Snel vooruit: kunst, online privacy en het huis van zuckerberg markeren

Dan Costa:

Welkom bij Fast Forward: gesprekken over werk, thuis en het leven in ons versnelde tijdperk. Mijn gast deze week is Chris Lawrence, vice-president van het Mozilla Leadership Network. We zitten niet in PC Mag-labs. Als je hameren hoort, als je mensen hoort praten, is het omdat we in The Glass Room in SoHo hier in New York City zijn. We gaan praten over digitale privacy, we gaan praten over de toekomst en de gezondheid van internet, en we gaan praten over wat u persoonlijk gebruikt om uzelf veilig te houden terwijl u reist.

Dan Costa:

Eerst moeten we uitleggen waarom we hier in deze glazen kamer zijn. Het lijkt erop dat we in een Apple Store zijn. Maar hier wordt niets verkocht. Leg gewoon uit wat The Glass House is en wat de missie erachter is.

Chris Lawrence:

Natuurlijk, Baratunde Thurston zei eigenlijk over deze ruimte, dat als de show Black Mirror een winkel had, dit de winkel zou zijn. Ik denk dat hij het had over dit soort dystopische kijk op de toekomst, dit soort waarschuwende verhalen, en dit is waar dit allemaal tot leven komt. Mozilla doet dit echt omdat we dat soort gesprekken willen aangaan, we willen dat mensen nadenken over de implicaties van hun digitale keuzes, over waar hun gegevens naartoe gaan, over wie daar de controle over heeft.

Dit zijn soms zeer gecompliceerde problemen, ze komen niet zo gemakkelijk bij mensen terecht. Dit soort dingen, waar je kunt, een object of een kunst die provocerend is, dat is satirisch, dat is grappig, laat mensen zich bezighouden met de inhoud. Zoiets als hier, waar je een artikel zou kunnen lezen over LinkedIn die een miljoen wachtwoorden verliest of gehackt wordt, maar om daar echt te zitten en door een boek te blazen, is het een veel griezeliger en verontrustende ervaring dan het lezen van een Tech Crunch-artikel.

Dan Costa:

Het is gemakkelijker om er online naar te zoeken, maar je kunt je wachtwoord zelfs vinden als het is gelekt, in een van die gebonden boeken. Voor degenen onder ons die niet in video kijken en alleen op audio luisteren, zijn we in een grote, witte kamer, ziet eruit als een galerijruimte, ziet eruit als een kunstopening, met een verscheidenheid aan installaties gemaakt door verschillende artiesten die wezen in wezen op een bepaald facet van het leven in onze digitale wereld. We staan ​​eigenlijk boven een 3D-geprint model van het huis van Mark Zuckerberg onder glas. De kaart legt uit dat Mark Zuckerberg al deze huizen om hem heen heeft gekocht en ze in feite heeft leeggemaakt zodat hij privacy kon hebben. Tegelijkertijd leven we allemaal in een wereld met heel weinig privacy, en je zou eigenlijk een Google Map van zijn regio van zijn huis kunnen vinden en er een 3D-model van kunnen maken. Slechts een van de voorbeelden van het digitale dat fysiek wordt gemaakt in deze ruimte. Heb je nog andere exposities die je echt netjes vindt?

Chris Lawrence:

Een heleboel, eigenlijk. Ik bedoel, deze hier, wat een knock-off paar Kanye West sneakers is, en wat de curatoren deden om dat stuk samen te stellen, was dat ze gewoon een bot hadden die op het Dark Web had gewinkeld, en dan zouden ze krijgen denk ik een ding een week, om zo te zeggen. Het soort vreemde dingen die op hun kantoor zouden verschijnen, het is dapper om te doen in termen van wie die zou kunnen volgen. Deze heeft echt hun fantasie gevangen. Het was eigenlijk een bootleg paar Kanye-sneakers, het soort willekeurige dingen die ze binnenbrachten vertelde je wat er was, en wat je kunt vinden en wat kan worden gedupliceerd.

Dan Costa:

Het is ook een soort van tegenverwachtingen. Je hoort 'Dark Web' en je hoort bots die geautomatiseerde aankopen doen, je denkt: 'Oh, je gaat drugs kopen, je krijgt wapens, je gaat een huurmoordenaar inhuren in de Dark Web." Het meeste is eigenlijk banale knock-off Kanye sneakers.

