Marshall Stanmore review & waardering

Marshall-versterkers zijn al tientallen jaren een iconisch aspect van rock and roll. Ze zijn de sprekers geweest waar veel topmusici en bands sinds 1966 mee spelen. Tot voor kort waren het echter geen consumentenproducten (met uitzondering van garagebandleden) met de Marshall Monitor-hoofdtelefoons. Marshall breidt dat idee uit met de Stanmore en Hanwell, grote Bluetooth-luidsprekers die de esthetiek van Marshall-versterkers oproepen, maar prestaties en connectiviteit bieden die geschikt zijn voor elke muziekliefhebber met een smartphone. We hebben de $ 400 (directe) Stanmore getest, en hoewel duurder en minder draagbaar dan de meeste Bluetooth-luidsprekers, zijn de geluidskwaliteit en kracht van topklasse en het ontwerp is een blik op het verleden van rock and roll. Het is onze nieuwe keuze voor editors voor hoogwaardige Bluetooth-luidsprekers.

Ontwerp

Dit is geen Marshall-versterker die is omgezet in een Bluetooth-luidspreker; het is een consumentenluidspreker gebouwd in China, niet de fabriek van Marshall in Engeland, en de grootte en het ontwerp zijn bedoeld om de uitstraling van Marshall-versterkers op te roepen, niet om hun prestaties te repliceren. De Stanmore is een "compacte" luidspreker alleen in vergelijking met zijn grotere broer, de Hanwell. Voor bijna elke andere Bluetooth-luidspreker die momenteel op de markt is, is het enorm. Het is 13, 8 centimeter breed, 7, 3 centimeter lang en diep en weegt 11, 2 pond. Door zijn grootte en gewicht kan hij echter meer audiokracht leveren dan kleinere Bluetooth-luidsprekers. Onder het doek van de fretgrille zit een 5, 25-inch woofer, twee 0, 75-inch tweeters en een 80-watt klasse D digitale versterker. Dat is veel, veel meer kracht dan je zult vinden achter kleinere luidsprekers zoals de Bose SoundLink II, hoewel het betekent dat de Stanmore zowel dik is en een stopcontact vereist; je kunt het niet oppakken en op batterijvermogen laten werken zoals de meeste Bluetooth-luidsprekers.

De Stanmore straalt klassieke rockstijl uit. Het ziet eruit en voelt aan als een kleine gitaarversterker, bedekt met leer met een met goud afgewerkte stoffen grille met een goudgeverfd plastic Marshall-logo op de voorkant. De bedieningselementen zijn puur retro, met een koperen tuimelschakelaar, ronde metalen Source / Wake- en Pair-knoppen en analoge bedieningsknoppen voor Volume, Treble en Bass. De Bluetooth-, optische-, Input 1- en Input 2-lampjes zijn allemaal kleine, verzonken rode LED's die er thuis uitzien op een tientallen jaren oud stereosysteem, naast een stevige, koperen 3, 5 mm-ingang. De achterkant van de luidspreker is eenvoudiger maar net zo retro-functioneel, met optische en stereo RCA-audio-ingangen en een tuimelschakelaar voor het selecteren van de stand-bymodus Standaard of Powersaver. Het enige dat ontbreekt is een 1/4-inch aansluiting, maar een adapter zorgt ervoor dat de 3, 5 mm-poort aan de bovenkant knijpt. Zelfs de meegeleverde 3, 5 mm-audiokabel is stijlvol, met een dikke, opgerolde draad en lange koperen pluggen in gitaarstijl aan elk uiteinde.

De knoppen Bass en Treble zijn ongebruikelijk als je andere luidsprekers gewend bent; hier zijn de knoppen meer ontworpen als versterkers, met niveaus van 0 tot 10. Ik vond dat de beste uitvoering kwam van het draaien van Bass en Treble naar bijna het maximum, en dat lagere niveaus resulteerden in een licht gedempt geluid. Vreemd genoeg leek zelfs het versterken van de bassen en hoge tonen niet zo veel te versterken van de geluidssignatuur, en geen van beide uiteinden van het spectrum klonk bijzonder uitgeblazen bij die instellingen.

Prestatie

Marshall beweert dat de Stanmore een bereik heeft van 45 tot 22.000 Hz, waardoor hij een groot bereik heeft over het frequentiespectrum. Zonder een subwoofer kan het niet onderdompelen in de echt bonzende sub-bas, maar het presteerde nog steeds bewonderenswaardig in onze tests. Met 'Silent Shout' van The Knife reproduceerde de Stanmore zowel de synth-noten als de kick-drum op volledig volume en met respectabele kracht, hoewel het de muren niet zou kunnen doen trillen zoals volledige geluidssystemen dat kunnen met speciale subwoofers. Het ontbreken van vervorming en een verrassend heldere weergave van de diepe bas was bewonderenswaardig en presenteerde enkele van de subtielere details van de opening van die track die meestal worden vernietigd door de sub-bas, hetzij door ze te overweldigen door pure kracht of samen met de bas.

Om het ouderwetse, amp-achtige ontwerp te eren, luisterde ik naar Iron Maiden en King Diamond op de Stanmore. Zowel "The Number of the Beast" als "The Family Ghost" klonken vol en helder, waarbij de spreker het contrast benadrukte tussen de scherpe, heldere zang van Bruce Dickinson en de korreliger klinkende gitaartrack van Dave Murray. King Diamond klonk ronduit uitstekend in 'The Family Ghost', zelfs toen zijn zang in de buurt van de ultrasone barrière begon. Voor non-metal klonk de Stanmore even sterk. Charlie Parker's uitvoering van "Summertime" was warm en vol, met zijn altsaxofoon die veel scherpte bood zonder pijnlijk helder te worden. "Over the Line" van de Crystal Method was vrolijk en krachtig, met de synth-zware drums en robotachtige stemmen die vol klonken zonder dat een aspect het andere overstemde.

De Marshall Stanmore is een stijlvolle luidspreker met een klassieke esthetiek en uitstekende prestaties. Fans van gitaarversterkers en studiomonitors zullen het ontwerp van Stanmore waarderen, en iedereen die luistert, zal de heldere audioprestaties waarderen. Het prijskaartje van $ 400 en het 11-pond frame maken het een meer ontmoedigende investering dan de draagbare Bose SoundLink II, maar zijn kracht, connectiviteit en uiterlijk maken het goed. Als je van de look houdt, is het de moeite waard om goed te luisteren. Als een ander alternatief, als u iOS-apparaten verkiest en iets diepere zakken heeft, biedt de Bowers & Wilkins Zeppelin Air superieure audioprestaties voor een hogere prijs, zij het met incidentele audio-hik die soms wordt geleverd met behulp van AirPlay en geen Bluetooth.