Kwetsen smartphones onze kinderen?

Nou, je kunt geen auteursrecht een beetje "i". Althans, dat zou ik raden.

Nog niet. Wie is deze iGen-generatie? Ik noem nog steeds iemand jonger dan ik 'millennial', maar er is een andere generatie die daar binnen sloop.

De reden dat het een nieuwe generatie is, is omdat ze gedragen zich een beetje anders dan de generatie vóór hen, en zo kun je de marker neerleggen. Wat zijn enkele van die verschillen tussen die twee generaties?

iGen's de eerste generatie die opgroeide met de smartphone voor hun hele adolescentie, en dat heeft echt rimpeleffecten gehad op hun gedrag, hun houding, hun mentale gezondheid. Als een voorbeeld, uiteraard besteden ze veel meer tijd online en sms'en, en op sociale media dan tieners 10 jaar eerder deden, toen het de millennials waren die de tieners waren.

Wat maakt de in het bijzonder smartphone anders dan televisie- of videogames, of zelfs radio op de dag? Al deze technologieën die onze jeugd zouden verpesten. Wat maakt de telefoon anders?

Nou, een paar dingen. Het eerste is dat een smartphone altijd bij je is, vooral tieners. Je ziet ze nu en het is er altijd en het kan altijd bij je zijn. Het is klein en binnen bereik, dus ik denk dat dat één ding is dat het anders maakt. Het andere is dat mij hier vaak om wordt gevraagd. "Ach, alles gaat kapot." Nou, het is niet zo heel veel. Het is genuanceerder dan dat. Mensen zeiden hetzelfde over tv. Ze hadden min of meer gelijk over tv. Sommige mensen zijn tot de conclusie gekomen, je kijkt naar gemeenschapsgroepen enzovoort en sommige van die storingen, dat komt waarschijnlijk door tv. In sommige opzichten hadden ze gelijk.

Gedragspatronen veranderen. Ik denk dat de nieuwe technologie de gedragspatronen absoluut heeft veranderd. Het ding aan de telefoon is dat waar je de technologie volledig hebt revolutionair veranderd. De televisie was iets waar je thuis aan meedeed tijdens bepaalde uren. Er was primetime TV. De telefoon neemt alle barrières weg, zowel vanuit een tijdsperspectief als vanuit een locatieperspectief.

Dus dat heeft waarschijnlijk iets te maken met waarom tieners en volwassenen het zo vaak gebruiken. Tieners gebruiken hun telefoons gemiddeld zes tot acht uur per dag. Volwassenen zijn waarschijnlijk niet zo ver achter hen, velen van ons. Je hebt gelijk; je doet het niet alleen thuis. Het is overal en altijd, ook 's nachts. Dat was een ander ding dat ik ontdekte tijdens het praten met tieners, is hoeveel van hen sliepen met hun telefoons of op zijn minst hun telefoons binnen handbereik hadden, soms met de hele nacht aan.

Mijn zoon is 23 jaar oud. Hij is werkzaam, dank God. Praat met me over de dag in het leven van een iGen-tiener.

Ten eerste kunnen we beginnen met die tijd, die zes tot acht uur aan de telefoon online en sociale media. Dat is gewoon in de vrije tijd, dus dat betekent dat er niet veel tijd meer is voor veel andere dingen die tieners deden. Samenkomen met je vrienden of naar feestjes gaan, naar een winkelcentrum gaan met je vrienden, iGen-tieners doen dat veel minder dan tieners vijf of tien jaar geleden deden. Dit soort viel van een klif in termen van het aantal keren dat ze zouden uitgaan zonder hun ouders en samenkomen. Die persoonlijke sociale interactie valt steeds meer uit de boot als de communicatie naar de telefoon gaat. Dat is een van de grootste veranderingen. Veel andere dingen over hoe tieners hun tijd doorbrengen, zijn niet veel veranderd. Veel mensen vragen me: "Oh, misschien komen ze niet samen met hun vrienden omdat ze meer uren huiswerk maken." Ze doen eigenlijk minder uren huiswerk dan tieners uit de jaren '80 en '90, en het is echt niet veel veranderd in de afgelopen vijf tot tien jaar.

