Hoe android n chromebooks zou kunnen doden | sascha segan

In de afgelopen vijf jaar zijn we alleen afgestapt van een webgerichte ervaring, vooral in mobiel. Het one-size-fits-all-venster van een webbrowser is overtroffen door de snelheid en efficiëntie van hybride webweergaven in mobiele apps. Facebook en Twitter proberen nieuwsartikelen en video's van andere websites naar hun ommuurde tuinen te halen, waar ze in de cache worden opgeslagen en veel sneller worden weergegeven als apps dan in een browservenster. HTTP en HTML gaan niet weg, maar ze krijgen meer verkooppunten zonder een venster met een URL. Google heeft dit vorig jaar erkend door stappen te zetten om Android-apps naar Chrome OS te brengen.

Chrome OS is zeer succesvol in het onderwijs - Re / Code zegt dat het nu 72 procent van de markt heeft. Merk op dat Lockheimer van Google zei dat hij Chromebooks kocht voor de studies van zijn kinderen, niet om IMDb in de woonkamer op te zoeken. De sterke en zwakke punten van Chrome OS versus Android zijn op maat gemaakt voor scholen. Chrome OS is veel veiliger en minder flexibel dan Android, en schoolbeheerders willen niet dat kinderen willy-nilly met apps vol adware draaien. Het is dus waarschijnlijk dat Chrome OS een nicheproduct voor onderwijs kan blijven.

Maar vooral consumenten geven niets om de beveiligingsvoordelen van Chrome OS ten opzichte van Android. Android-apparaten voor consumenten in de VS worden niet vaak gehackt, omdat ze meestal niet zijn geroot en ze al hun apps uit de Play Store halen. We horen veel over potentiële exploits hier in de VS, maar heel weinig over daadwerkelijke apparaten die worden gekaapt. Android Marshmallow heeft een aantal goede stappen gezet in de richting van beveiliging op het apparaat met beveiligd opstarten en verplichte codering, en Android Nutella (oeps, ik bedoel Android N) zal de dingen waarschijnlijk verder verbeteren.

Hoe Android moet evolueren

Google kan zijn focus op Chrome OS nog niet helemaal verminderen, omdat Android Marshmallow niet klaar is om het wat rustiger aan te doen. Het onderscheid tussen Android en Chrome OS is echt een interfacekloof, waarmee alle grote OS-providers worstelden. Het is het verschil tussen laptop-stijl, toetsenbord- en trackpadingang en vingervriendelijke, op aanraking gerichte invoer, met een streepje "hoe groot een scherm moet dit zijn?" gegooid in.

Microsoft lost het probleem op door één besturingssysteem te hebben dat schakelt tussen desktop- en tegelmodus. Apple noemt het probleem onoplosbaar en heeft slechts twee besturingssystemen.

Een paar jaar geleden experimenteerde Google met een scala aan Android-laptops en desktops, maar deze zakten deels weg omdat de Android-interface er vreemd uitzag in die vormfactoren. Een tekstverwerkingsvenster op de HP Slate 21-desktop bijvoorbeeld, heeft standaard belachelijk gigantische lettertypen geopend. Dat is een deel van de reden waarom het bedrijf Chrome OS in de eerste plaats heeft bedacht. Op dit moment houdt de Pixel C de droom levend en fungeert als een soort tijdelijke aanduiding voor toekomstige Android-laptops en convertible-apparaten.

App-ontwikkelaars passen zich sinds enkele jaren aan op laptopformaat Android-interfaces, omdat ze eraan gewend zijn geraakt om tabletmodi in hun apps op te nemen. De echte kloof bestaat erin te zorgen dat de apps die gebruikers downloaden, werken met een laptop-achtige interface, of ervoor te zorgen dat gebruikers de apps die niet werken in een toetsenbord-en-trackpad-context niet zien en niet worden verleid.

Verwacht dat Android N, uitgebracht in het najaar van 2016, verdere beveiligingsverbeteringen, API's en richtlijnen voor desktop- en laptopvormfactoren zal bevatten. Alleen dan zullen we officieel horen over het verminderen van de focus op Chrome.