Chris Lawrence:

Ja, die we hier ook ongeveer 10 blokken konden krijgen.

Dan Costa:

Ja, ze zijn waarschijnlijk helemaal rondgekomen, via het Dark Web, van Canal Street, terug naar deze specifieke locatie. Er zijn veel resetten van verwachtingen over waar het in de digitale wereld om draait, maar als ik zou kunnen zeggen dat er een thema in de tentoonstelling is, is het een van digitaal volgen. De naam van het glazen huis verwijst duidelijk naar het blootstellen van veel informatie aan de wereld. Ik heb het gevoel dat dat iets is dat de meeste Amerikaanse consumenten weten dat het gebeurt, maar ze weten niet hoe het hen echt beïnvloedt. Wat zijn uw meningen over, zijn Amerikanen voldoende op de hoogte van wat hun digitale voetafdrukken achterlaten?

Chris Lawrence:

Ik denk dat het antwoord waarschijnlijk nee is, maar wat interessant is, is dat ik denk dat ze snel geïnteresseerd raken. Of het nu verhalen zijn over wat er met hun gegevens gebeurt, het zijn verhalen over NSA die metagegevens op telefoons bijhouden, ik denk dat het bewustzijn van deze sociale problemen begint door te breken en ze zijn nieuwsgierig. Ik weet dat dit een kleine steekproef is hier in de glazen kamer, maar we hebben ergens tussen de 500 en 700 mensen per dag gehad, hoogtepunten in het weekend, op een zaterdag is ongeveer 1.000. Dat is veel belangstelling voor een kleine kleine galerij hier in Nolita. Er is een honger, er is een nieuwsgierigheid, de huidige gebeurtenissen drijven dat waarschijnlijk.

Pew heeft zojuist een tijdje geleden wat onderzoek gedaan, en ze ontdekten dat 86% van de Amerikanen een vorm van actie ondernam om hun digitale voetafdruk te maskeren, en meer dan 65% van de respondenten vond het erg belangrijk om te weten wie hun gegevens kreeg en hebben enige controle over hoe ze die gegevens gebruiken. Ik denk dat we hier een groeiend momentum in zien, maar "Is het te laat?" Kan een vraag zijn en "Wat zijn we aan het doen?", Of het nu Mozilla, de technische industrie, het onderwijs, de media is om mensen daadwerkelijk te helpen begrijp dat en blijf op de hoogte. Omdat dit soort openbare voorlichtingsinspanningen nodig is om deze problemen tastbaar te maken.

Dan Costa:

Ik moet zeggen, dit is laat in de showroom, het is een paar weken open geweest, het is hier midden in de middag. De meeste mensen zouden op het werk moeten zijn, en er is iemand voor elke tentoonstelling in deze kamer, en er zijn de laatste anderhalf uur geweest sinds ik hier ben. Er is veel interesse en er is niet veel bewegwijzering. Mensen ontdekken het soort van organisch, dus er is zeker interesse.

Chris Lawrence:

Oh, zeker weten. Onze tactische technologie heeft het ontworpen voor het feit dat het aantrekkelijk is voor de winkel, maar we zijn verbaasd als je hier maar even rondkijkt. Het voelt niet zo anders dan een Apple Store waar je wacht op je Genius-balk of op zoek bent om te spelen met het nieuwste apparaat. Het heeft dat soort energie, zowel van een ontwerp als van de manier waarop mensen het gebruiken. Ja, ik weet niet waar deze mensen 's middags op het werk zouden moeten zijn, dus we zullen zien. Dit is eigenlijk een extra week, we hadden eigenlijk maar een paar dagen geleden moeten sluiten. We hebben het deze week verlengd en we wisten waarschijnlijk dat twee weken niet genoeg was, maar je weet ook niet hoe het zal worden ontvangen.

Dan Costa:

Je werkt voor Mozilla, ik veronderstel dat je Firefox gebruikt. Welke andere hulpmiddelen gebruikt u persoonlijk om uw persoonlijke gegevens te beschermen? Waar in het spectrum val je in termen van paranoia?