Hetzelfde met extra curricula. Er is een perceptie dat daar veel meer tijd aan wordt besteed. Dat is ook ongeveer hetzelfde gebleven.

Het is zeer interessant omdat in je onderzoek vind je al deze verschillende correlaties die zeggen dat de iGen-generatie letterlijk niet zo veel het huis uit gaat als vorige generaties. Ze krijgen niet eens hun rijbewijs al in oudere generaties omdat er een gebrek aan onafhankelijkheid is dat zich manifesteert.

Dit maakt deel uit van een trend die werd versneld door smartphones, maar begon met millennials en heeft echt diepere culturele wortels. Dit is de trend dat tieners langzamer opgroeien en later zowel de geneugten als de verantwoordelijkheden van de volwassenheid op zich nemen. Dingen zoals autorijden; veel van hen krijgen hun rijbewijs niet, zelfs niet tegen het einde van het laatste jaar van de middelbare school. Uitgaan op dates, uitgaan zonder hun ouders, een betaalde baan hebben, alcohol drinken, seks hebben tijdens de middelbare school. iGen tieners doen die dingen minder dan tieners.

Het was erg interessant om je artikel te lezen. Ik citeer hier: het zegt: "De gemiddelde tiener heeft nu voor het eerst seks in het voorjaar van de 11e klas, een heel jaar later dan de gemiddelde Gen X-er." Het lijkt contra-intuïtief. We hebben altijd gedacht dat de leeftijd steeds jonger werd, en nu gaat de trend de andere kant op.

Dat klopt. Dat deed het, van Boomers tot Gen X-ers. Ik ben een Gen X-er. We begonnen de adolescentie een beetje eerder dan de Boomers, en toen hebben we het zo lang mogelijk uitgebreid. Met deze generatie, met iGen, breiden ze de kindertijd uit naar de adolescentie. Dat komt op manieren zoals seks hebben en alcohol drinken waarbij veel mensen, vooral ouders, zeggen: "Is dat niet goed?" Ik zou zeggen: "Natuurlijk, ja. Dat is iets geweldigs." Het is een afweging, omdat ze niet zoveel uit het huis gaan, niet rijden, geen baan hebben, maar ook niet zoveel ervaringen met onafhankelijkheid hebben. Als ze dan naar de universiteit gaan of een baan krijgen, weten ze soms niet precies wat ze moeten doen, omdat ze gewoon niet zoveel ervaring hebben gehad om zelf beslissingen te nemen.

Laten we aannemen dat al deze patronen aanwezig zijn. Hoe weet je dat dit een oorzakelijk verband is met telefoons en technologie en niet alleen een factor van veranderende culturele normen?

We kunnen een beetje doornemen hoe ik tot die conclusie ben gekomen. Ten eerste, als je naar tieners kijkt in deze grote nationale enquêtes, degenen die meer tijd op schermen doorbrengen, is het gecorreleerd met hen die minder gelukkig, depressiever zijn en zelfs meer risicofactoren voor zelfmoord hebben. Maar dat is correlatie, geen oorzakelijk verband. Je moet altijd denken: "Nou misschien zijn het de tieners die ongelukkig en depressief zijn en die dan sociale media meer gebruiken, " bijvoorbeeld. Er zijn drie studies die daar echt naar hebben gekeken voorzichtig dat heeft die uitleg min of meer uitgesloten. Ze volgden mensen over tijd, en merkten dat hoe meer mensen het aantal uren sociale media gebruikten, dat betekende dat ze later minder gelukkig waren. Als ze minder gelukkig waren, betekende dit niet dat ze sociale media meer gebruikten. Ik stel voor dat oorzakelijk verband meer van sociale media naar ongeluk gaat. Er was een andere studie waarbij mensen willekeurig werden toegewezen om Facebook voor een week of niet op te geven en vervolgens naar het einde te kijken hoe ze zich voelden. Degenen die Facebook opgaven eindigden de week gelukkiger, minder eenzaam en minder depressief. Dat was een echt experiment.

Na slechts een week van scheiding?

Na een week. Dat is wat die studie ontdekte, en dat was iets dat sommige mensen in Denemarken deden. Het was een interessante manier om echt te bepalen. Omdraaien van een medaille, je bent in deze groep terechtgekomen, dus we weten dat het geen externe factoren zijn. We weten dat het niet die omgekeerde oorzaak is.

