Facebook is een mediabedrijf, behandel het als een | sascha segan

Bij de verkiezingen van dit jaar was Facebook de krachtigste nieuwsbron. Volgens Pew haalt meer dan 40 procent van de Amerikaanse volwassenen - dat is meer dan kijken naar een enkel tv-kanaal - hun nieuws van Facebook, en zoals veel journalisten hebben verteld, wordt het platform overspoeld met nepnieuws van hyperpartijen.

Toch weigeren Mark Zuckerberg en Facebook's leiderschap hun verantwoordelijkheid voor onze politiek op zich te nemen. Zuckerberg voerde deze week aan dat nepnieuws 'een zeer klein deel van de inhoud' op Facebook is en probeerde de vraag om te zetten in een partieel politiek argument, zeggend: 'Waarom zou je denken dat er nepnieuws aan één kant zou zijn, maar niet de andere?"

Welnu, er is natuurlijk nepnieuws aan beide kanten. Facebook's voorkeur was niet noodzakelijkerwijs voor of tegen Trump. Net als een goed tabloid was Facebook's voorkeur voor de meest inflammatoire, extreme opvattingen. Die borrelden omhoog naar de top in de redactionele curatie van Facebook.

Een schat aan Macedonische tieners op zoek naar winst. Zoals BuzzFeed vertelt, ze A / Bed verschillende soorten politieke inhoud om erachter te komen welke de meest virale zijn in de nieuwsfeeds van Facebook, met bijna alle verhalen onwaar.

Debunking the News Feed

Centraal in Facebook's aankondiging dat het een platform is, geen mediabedrijf, is het idee dat de feed alleen maar presenteert wat je vrienden willen dat je ziet. Dat is helemaal niet waar.

Het uiterst ondoorzichtige algoritme van Facebook toont u een samengestelde selectie van wat uw vrienden, hun vrienden en betaalde sponsors posten. Je krijgt dingen niet geordend op basis van het aantal aandelen; je krijgt ze niet chronologisch geordend; en je krijgt ze niet eens geordend door wie betaalt. Je krijgt ze geordend door een complex redactioneel proces.

Het feit dat dat proces algoritmisch is, betekent niet dat het niet redactioneel is. Alleen omdat het geen directe toewijzing heeft aan een specifieke politieke voorkeur, betekent dit niet dat het geen curatie is.

Ik gebruik een (open, openbaar) algoritme om de winnaars van onze Fastest Mobile Networks-prijs elk jaar te bepalen. De wegingen van de items in het algoritme zijn mijn redactionele keuze. Mensen schreven en passen voortdurend het algoritme van Facebook aan; zij zijn de redactie. Zelfs als het algoritme zichzelf programmeert, zou het de editor zijn, niet je vrienden. Vrienden zijn niet de kiezers van het nieuws, ze zijn de grondstof.

Dit heeft niet alleen invloed op politiek nieuws. Ik kijk nu naar de beste items in mijn feed. Hun leeftijd is: vier minuten, 10 uur, gesponsord, twee uur, drie uur, 13 minuten. Ik heb vrienden die dingen posten tussen vier minuten en 10 uur geleden. Veel van hun berichten verschenen niet omdat Facebook aan het bewerken is.

Twitter is een platform. Twitter laat je alleen zien wie je volgt, in pure omgekeerde chronologische volgorde (als je dat wilt). Facebook is een tijdschrift. Het toont je de verhalen die volgens hem het meest opwindend zijn, in de volgorde van opwinding.

Ja, je kunt de curatie zelf beïnvloeden door 'beste vrienden' te kiezen, berichten niet meer te volgen of te verbergen, net zoals je pagina's uit een krant of tijdschrift kunt scheuren als je ze niet leuk vindt. Maar de kracht van standaardwaarden is heel, heel sterk, zoals deze studie van resultaten van zoekmachines laat zien.

Een nadere blik op Facebook

Zuckerberg kan niet toegeven dat Facebook een mediabedrijf is, omdat mediabedrijven met veel meer aandacht worden behandeld dan zogenaamd neutrale platforms. Dit werd naar huis gereden tijdens de "Trending Topics" controverse, toen Facebook werd gehamerd door conservatieven voor vermeende vooringenomenheid in zijn menselijke editor corps. Facebook heeft dus de menselijke editors verwijderd, maar niet de bewerking. En toen Facebook eenmaal overstapte van menselijke naar algoritmische editors, duwden die editors meer nepverhalen naar voren. (Dit verhaal kijkt heel goed naar de 'hersenen' van de virtuele editor van Facebook.)

Het gesprek rond Facebook moet veranderen. Het gaat niet terug naar een puur chronologische feed. Het algoritme is te succesvol en het algoritme is een groot deel van wat Facebook zo plakkerig maakt.

Facebook moet dus verantwoordelijkheid nemen voor zijn positie als mediabedrijf en moet als één worden behandeld. Als het nepnieuws omhoog blijft duwen in zijn algoritme, wat het duidelijk doet, moeten die verhalen net zo hard worden behandeld als elk ander tijdschrift dat fakery publiceert. Facebook is de uitgever. De gelinkte sites zijn de schrijvers. Wij zijn de lezers. Dit is nu de media.

Random Access: we laten je de Google Daydream View zien en praten over de impact van Facebook op de verkiezingen, Snapchat Spectacles en nieuwe emoji's.

Geplaatst door PCMag op vrijdag 11 november 2016