Waarom je waarschijnlijk geen D-SLR nodig hebt

"Ik wil betere foto's maken. Wat voor spiegelreflex moet ik kopen?"

Dat is een vraag die ik veel krijg - vooral nu ik de leeftijd heb waarop veel van mijn vrienden baby's krijgen. Potentiële ouders die blij waren met een smartphone of een instapcamera, willen overstappen op iets dat die waardevolle herinneringen gaat vastleggen, en ze willen kwaliteit die verder gaat dan Facebook - afbeeldingen die kunnen worden afgedrukt en ingelijst of in een gelikte vorm kunnen worden gepubliceerd fotoboek.

Ik vertel ze meestal om de spiegelreflexcamera over te slaan. Ze hebben een baby onderweg, wat betekent autostoelen, pack-and-play, luiertassen en 10 dozijn andere dingen waar ik liever niet aan denk. Mijn antwoord in de afgelopen twee jaar was om een ​​spiegelloze camera te gebruiken, om een ​​paar redenen die ook voor niet-ouders gelden. Ze zijn kleiner, leveren beeldkwaliteit die net zo goed is als een spiegelreflexcamera en lopen rond instapmodel spiegelreflexmodellen als het gaat om video-autofocus. Een paar vrienden die de oudere Sony NEX-6 hebben gekocht, hebben me laten weten dat ze blij zijn met de keuze, en ik heb ook de laatste tijd de nieuwere Sony Alpha 6000 en Samsung NX300 voorgesteld.

Maar er is een groeiend marktsegment dat steeds beter wordt en komt nu in elk gesprek dat ik met een potentiële camerakoper heb - de grote sensorcompact. Standaard pocketcamera's gebruiken 1 / 2, 3-inch beeldsensoren en modellen die zijn gericht op liefhebbers hebben lange 1 / 1, 7-inch chips, maar geen van deze is bijna even groot als de camera die je in een spiegelreflexcamera vindt.

Sony heeft dat veranderd met de RX100, uitgebracht in 2012. Het was de eerste compact met een 1-inch sensor en een zoomlens, en hoewel de beeldkwaliteit niet op hetzelfde niveau was als een APS-C-camera, was het ver en beter weg dan andere camera's van zijn formaat. Sony heeft de RX100 nu twee keer vernieuwd, elke keer dat de prijs omhoog gaat, maar oudere modellen op de markt blijven voor fotografen zonder bodemloze portemonnee.

Dit jaar is Sony begonnen wat concurrentie te krijgen. Panasonic kondigde een 1-inch camera met lange zoomlens aan, de FZ1000, die hand in hand gaat met de Sony RX10. En na een beetje struikelen met de originele G1 X, heeft Canon de verbeterde G1 X Mark II met een 1, 5-inch sensor uitgebracht en de G7 X aangekondigd met een 1-inch sensor en een 24-100 mm f / 1.8-2.8 lens op Photokina van dit jaar. Als u thuis op de voet volgt, betekent dat een verbetering van het 24-70 mm f / 1.8-2.8 zoombereik van Sony's top-end compact, de RX100 III.

Maar voor deze 1-inch camera's moest je toch een aantal compromissen sluiten in de beeldkwaliteit in vergelijking met een Micro Four Thirds, APS-C mirrorless of D-SLR-camera.

Dat is niet het geval met de camera die me aan het denken zet over het wijzigen van mijn aanbevelingen aan vrienden en familie bij camera-aankopen. Panasonic heeft de LX100 aangekondigd op Photokina, en hoewel ik mijn oordeel zal behouden over de kwaliteit ervan totdat ik er echt mee kan fotograferen, lijkt het op papier een perfecte optie voor iemand die een stapje hoger wil zetten dan een compactcamera of smartphone.

De grote hindernis is het prijskaartje van de LX100; Panasonic verkoopt het voor $ 900. Ik heb vaak gehoord dat PCMag's hoofdredacteur Dan Costa klaagt dat het zo moeilijk is om zoveel geld uit te geven aan een camera zonder verwisselbare lenzen. Als je het hebt over een camera met een 1-inch sensor, ben ik het niet helemaal oneens met hem - die modellen zijn echt gericht op fotoliefhebbers die iets draagbaars willen aanvullen met een grotere, capabele camera.

Maar de LX100 lijkt zijn prijs waard te zijn. De Micro Four Thirds-sensor is bewezen - hij is groot genoeg om beelden met een ondiepe scherptediepte vast te leggen, maar niet zo groot dat beginnende sluiters zich niet kunnen concentreren op het scherpstellen van een onderwerp vanwege een te ondiepe scherptediepte. De lens, die een full-frame equivalent 24-75 mm gezichtsveld afdekt, heeft een f-stop die begint bij f / 1.7 en versmalt tot f / 2.8 wanneer helemaal wordt ingezoomd. Naast 12 megapixel foto's, de LX100 neemt video op in 4K-resolutie. Het heeft een ingebouwde EVF, dus je kunt het naar je oog brengen om een ​​foto te maken, net als een spiegelreflexcamera, en Wi-Fi zodat je beelden naar je telefoon kunt kopiëren om ze onmiddellijk te delen.

Natuurlijk kun je de lens op de LX100 niet veranderen. Maar veel kopers van een eerste spiegelreflexcamera of spiegelloze camera gaan nooit verder dan de kitlens. Ik raad meestal een 35 mm f / 2 (of daaromtrent) lens aan samen met een startpakket voor fotograferen bij weinig licht, die ongeveer $ 200 toevoegt. De lens van de LX100 vangt veel meer licht op dan een f / 3.5-5.6 zoomlens, en wanneer je de $ 200 in rekening brengt die je niet aan een tweede lens uitgeeft, lijkt de LX100 in vergelijking iets minder rekbaar.

Het enige echte nadeel is het gebrek aan telefotobereik, dat je zult merken wanneer je sport of dieren in het wild probeert te fotograferen. Daarvoor wil je een spiegelreflex met een langere lens, of als je bereid bent om wat beeldkwaliteit op te offeren, een compactcamera met een lange zoomfactor.

De LX100 zal nooit zo veelzijdig zijn als een camera met verwisselbare lens. De lens is niet lang genoeg om dichtbij te komen bij het fotograferen van sport vanaf de tribune of vanaf de zijlijn, en als je een passie hebt om vogels of dieren in het wild te fotograferen, wil je een camera met veel langer bereik. Maar als je een van de vele bent die een spiegelreflexcamera of spiegelloze camera koopt en nooit verder gaat dan de kitlens, is dit misschien wel de beste optie die er is. En ik denk niet dat het lang het enige spel in de stad zal zijn - vooral als het in werkelijkheid net zo goed is als op papier.

Bekijk voor meer informatie Wat een fotograaf nodig heeft voor Photokina.