Chris Lawrence:

Ik ben een beetje beroemd, niet erg aluminiumfolie, in feite denk ik soms dat ik een beetje meer vergelijkbaar en empathisch ben voor de mensen die we proberen op te voeden en mee te werken, omdat ik uit deze magische wereld van lekkernijen kom rondom technologie die ons verbindt met mensen, die ons entertaint, et cetera et cetera. Ik heb het gevoel dat ik dat gesprek begrijp, maar wat ik persoonlijk heb gedaan is, en ik denk dat wat de meesten van ons morgen kunnen beginnen te doen, en of dat in Firefox of in een andere browser is, de meeste van deze tools hebben privacy- en beveiligingsinstellingen die de meeste mensen weten niet eens of ze bestaan ​​of hoe ze in te stellen.

Het eerste wat ik doe, is ervoor zorgen dat de dingen die ik regelmatig gebruik, ik heb ingesteld hoe ik ze wil hebben. Mozilla heeft een nieuw product voor de mobiele telefoon dat we Firefox Focus noemen, wat volgens mij een heel nette kleine innovatie is, omdat het met één knop klikken om al je browsegeschiedenis te dumpen en het gewoon wegvegen.

Dan Costa:

Ik weet niet waarom we niet... Wel, ik weet eigenlijk precies waarom we het nog niet eerder hebben gezien. We hebben het nog niet eerder gezien, omdat het in het financiële belang van browserfabrikanten is om die informatie en dat vermogen aan adverteerders te verstrekken om geld te verdienen. Daarom hebben we het nog niet eerder gezien. De meeste mensen weten dat er een manier is om uw browsergeschiedenis te wissen en dat u ook uw cachegeheugen moet wissen, maar het zou heel gemakkelijk zijn voor Microsoft of Google om dezelfde functie aan te bieden, maar dat is niet zo omdat er een financiële prikkel is om dit niet te doen zo.

We denken dat dat Mozilla onderscheidt doordat we niet die fiscale motivatoren hebben om die dingen te doen. We maken ons zorgen over een gezond en open internet, we denken wel na over gebruikersrechten. Die dingen staan ​​centraal in onze waarden als organisatie. Misschien hebben we de middelen om dat soort tools in te zetten, maar het betekent ook dat we degenen moeten zijn die zouden moeten zijn, en proactiever moeten zijn dan soms dat we in het verleden zijn geweest.

Dan Costa:

Aan de andere kant, u bedoelt dit, dat al deze informatie verkopers helpt een betere digitale ervaring voor ons te creëren. De reden waarom Facebook zo verslavend is, is dat het zich voortdurend aanpast aan onze behoeften. De reden dat onze zoekresultaten zo geweldig zijn, is omdat Google precies weet waarnaar u zoekt en waar iedereen naar zoekt, het levert echt goede resultaten op. Ik werk in de media-industrie, als iedereen Ad Blocker en Ghostery gaat gebruiken, zal ik het moeilijk hebben om mijn schrijvers te betalen om nieuwe en originele inhoud te maken. Hoe ver is te ver, en wat vindt u van Ad Blockers in het bijzonder?

Chris Lawrence:

Dat zijn allemaal geweldige vragen. Ik vind het natuurlijk een evenwicht. Ik denk dat als een digitale samenleving en de wetten en beleidsmaatregelen die dat regelen, we een evenwicht moeten vinden. Omdat Mozilla op geen enkele manier voor de inhoudhouder en de uitgever wil staan ​​om geld te verdienen aan de inhoud die ze willen maken, maar we moeten ook bewust zijn en dat als een ecosysteem beschouwen, waar beide profiteren als mensen met zulke vreselijke online ervaringen dat ze over het algemeen gewoon online gaan, omdat de ervaring zo slecht is.

Wat is dat evenwicht daar? Ik denk dat dat een gesprek moet zijn, daarom zijn dingen zoals de glazen kamer zo belangrijk omdat het niet erg didactisch is. Het zegt niet: "Je moet dit doen", het zegt: "Wat zijn de implicaties van onze keuzes, en hoe gaan we dan een gesprek aan om te bedenken wat het nieuwe normaal zou kunnen zijn?" Ik denk niet dat we op een of andere manier dit soort gesprekken over het nieuwe normaal hebben gehad, en dit soort protectionisme, of het nu gaat om de hyperparanoïde gebruikersrechten of om inhoud en houdersrechten of om de rechten van de uitgever, zijn niet echt in staat geweest om het gesprek aan te gaan dat tot dat evenwicht zal komen.

