijke chauffeurs de geloofwaardige dreiging behouden dat ze zullen botsen met een jaywalking-voetganger, waardoor ze een strategisch voordeel krijgen in het spel" crosswalk chicken ".

Hij voegt eraan toe dat "sommige reizigers de voordelen van autonome voertuigen, zoals de vrijheid om andere activiteiten tijdens de reis uit te oefenen, kunnen inruilen voor het snelheidsvoordeel van menselijk rijden."

De theorie van Millard-Ball over hoe zelfrijdende auto's en andere weggebruikers naast elkaar zullen bestaan, is natuurlijk speculatief en hij zegt dat "hybride scenario's ook mogelijk zijn" in plaats van een van de drie die voorrang hebben. We moeten misschien jaren wachten om te zien hoe dit allemaal uitpakt, wat betekent dat ik nog een paar zomers moet doorstaan ​​om toeristen te ontwijken, of ze nu te voet of in hun auto zijn.