Wat denk je dat het over sociale media is? Ik denk dat we de telefoonervaring zelf misschien kunnen scheiden van sociale media, maar ze zijn behoorlijk vermengd.

Ze zijn behoorlijk vermengd.

Waar gaat het over de ervaring die inherent deprimerend is? Is het angst om te missen? Is het de constante afleiding? Is het 24/7 peer-group interacties?

Weet je, ik denk dat veel ervan is als het met mate wordt gebruikt, een uur per dag, twee uur per dag, zijn er eigenlijk geen negatieve effecten op de geestelijke gezondheid. Het is twee uur per dag, drie, vier, vijf en meer wanneer je de effecten ziet verschijnen. Ik denk dat het suggereert dat het slechts gedeeltelijk de telefoon en sociale media per se is; het is wat het verdringt als je er zoveel tijd aan besteedt. Dat als je daar zoveel tijd aan besteedt, je misschien niet aan het sporten bent. Misschien zie je je vrienden niet zo vaak in persoon. Die twee dingen, sporten, tijd doorbrengen met vrienden in persoon, studie na studie, laten zien dat die verband houden met een betere geestelijke gezondheid. Het is slechts gedeeltelijk een deel van de druk rond de telefoon en wachten op likes en dat soort dingen. Het is ook wat je niet doet omdat je aan de telefoon bent.

Totdat ik je artikel las, had ik echt geen aandacht besteed aan het aantal zelfmoorden onder kinderen van deze leeftijd. Je hebt gelijk, het waren drie keer zoveel 12- tot 14-jarige meisjes die in 2015 zelfmoord hebben gepleegd als in 2007. Het is een nog grotere kloof voor meisjes dan voor jongens. Kun je een beetje vertellen waarom dat zo is?

In één onderzoek konden we kijken naar de tijd die tieners besteedden aan elektronische apparaten, waaronder telefoons, en vervolgens welk percentage van hen een zelfmoordrisicofactor had. Twee weken verdrietig of hopeloos zijn, aan zelfmoord denken, een zelfmoordplan maken en zelfs zelfmoord proberen. Er was een vrij groot verschil tussen degenen die bijvoorbeeld een uur per dag aan elektronische apparaten spendeerden en degenen die vijf uur of meer besteedden in termen van hoeveel een zelfmoordrisicofactor hadden. Degenen die veel meer tijd doorbrachten, hadden veel meer risico.

Meisjes brengen meer tijd door op sociale media. Ze besteden ongeveer evenveel tijd aan telefoons, maar sociale media lijken hun eigen unieke uitdagingen te hebben met depressie en cyberpesten, en sommige van de andere druk daar die er altijd was voor meisjes en nu echt acuut worden wanneer ze kunnen worden gepest altijd. Wanneer ze op vakantie zijn, 's nachts, zelfs weg van school. Dat kan een van de redenen zijn waarom het zelfmoordpercentage voor meisjes in een nog hoger tempo is gestegen dan voor jongens.

Het lijkt wel anekdotisch, de ergste gevallen van cyberpesten de laatste jaren, vooral onder jonge meisjes, gebeurt er onder meisjes en een deel ervan is omdat het pesten lang na school voortduurt. Het kan in het weekend voorkomen. Het is heel openbaar op een manier die pesten dat de grootte van de menigte in de kamer was, en wanneer het op sociale media is, is het iedereen op de middelbare school of iedereen op de middelbare school die kan zien. Het heeft alleen dit versterkingseffect dat lijkt alsof het behoorlijk krachtig zou kunnen zijn.

Het is echt verwoestend wat er met sommige van deze meisjes is gebeurd. Meisjes hebben elkaar altijd op die manier gepest: meer verbaal, sociaaler dan jongens. Er is een groter verband tussen cyberpesten en risicofactoren voor zelfmoord dan normaal pesten. Beide zijn duidelijk erg slecht en verhogen het risico ongeveer twee of drie keer, maar het risico wordt verhoogd met cyberpesten.