We zien plaatsen als Forbes en The Atlantic de inhoud van mensen met Ad Blockers beginnen te blokkeren, en dus zullen deze gesprekken waarschijnlijk worden gedwongen, of anders zullen we onszelf meer segmenteren in onze eigen gesprekken, waar het bijna voorbij de filterbel is, het staat bijna in onze waardenballon over wat we zullen gebruiken.

Dan Costa:

Je hebt de terminologie gebruikt om na te denken over de gezondheid van internet, de algehele gezondheid van het web, en je ziet Mozilla als een van de rentmeesters van die gezondheid en ten minste mensen vertellen hoe een gezond systeem eruit moet zien, en om te helpen verken het. Kun je gewoon aangeven wat een gezond internet is? Wat denk je dat die doelen zouden moeten zijn?

Chris Lawrence:

We komen uit een plaats waar we echt geloven dat internet een open mondiale openbare bron is die een drastisch gedemocratiseerde informatiestroom, communicatie, een heleboel andere dingen is, en dat die openbare bron, bijna zoals hoe steden en staten en overheden groene ruimtes beschermen omdat ze zijn echt zo belangrijk, en mensen brengen hun eigen behoeften in die ruimtes. Iemand moet daar op letten en afwegen wat die gezondheid is. Daarom praten we er graag op een ecosysteem over, want waar iets heel gezond kan zijn, kan iets anders ziek zijn, en we moeten dat evenwicht begrijpen.

We definiëren het nu echt met vijf problemen. Dat zijn privacy en beveiliging, dus hoe is dat? Kwesties waar de glazen kamer naar kijkt. Twee is centralisatie, net als in onze mediacultuur, hoe meer we steeds minder mediabedrijven hebben die alles beheersen, dat is gevaarlijk voor de markt van ideeën, voor nieuwe gedachten, enzovoort. We kunnen het web niet gewoon centraliseren, en op dit moment zien we veel poortwachters misschien niet over het bezit van het hele web, maar zeker uw toegangspunt tot het web.

Dan Costa:

Op dit moment is hun bedrijfsmodel om Facebook gratis weg te geven, en als je toegang wilt krijgen tot de rest van het web, moet je betalen. Dat is hoe dan ook een complete flip van al onze ervaringen hier in de Verenigde Staten.

Chris Lawrence:

Het is echt interessant om te zien hoe ze dat spelen op plaatsen waar ze nieuw zijn en waar internet nieuw is. De andere drie die echt belangrijk voor ons zijn, is duidelijk open innovatie. Een van de dingen die dit soort webrevolutie gaf, Web 2.0, hoe je het ook wilt noemen, was dat het platform open was en dat mensen wisten hoe ze erop moesten bouwen. Het kwam van de randen, het gaf ons de Mark Zuckerberg en zijn 42 huizen hier. We moeten dat open innovatiesysteem beschermen. Dan moeten ze allemaal meedoen, dus digitale inclusie, het kan geen ruimte zijn alleen voor bepaalde mensen.

Dan is misschien het ding waar ik het meest gepassioneerd over ben en ik denk dat veel van waar we het over hebben, webgeletterdheid is. We hebben web-geletterde burgers nodig die deze keuzes kunnen maken met een bepaald opleidingsniveau en verfijning. Ze kunnen ervoor kiezen om ervoor te kiezen om hun gegevens weg te geven, maar ze moeten dat begrijpen, en dat is waar Webgeletterdheid kijkt naar hoe je kritisch het web leest, en vervolgens hoe je begrijpt dat het een schrijfbare ruimte is. Je kunt er dingen op doen, het wordt niet alleen gelezen. Dan echt, waarschijnlijk het belangrijkste, hoe mensen op de juiste manier deelnemen.

Dan Costa:

Wat zijn volgens u de grootste hiaten, laten we ons nu concentreren op Amerikanen, de grootste hiaten in webgeletterdheid voor Amerikanen? Wat is het dat veel mensen gewoon niet begrijpen en waarvan je denkt dat het een groot verschil zou maken als ze wisten hoe het echt werkte?

