Waarom uitgevers reacties moeten uitschakelen om een ​​gesprek op te slaan | Seamus condron

Als je net als ik een fan bent van de wetenschap zoals ik, geloof je waarschijnlijk dat we niet alleen zijn in het universum. En als we door het sciencefiction-speelboek gaan, is het logisch dat het eerste contact met een buitenaardse beschaving waarschijnlijk pas zal plaatsvinden als we een transformerende ontdekking bereiken die indruk maakt op onze buitenaardse vrienden, zoals de mogelijkheid om sneller te reizen dan de snelheid van het licht. Dat is tenslotte de manier waarop de Vulcans ons hebben gevonden.

Ik waag het te raden dat de mensen van Popular Science ook geloven dat we niet alleen zijn. Ze begrijpen dat wanneer de buitenaardse wezens contact maken, dit waarschijnlijk zal gebeuren vanwege de wetenschap.

Met alle respect voor fans van liefde, is wetenschap in feite de universele taal. De wetenschap legt uit wat het universum heeft voortgebracht en het zal uiteindelijk verklaren wat het beëindigt. En hoewel er zoveel dingen zijn die we niet weten, is het mooie van de wetenschap dat het is gebouwd op een fundament van feiten die al meer dan duizend jaar zijn bestudeerd, onderzocht en ontleed. Wetenschap is een van de veiligste weddenschappen in het universum.

Je kunt je dus voorstellen hoe de redacteuren van Popular Science zich voelen wanneer ze een verhaal publiceren dat is gebaseerd op onbetwistbare wetenschappelijke feiten, en het wordt aan flarden gescheurd in het commentaargedeelte door degenen die het wetenschappelijke feit ronduit verwerpen ten gunste van hun politiek en religieus gemotiveerde agenda's.

Bijgevolg heeft de 141-jarige publicatie vorige week aangekondigd dat het geen opmerkingen over nieuwe artikelen meer toestaat en verklaart "opmerkingen kunnen slecht zijn voor de wetenschap." Zoals elke goede wetenschapper liet het de beslissing echter niet alleen rusten op die ene uitspraak; het citeerde een studie die tamelijk overtuigend liet zien hoe negatieve, onbeschaafde en regelrechte vitriolische opmerkingen de perceptie van de lezer van het gepresenteerde verhaal dramatisch kunnen schaden. Die gedragspatronen kunnen vliegen met je gemiddelde BuzzFeed-bericht op onverbeterlijk schattige corgi's, maar wetenschap is een heel andere zaak. Zoals directeur van Online Science van Popular Science Suzanne LaBarre verklaarde, "heeft een politiek gemotiveerde, decennia lange oorlog tegen expertise de populaire consensus over een breed scala aan wetenschappelijk gevalideerde onderwerpen uitgehold. Alles, van evolutie tot de oorsprong van klimaatverandering, is per ongeluk weer voor het grijpen."

Als dit 2008 was en ik nog steeds een idealistische social media-editor was, zou ik waarschijnlijk hebben meegedaan met het Mathew Ingram van GigaOm om de beslissing om opmerkingen te verwijderen te bespotten. In mijn eerste sociale media-gerelateerde rol was ik zelfs de spreekwoordelijke kiezelsteen in de bedrijfsschoen, waarbij ik de hoofdredacteur dagelijks eraan herinnerde dat de blogs van het bedrijf niet eens commentaar konden leveren. Vervolgens heb ik in 2010 als communitymanager bij ReadWriteWeb een goede maand besteed aan het kiezen van het beste platform voor commentaar om te gebruiken. Ik maakte schrijvers consequent attent op opmerkingen waarop ze moesten reageren, vaak op hun ergernis. Met andere woorden, ik was een ongegeneerde consument van het commentaar Kool-Aid.

Nu is het 2013 en het zou je kunnen shockeren om te ontdekken dat ik aan de kant van de wetenschap sta, en in dit geval ook de kant van Popular Science . Verder moedig ik andere online nieuwskanalen aan om dezelfde aanpak te overwegen.

Dat wil niet zeggen dat ik vind dat uitgevers en schrijvers geen gesprekken met hun lezers zouden moeten faciliteren. De aankondiging van PopSci was er zeker op te wijzen dat het veel geliefde lezers heeft die uitstekende reacties achterlaten. Het probleem is dat die rationele en intellectuele stemmen zwaar worden verwaterd door spammers en gekken. Helaas is dat gedrag niet alleen voorbehouden aan het becommentariëren van delen van wetenschappelijke en politieke publicaties - het is overal. Je hoeft maar een minuutje door te brengen in de commentarensectie van een filmsite zoals Ain't It Cool News of BuzzFeed's celebritysectie of zelfs een technische recensie om een ​​beetje te sterven. En dat is precies waarom ik geen opmerkingen meer lees (behalve die in mijn eigen artikelen, die ik beschouw als een deel van mijn werk als schrijver). En hoewel ik zeker weet dat Gawker miljoenen zal blijven investeren in zijn door gebruikers gegenereerde snark-machine, geloof ik nog steeds dat het reactiesysteem zoals we weten dat het kapot is.

Dus hoe lossen we het op? De eerste stap is toegeven dat, hoewel we de afgelopen jaren een enorme uitbreiding en democratisering van online communicatie hebben gezien, versneld door de groei van diensten zoals Twitter en Facebook, de engagementsbarrière te laag is. We maken het voor iedereen te gemakkelijk om de microfoon op te pakken. In plaats van een lezer een leeg veld te geven, moeten redacteuren en auteurs van sociale media proactiever zijn om de ruwe diamanten te vinden.

Enkele suggesties nodig? Stel een vraag en maak een hashtag met betrekking tot een verhaal, en verzamel vervolgens de beste antwoorden en reacties in een apart bericht. Onthoud brieven aan de redacteur? Het is niet alleen iets gereserveerd voor gedrukte kranten. In feite tweet New York Times Letters Editor Thomas Feyer lezerbrieven. Het vinden van manieren om het gesprekskaliber te verbeteren is niet moeilijk, maar het kost moeite. En helaas zijn veel uitgevers, schrijvers en sociale media-editors zelfgenoegzaam geworden, zelfs lui. Wanneer paginaweergaven de belangrijkste maatstaf zijn, is het gemakkelijk om kwantiteit te verkiezen boven kwaliteit als het gaat om de intellectuele basis van uw gemeenschap.

Waarom maakt Apple enkele van de beste producten ter wereld? Het is meedogenloos in zijn aandringen op het beheersen van de gebruikerservaring. Dat is waarom je iOS nooit zult zien op hardware van derden. Alles wat Apple maakt is bedoeld om te voldoen aan zijn visie op een geweldige ervaring. Het is in controle. Evenzo moeten uitgevers meer proberen en de touwtjes in handen nemen.

Maar als er niets anders is, doe het dan voor de wetenschap.