Je schrijft ook een beetje over slaap en het effect van technologie op slaap. Ik ben het soort persoon dat de neiging heeft om op de bank in slaap te vallen terwijl ik tv kijk. Ik realiseer me dat dit waarschijnlijk niet de gezondste manier is om het te doen.

Nee dat is het niet.

Het is nog erger voor deze kinderen die hun telefoon op hun bed hebben staan.

En ja hoor, sinds 2010 is het percentage tieners dat 's nachts zeven of meer uren slaap krijgt gedaald. Tieners slapen minder. Degenen die meer tijd op schermen doorbrengen, slapen minder. Er zijn allerlei soorten fysiologische dingen die ook met tv en telefoons te maken hebben. Het is het blauwe licht. Dan produceert je lichaam niet genoeg melatonine om je te kalmeren, te realiseren dat het nacht is, om te gaan slapen. Plus, dan is er alle emotionele stimulatie van telefoneren die er niet zo veel is voor tv. Tieners vertellen me, en jonge volwassenen ook, dat hun telefoon het laatste is wat ze zien voordat ze 's nachts gaan slapen en het eerste wat ze' s morgens zien. Het eerste wat ze 's ochtends zien, is goed, maar dat vlak voor het slapengaan doen, is gewoon geen recept voor een gezonde slaap.

• Lees: Hoe te voorkomen dat Gadget Blue Light uw slaap verstoort

Het klinkt alsof het grootste deel van waar we het vandaag over hebben gehad, ook zou kunnen gelden voor volwassenen met technologie. Zijn de gevolgen van technologie voor volwassenen hetzelfde als voor kinderen, of wat zou het anders maken?

De gegevens waar ik uit put, zijn omdat het een gevangen publiek is. We hebben veel meer gegevens over tieners en jonge volwassenen. Sommige van die onderzoeken die ik beschrijf over sociale media en ongeluk zijn gedaan bij volwassenen, en ze vinden dezelfde effecten. Ik vermoed dat veel van deze trends ook bij volwassenen opduiken, maar ik denk dat het bij tieners vooral zorgwekkend is, want dat is echt een cruciale tijd voor emotionele ontwikkeling, voor socialisatie en het leren van sociale vaardigheden. Ik denk dat het een tijd is die net zo cruciaal is voor wie je bent en leren wie je bent als je met je vrienden omgaat, en tieners doen dat veel minder. Ze communiceren via de telefoon. Sommige mensen zeggen: "Wel, dat is prima, want dan communiceren ze nog steeds met hun vrienden zoals kinderen altijd hebben gedaan", maar dat veronderstelt dat die elektronische communicatie hetzelfde is als persoonlijke communicatie, dat het hetzelfde is voor mentale communicatie. gezondheid, dat het hetzelfde is voor het ontwikkelen van sociale vaardigheden. Het is vrij duidelijk dat het niet hetzelfde is. Dat is het gewoon niet.

Wat vindt u van het tegenargument dat deze telefoons en deze technologieën onze intelligentie vergroten, de omvang van onze sociale netwerken vergroten, ons een ondersteunende structuur bieden die er misschien niet eerder was en mensen in staat stelt om op een beter niveau verbinding te maken? Er moet ook een voordeel zijn voor deze nieuwe technologieën, nietwaar?

Oh absoluut. Ik zie dat niet eens als een tegenargument. Ik denk dat dit wijst op matiging, zoals ik al zei, want ja, smartphones zijn geweldig. Ze kunnen ons helpen erachter te komen waar we naartoe moeten. Ze kunnen ons informatie binnen handbereik geven. Als u bijvoorbeeld iemand bent die mensen wil bereiken om een ​​unieke interesse te hebben die u misschien heeft en die andere mensen om u heen niet, dan kunt u dat doen. Er zijn een aantal prachtige dingen die je kunt doen, maar het moet niet worden gezien als een vervanging voor de rest van je sociale leven. Je zou niet moeten zien, zoals soms gebeurt, twee tieners die naast elkaar zitten, niet met elkaar praten, maar elkaar sms'en als ze naast elkaar zitten.