Chris Lawrence:

Ik denk dat ze zelfs niet alleen de basis van de browser weten, een beetje zelfs zien waar de URL-thread naartoe kan gaan, of een niveau achter de code lezen. Ik zeg niet dat je diep in de nerdcode zit, maar er zijn verhalen over nepnieuws of wat je hebt, waar je kunt zien… Ik ga weer naar de nepschoenen van Kanye verwijzen. De meesten van ons, of het nu een paar sneakers of een Gucci-tas is, we weten hoe we naar de ontbrekende steek moeten zoeken. We kunnen er opnieuw voor kiezen om de knock-off handtas te kopen, maar we hebben een verfijning over waar we naar moeten zoeken. Ik denk dat dat alleen de structuren zijn en hoe het web werkt.

Dan Costa:

Dat is echt een goed voorbeeld, dat we beter zijn in het identificeren van nep-Gucci-tassen dan in nepnieuwsverhalen.

Chris Lawrence:

Dan een nep-website.

Dan Costa:

De verhalen zijn er.

Chris Lawrence:

Ja, ze zijn overal. In feite, als je maar een paar kleine stukjes kennis hebt, kun je een beetje van dat mysterie wegvagen. Alleen een klein beetje webgeletterdheid zou al onze nepnieuws-BS-detectoren een boost geven, we zouden veel geavanceerder zijn, zelfs als we alleen een paar eenvoudige dingen weten. Een deel daarvan proberen we te bereiken. Ga natuurlijk dieper, maar wat is dat voor een snelle kennis die mensen dan kunnen overbrengen? Dan is het, net als iets anders, een klein beetje kennis meestal een positieve gladde neiging om meer te willen weten en nieuwsgieriger te worden.

Dan Costa:

Mijn ding dat ik mensen altijd vertel, is dat je moet begrijpen dat als je akkoord gaat met al die machtigingen op je Android-telefoon, je die software in veel gevallen toegang geeft tot alles op je telefoon. Niemand kijkt ooit naar dat scherm, niemand begrijpt echt wat het betekent, en als je het eenmaal doet, staat het op je telefoon totdat je je telefoon verwisselt. Je gaat nooit terug naar je privacy-instellingen… En Ik doe het zelf, ik klik er gewoon door, het is een spel en ik heb zoiets van: "Wacht eens even, waarom moet het spel mijn locatie kennen?" Het is omdat ze geld kunnen verdienen aan advertenties als ze mijn locatie kennen. Dat is iets waarvan ik denk dat mensen het zich nog steeds niet echt realiseren. Ze weten niet op links te klikken en e-mails met virussen te downloaden, maar ze begrijpen de app-bedreiging niet.

Chris Lawrence:

Hoewel ik het niet weet, zoals het nieuws ons de afgelopen dagen vertelde, wordt zelfs dat gevaarlijk. Zoals je de behoorlijk directe phishing-zwendel zag die de e-mails van de DNC bereikte.

Dan Costa:

Ja, elementaire phishing is nog steeds de meest effectieve aanvalsvector. Er hoeft geen grote verklaring te zijn voor hoe het daar komt, het is meestal gewoon een e-mail. Het zijn meestal miljoenen e-mails en dan vallen er een paar duizend mensen voor.

Chris Lawrence:

Juist, een rare wet van gemiddelden, ja.

Dan Costa:

Dat is beveiligingsgedrag, maar het is hetzelfde, dat is een geweldig voorbeeld van digitale geletterdheid. Als onderdeel van Mozilla hebben we Chrome, wat een geweldige browser is, we hebben Microsoft Edge, een lange weg afgelegd, teruggekomen van de slechte hondendagen van Internet Explorer, waarom hebben we Firefox daarnaast nodig? En Safari, voor Apple-gebruikers.

Chris Lawrence:

Natuurlijk, en dat is een goede vraag. Het is iets waar ik een paar minuten geleden naar heb verwezen, een, omdat je weet dat er geen openlijk winstmotief is waar Firefox naartoe gaat. Het is geen beursgenoteerde organisatie, de non-profitorganisatie is eigenlijk eigenaar van het bedrijf, de waarden zijn missiegedreven.

Zoals u al eerder zei, is het idee om alles na een sessie van surfen een grote dump te geven technisch eenvoudig om te doen, het is geen moeilijk stuk software, maar het is moeilijk om te doen als dat in tegenspraak is met uw bedrijfsmodel. We worden niet gedreven door die motivators, en in feite helpt het feit dat we die functies hebben ons in feite om het soort marktaandeel en gebruikers te winnen die ons nog steeds aantrekkelijk maken voor het hebben van het soort zoekdeals en dingen die we kunnen verdienen Aan.

