Moderne polaroidfilm een ​​kans geven

Polaroid produceerde haar laatste pak film in 2008, een analoog slachtoffer van de digitale revolutie. Smartphones waren lang niet zo geavanceerd als tegenwoordig, en niemand wist wat een Instagram in 2008 was, maar goedkope compacte digitale camera's en D-SLR's lieten net onvoldoende ruimte op de markt voor Polaroid om dure instantfilm te blijven verkopen.

Het duurde niet lang voordat een groep zich vormde in een poging om Polaroid instant film nieuw leven in te blazen. Nagesynchroniseerd The Impossible Project, na een citaat van Polaroid-oprichter Edwin Land, nam het de verhuur over van de laatste fabriek waar Polaroid-film werd gemaakt, slechts enkele maanden later en begon het de klassieke instantfilm weer op de markt te brengen.

Onmogelijk moest Polaroid-recepten van de grond af aan reverse-engineeren en bracht zijn eerste film pas in 2010 op de markt. Vroege inspanningen bleken niet zo verfijnd te zijn als de originele Polaroid-film - de ontwikkeltijden waren lang en de film moest tijdens dat proces tegen licht worden afgeschermd. In de vier volledige jaren die sindsdien zijn verstreken, heeft het bedrijf Generation 2.0 van zijn film uitgebracht. Het verbetert de ontwikkeltijd, maar heeft nog steeds enkele problemen. Het bedrijf schetste veel van de uitdagingen om de film bij Photokina te verbeteren en is van plan om Generation 3.0 later dit jaar op de markt te brengen.

Ik heb een oude Autofocus 660-camera op eBay gekocht voor een fatsoenlijke prijs - iets minder dan $ 50, inclusief verzendkosten. Impossible leverde een paar pakjes film, waaronder Poison Paradise, een kleurenvoorraad met bloemenprintranden, zwart-wit in een cirkelvormig kader en een cyanotype monochroom. De vermelde ontwikkeltijd varieert - de kleurenvoorraad heeft 30 minuten nodig om volledig te realiseren, het cyanotype ongeveer 40 minuten en zwart-wit ongeveer 10 minuten. Maar in werkelijkheid ontdekte ik dat zelfs langere tijden nodig waren om het beeld er op zijn best uit te laten zien - dichter bij een uur.

Laten we het duidelijk maken: de Autofocus 660-camera is niet de beste die Polaroid ooit heeft gemaakt. De lens is van plastic en hoewel het een autofocussysteem heeft, is het niet hetzelfde als andere modellen die multi-element glazen lenzen gebruikten. Als je serieuzer bent over het maken van instantfilms dan ik, is het de moeite waard om te betalen voor een betere camera - met elk frame dat qua kosten de $ 3 nadert, is het niet logisch om op de camera te beknibbelen.

Mijn eerste uitje met de 660 was een Halloween-feest, meestal bijgewoond door mensen van midden dertig. Ik gebruikte de camera op dezelfde manier als in zijn glorietijd, en maakte familiekiekjes tijdens de informele bijeenkomst. De volwassenen op het feest waren geschokt dat instantfilm nog steeds beschikbaar was; hun jonge kinderen wilden de foto's zien terwijl ze uit de camera werden geworpen. En daarin ligt een probleem met de huidige film van Impossible. Het party trick-aspect is verdwenen; je kunt het niet voor je ogen zien ontwikkelen. En nee, ondanks wat Outkast zegt, zal schudden de zaken niet versnellen - schud je polaroids niet.

Zodra het ontwikkelen is voltooid, heb je een echte, fysieke foto die je aan je vrienden kunt overhandigen. Het is veel tastbaarder dan een afbeelding op Facebook plaatsen. Zelfs als foto's bestemd zijn voor de koelkast, is dat een aandenken dat de meeste digitale camera's niet kunnen produceren. Het is niet de enige manier om het te doen. De Polaroid Socialmatic digitale camera heeft een geïntegreerde printer en de Fujifilm Instax Share-printer maakt kleine foto's op Instax instant film; het kan rechtstreeks afdrukken vanaf een smartphone of een Fujifilm-camera met Wi-Fi. Ik heb de output van de Socialmatic nog niet persoonlijk gezien, maar de Instax-film is erg klein in vergelijking met de klassieke Polaroid-voorraad die Impossible produceert. Fujifiilm maakt een Instax Wide-formaat dat een beetje groter is, maar je moet een Instax Wide-camera kopen om het te gebruiken, omdat er geen printeroptie is voor de breedformaatfilm.

De output van de kleurenfilm is niet zo levensecht als je krijgt met Fuji Instax. De voltooide foto lijkt een beetje op een gefilterde Instagram-afbeelding. Voor mijn kleurenfilmpakket draaide ik de beelden snel om nadat ze uit de camera waren geworpen, wat prima was voor het fotograferen in relatief donkere binnenomstandigheden. Maar als je buiten fotografeert, moet je absoluut een kikkertong kopen. Dit vreemd genoemde accessoire vervangt de plastic rol die aan de mond van een Polaroid-camera zit. Het bedekt het beeld volledig terwijl het wordt uitgeworpen, zodat u het tegen licht kunt beschermen en het in het donker kunt wegstoppen zodat het zich kan ontwikkelen.

Ik dacht dat de zwart-witstam iets sterker was in kwaliteit. Het ontwikkelt zich vrij snel en er zijn geen problemen met de kleurentrouw. De foto's die ik heb gemaakt, hadden een beetje een klassiek uiterlijk met laag contrast. De cyaan monochrome film was mijn minst favoriete van wat ik heb geschoten. De colorcast grijpt niet echt in mijn oog. Een schot van de mopshond van een vriend deed de arme pup een beetje op een buitenaards wezen lijken. Impossible heeft ook een magenta monochrome film beschikbaar als je de wereld liever in een roodachtige tint werpt.

Na een paar pakjes film te hebben doorlopen, loop ik weg met de mening dat fotograferen met oude Polaroid-camera's niet iets is dat je in een opwelling wilt doen. Tegen de huidige prijzen - ongeveer $ 23, 50 voor een 8-shot-pakket film - is het gewoon te duur om aan te bevelen voor casual gebruik. Het Generation 2.0-product is een stapje hoger dan de eerste inspanningen van Impossible, maar u zult nog steeds afbeeldingen moeten beschermen tegen licht terwijl ze zich ontwikkelen.

Maar als je echt verliefd bent op instant-film - en de chemische charme van de film is een verfrissende verandering van tempo ten opzichte van het digitale landschap - fotograferen met Polaroid-hardware en Impossible Project-film heeft een zekere aantrekkingskracht. De output is een stuk groter dan de formaten Instax en Instax Wide, en ik ben echt dol op de manier waarop de zwart-witfilm afbeeldingen tekent. De kleurenvoorraad biedt niet dezelfde natuurgetrouwheid of helderheid als Instax, maar het toont natuurlijk enkele vervaagde effecten die Instagram probeert te vervalsen met filters, wat aantrekkelijk kan zijn. Het Generation 3.0-filmproduct belooft een meer getrouw beeld in kleur vast te leggen; we zullen zien of dat het geval is wanneer het de planken raakt.