Ik lijk ook enkele huwelijken die op die manier werken. Wat moeten ouders doen als ze hun tienerjaren zien, aan tafel zitten en dit zien gebeuren? De keukentafel is bijna deze ideale omgeving waarin je de meeste controle hebt over je kinderen, maar in veel huizen gebeurt die maaltijd niet. Dan is er de rest van de dag waar je heel weinig controle hebt over wat je kinderen doen. Wat moeten ouders doen?

Nou, als je kinderen hebt die bijvoorbeeld basisschool, vroege middelbare school zijn en nog geen telefoon hebben, stel ze dan zo lang als je kunt een telefoon uit. Tot ze emotioneel meer klaar zijn om ermee om te gaan. Sommige effecten op de geestelijke gezondheid komen veel meer voor bij jongere tieners dan bij oudere. Als ze die smartphone eenmaal hebben, zijn er apps die u erop kunt zetten om de hoeveelheid tijd die uw tiener eraan besteedt te beperken. Je kunt kiezen wat je denkt dat goed is. Het kan verschillen van het ene kind tot het andere, maar het gemiddelde, gezien de effecten voor de geestelijke gezondheid, zou ik het misschien op 90 minuten kunnen stellen.

90 minuten per dag telefonische toegang.

90 minuten per dag.

Dat elimineert vrijwel de telefoon als bibliotheekhulpmiddel.

Welnu, dan kunt u een desktop gebruiken. Moet je je huiswerk maken? Gebruik het bureaublad. Of een laptop.

Je denkt dat het echt de telefoon zelf is, niet noodzakelijkerwijs de connectiviteit. Het is niet de internetverbinding; het is de vormfactor en draagbaarheid.

Nou, het is moeilijk te zeggen. Met de gegevens die ik heb geanalyseerd, lijkt het meer te gaan om de totale hoeveelheid tijd die op schermen wordt doorgebracht. Dat lijkt de grootste risicofactor te zijn. Dat is echter de totale hoeveelheid tijd die tijdens de vrije tijd op schermen wordt doorgebracht. Dat zou betekenen dat als er huiswerk is, en dat huiswerk eigenlijk wordt gedaan in plaats van YouTube te kijken, daar hebben we het niet over. We hebben het hier over amusement tijdens de vrije tijd, niet noodzakelijk voor het onderzoeken van een project.

Is er een verantwoordelijkheid van technologieleveranciers en sociale media-netwerken om een ​​rol te spelen in deze kwesties? Het is de taak van Facebook om u meer tijd op Facebook te laten doorbrengen en meer te laten communiceren. Het is de taak van Instagram om meer tijd aan het oppervlak door te brengen. Dit zijn bedrijven die zijn ontworpen om zo verslavend mogelijk te zijn. Wat is hun verantwoordelijkheid bij het onderhouden van deze jongere generatie?

Ik ben blij dat je dat ter sprake hebt gebracht, omdat ik geloof dat dat een ding is waar ouders en tieners rekening mee moeten houden, dat dit bedrijven zijn, dat ze er belang bij hebben dat mensen zes tot acht uur doorbrengen. Dat klinkt goed voor hen, maar-

Ze scheppen erover op in hun kwartaalverslagen.

Rechtsaf. Ik begrijp waarom. Het is zakelijk; dat is wat het geld verdient. Mensen hebben me dit gevraagd: "Moeten we voorschriften hebben?" Ik zeg altijd: "Dat is een beetje boven mijn loonniveau." Ik denk dat we daarover een gesprek moeten voeren en proberen erachter te komen. Ik kan zeggen dat ik denk dat voor sommige van deze platforms, ze gelukkiger klanten zouden hebben als ze, ja, absoluut hun platform zouden gebruiken, maar misschien niet zoveel uren per dag.

• Lees: 11 redenen om te stoppen met kijken naar je telefoon

We staan ​​op het punt een wereld binnen te gaan waar we niet alleen 24/7 schermen voor ons beschikbaar hebben, maar ook virtuele werelden voor ons beschikbaar hebben. Er is hier veel science-fiction over geschreven, over "zullen mensen verdwalen in deze virtuele werelden?" Wat is je voorgevoel, gezien het onderzoek dat je hebt gedaan? Hoe gaan we om met virtual reality en augmented reality?