In sommige opzichten is het niet ongelijk aan sommige op waarden gebaseerde consumentenkeuzes die we allemaal regelmatig maken, of dat nu de biologische voedselbeweging is of de lokale vores. Mensen maken dit soort bewuste keuzes op een regelmatige basis. Waarom niet op de digitale tools die ze gebruiken?

Dan Costa:

In termen van of iemand, uiteraard gebruikmakend van Firefox, aanbeveling nummer één, wat kunnen mensen nog meer doen om zichzelf te onderwijzen om jullie te ondersteunen en een soort gezonder internet te creëren?

Chris Lawrence:

Er zijn veel dingen, en we hebben een aantal programma's om daarnaar te kijken, zowel van dit soort dingen naar diepere engagementen. Het is belangrijk voor ons om dit soort dingen te doen, of het nu de glazen kamer is of ons Mozilla-festival dat we jaarlijks in Londen doen, of andere conferenties en evenementen. Hoe meer we mensen samenbrengen en ze laten werken en spelen en vervolgens delen, dat soort van face-to-face interactie tussen mensen, dit is nog steeds hyper belangrijk.

We hebben ook een lokaal organisatiemodel dat we Mozilla Clubs noemen, dat we wereldwijd hebben geïntroduceerd. Het is waar studenten, jongeren, opvoeders, volwassenen samenkomen en we geven ze de tools en de knowhow, en soms microbudgetten, om samen te komen en lokale organisatie te organiseren in hun gemeenschappen, of dat nu op straat is of in India, of in Pakistan, overal in Europa, komen samen, leren zichzelf digitale geletterdheid, vinden een publiek en willen dit soort dingen leren.

Ten derde doen we grootschalige openbare voorlichtingscampagnes. We willen veel publiekelijker en luider worden over deze kwesties en ze in het publieke bewustzijn brengen. Ons doel is echt om dit idee van internetgezondheid te maken.

Dan Costa:

We zijn live op locatie.

Chris Lawrence:

Eén brak net. Dit idee van internetgezondheid is een maatschappelijk toppunt, net als schoon water of recycling. We willen dat soort erkenning in het bewustzijn van burgers, van kiezers, van consumenten, dat is echt ons doel. Deze brede campagnes, of het vorig jaar was, we deden het op codering en we hadden een schattig klein web-appspel genaamd Code Moji waarmee je in feite met cijfers en codering kon spelen en emoji's kon gebruiken om gecodeerde dingen naar vrienden te sturen. Wat zijn dit voor, soms noem ik het: "Wat is onze 'Got Milk' voor internetgezondheid?"

Dan Costa:

Als mensen meer informatie willen weten, hoe kunnen ze je dan online vinden, of voel je vrij om ze je mobiele telefoonnummer te geven als je dat wilt.

Chris Lawrence:

Juist, ik ben een open boek.

Dan Costa:

Hoe kunnen zij contact met u opnemen?

Chris Lawrence:

Ik denk dat tot dat moment Twitter nog een tijdje bestaat, dus @ChrisLarry, net als de twee namen, 33, is waarschijnlijk een geweldige manier. Ik ben er vrij vaak, dus dat is een geweldige manier om contact met mij te maken, hetzij door naar mij te tweeten of mij daar een directe boodschap te sturen. Ik ben blij om mijn e-mailadres te geven, het is. We hebben zoveel programma's die hier in New York City en vervolgens over de hele wereld draaien en manieren om mee te doen. Veel van mijn werk voor Mozilla is eigenlijk mensen activeren en mensen erbij betrekken, en dingen doen op dat soort diepere betrokkenheid. Ik ben blij om met iemand te praten over hoe ze dat zouden willen doen.

Dan Costa:

Heel cool, het is een geweldige tentoonstelling, ik heb het geweldig gehad om met je te praten en rond te kijken. Bedankt dat je het opdoet.

Chris Lawrence:

Bedankt voor het komen, man.

Dan Costa:

Bedankt voor het komen op de show, ik waardeer het.

Dan Costa:

Dit was Chris Lawrence, vice-president van het leiderschapsnetwerk van Mozilla, en dit was Fast Forward. Bedankt voor het meedoen deze week, we komen zeer binnenkort terug met een nieuwe show. Ik zie je in de toekomst.