Weet je, ik denk dat het misschien alleen maar afhangt van hoe de technologie evolueert. Zoals het nu is waar je eigenlijk alleen bent in deze eigen wereld die misschien net zo isolerend of meer is dan aan de telefoon. Als het iets is waar aanraking is en je kunt communiceren met andere mensen. Het is grappig omdat je aan de ene kant kunt zeggen: "Hoe cool zou dat zijn om je vriend die 2.000 km verderop is een knuffel te geven?" Dat klinkt geweldig, maar als we ons leven volledig online leven, gaat het de grens over in science fiction, waar mensen beginnen te zeggen: "Wel, dat klinkt heel eng, om gewoon virtueel te leven." Dat dat misschien niet het beste idee is. Het zal interessant zijn om te zien wat er daarna komt.

Ik denk dat er ook een interessante context is waar je boek heel vierkant mee omgaat, namelijk dat dit een nieuwe generatie is die deze technologie nog nooit heeft gekend. We hebben de neiging om deze technologieën te beschouwen als additief voor onze menselijke ervaring en ons leven, soms gezond, soms ongezond, maar ze zijn additief. Op een bepaalde leeftijd kan dit andere interacties voor kinderen op een bepaalde leeftijd vervangen, en dat kan zijn waar de psychische problemen beginnen binnen te kruipen.

Ik denk dat het die andere interacties al vervangt voor iGen. Wat echter interessant is, is dat wanneer ik met iGen-tieners praat, en een diepgaande enquête en vervolgens de interviews die ik heb gedaan om de grote nationale enquêtes te vergroten, ik hen in deze ene vraag stelde: "Zou je liever met iemand communiceren via sociale media en sms'en, of wil je ze liever persoonlijk zien? ' Bijna allemaal zeiden ze liever iemand van aangezicht tot aangezicht te zien. Dat is het ding: je kunt de technologie veranderen, je kunt zelfs de hoeveelheid tijd veranderen die mensen eraan besteden, vooral iGen, maar je kunt de fundamentele menselijke evolutie niet veranderen die we hebben ontwikkeld om persoonlijk te communiceren, en dat is nog steeds het meest emotioneel bevredigend en het is het beste voor geestelijke gezondheid.

En mogelijk noodzakelijk voor een gezond en gelukkig leven.

Ja, ik denk dat dat duidelijk is.

Laat me mijn laatste vragen beantwoorden. Welke technologische trend baart u het meest? Is er iets dat je 's nachts wakker houdt, behalve je iPhone?

Nou, ik probeer de iPhone 's nachts niet te gebruiken en uit de kamer te houden. Ik denk dat de trend is om die telefoon altijd in je hand te hebben. Als ik één ding moest vaststellen, is het niet alleen dat tieners die telefoon gebruiken om de persoonlijke interactie te vervangen. Het is dat wanneer ze persoonlijk samenkomen, ze nog steeds op hun telefoon zitten, zodat het is dat "alles aan de telefoon is" en ze gewoon niet aanwezig zijn voor hun eigen leven, en elkaar niet in de ogen kijken. Een van de tieners die ik interviewde, vertelde een 13-jarige me dat ze op haar middelbare school een lerares had die zei: "Steek je telefoon in de doos. We leren elkaar in de ogen te kijken." Dat dat moest worden geleerd was interessant.

Het is een hele nieuwe wereld. Is er een service, een app of een apparaat dat je elke dag gebruikt en waarvan je voelt dat het je leven heeft getransformeerd waar je ongelooflijk van onder de indruk bent?

Waarschijnlijk Apple Maps. Ik heb net een lange autorit gemaakt. Zonder hem zou het moeilijk zijn geweest.

Oké, dus je bent geen post-augmented reality maar leef nog steeds in de echte wereld.

Weet je, ik denk dat al deze dingen, smartphones en de apps, het zijn hulpmiddelen. We moeten ze gebruiken in plaats van dat ze ons gebruiken.

Hoe kunnen mensen volgen wat je doet?

Ik ben op Twitter, @Jean_Twenge. Ook mijn website, die nu elke dag wordt bijgewerkt, jeantwenge.com. Heb veel dingen over de boeken en al het andere dat ik schrijf.

Heel goed. Heel erg bedankt dat je vandaag naar het lab bent gekomen en met me hebt gepraat.

Dank je.