Waarom ik niet langer pessimistisch ben over vr

Ik volg de ontwikkeling van de nieuwste golf van virtual reality-technologie nu al enkele jaren. Het heeft even geduurd, maar de eindeloze parade van crowdfunded headsets is eindelijk geëvolueerd tot consumentenproducten, aangekondigd door de lancering van de langverwachte Oculus Rift, de eerste grote naam in de huidige generatie VR.

Dat de consumentenrelease van de Rift weken verschilt van de release van de HTC Vive en slechts een paar maanden na de lancering van de PlayStation VR is geen toeval. Dit is het jaar waarin VR terugkomt, en we zullen alleen meer zien in de nabije toekomst.

Het vormde niet geweldig

Het is geen geheim dat ik pessimistisch was over de kansen van VR. De Oculus Rift zamelde geld in en bracht zijn eerste twee ontwikkelingskits uit met de belofte van een VR-headset van $ 300, maar de consumentenversie is $ 599. De HTC Vive is met $ 800 nog duurder. Voeg de vertraging toe van de Oculus Touch-bewegingscontroller (die het uiteindelijke prijskaartje van de Rift nog meer zal verhogen) en VR is een echt duur speelgoed voor vroege gebruikers, zoals het altijd is geweest.

Mobiele VR heeft het iets beter gedaan, maar het was een noviteit. Google Cardboard is letterlijk een pack-in speelgoed dat je in sommige fastfoodmaaltijden en frisdrankverpakkingen kunt krijgen, en een enkele magnetische trigger kan een volledig VR-controlesysteem, of zelfs een conventionele gamepad, niet vervangen. Afhankelijk van uw Google Cardboard-headset krijgt u misschien niet eens comfortabele riemen; je moet je VR-ervaring voor je houden als een View-Master (en, amusant, Mattel bracht vorig jaar een View-Master Google Cardboard-speelgoed uit).

Nu heb ik het geprobeerd

Ik heb veel tijd gekregen op de Oculus Rift, HTC Vive en Samsung Gear VR. Ik heb de PlayStation VR zelfs een paar keer geprobeerd. Hoewel mijn ervaring de stickerschok van de belangrijkste pc-gekoppelde headsets niet verandert, of het gevoel schudt dat Google Cardboard niet veel meer is dan iets nieuws, kan ik nu zeggen dat de grote VR-namen met succes hun hoofd hebben geboden. Het concept van VR is veel meer dan een gimmick of een stuk speelgoed, en de dure VR-systemen zijn echt aantrekkelijk. Er is zelfs een plek voor mobiele VR waar het niet voelt alsof het uit een ontbijtdoos komt.

Als je mijn beoordelingen van de HTC Vive en Oculus Rift hebt gelezen (en dat zou je moeten doen, vooral omdat je een column over de staat van VR leest), weet je dat ze indruk op me hebben gemaakt. Veel. De technologie is nu zodanig gepolijst dat ik het gevoel heb dat ik er echt interessante en leuke dingen mee kan doen.

De Vive en Rift zijn niet perfect. Ze zijn duur. Ze vereisen veel rekenkracht en zijn fysiek gekoppeld aan die computers. Hoewel de Vive motion controls heeft, heeft het geen toegang tot software in de Oculus Store, en terwijl de Rift in de Oculus Store kan tikken, heeft het nog geen motion controls (wat de software beperkt die het in SteamVR kan uitvoeren). Maar ze zijn compleet, functioneel en kunnen worden ingesteld en gebruikt door iedereen met een basiskennis van het gebruik van een computer.

Wat VR kan doen

Ik heb Netflix op een enorm scherm in een virtueel theater bekeken. Ik heb zicht gezien op een glooiende heuvel en een Venetiaans plein. Ik heb slecht figuurlijke figuren in virtuele klei gebeeldhouwd en bedekt met gloeiende slingers. En hoewel ik geen aanvalsschepen in brand heb gezien voor de schouder van Orion, heb ik tientallen Wraiths opgeblazen in EVE: Valkyrie.

Ik heb al die dingen gedaan om de Rift en Vive te testen voor mijn beoordelingen. En wat me echt opvalt, is dat ik, zelfs nadat de beoordelingen zijn gedaan, de headsets terug wil zetten en wil blijven spelen. Ondanks de eerste hoofdpijn en onhandigheid (ze werken met een bril, maar je moet echt wennen aan het gevoel), wil ik teruggaan. Ik overweeg echt om een ​​halve dag te nemen om gewoon normaal werk te doen in virtual reality met Virtual Desktop om te zien hoe haalbaar het is. Ik heb monitors en HDTV's gebruikt, maar voor het eerst kan ik mijn weergave volledig omringen met een enorme projectie van mijn bureaublad.

Meer dan dat, ik zie nog meer leuke en interessante toepassingen voor VR. Ik wil Bethsoft's volgende Elder Scrolls of Fallout-game zien werken met de Rift en Vive. Ik wil een virtueel theater in een netwerk waar ik een film kan kijken naast mijn vrienden in het hele land, riffen met hen terwijl we vanuit aangrenzende virtuele stoelen naar hetzelfde scherm kijken. Ik wil ronddwalen in een virtuele arcade, neerkijken op virtuele flipperkasten en de virtuele schermen van virtuele kasten en omgaan met de virtuele bedieningselementen van klassieke spellen. Ik wil meer VR.

Ik zie echte games en apps in de pijp voor deze apparaten, voorbij de eindeloze parade van visueel dwingende maar mechanisch simplistische technische demo's die alleen zijn ontworpen om te laten zien wat VR kan zijn. Er is hier substantie.

Dankzij Oculus en Samsung's inspanningen om boeiende inhoud op hun gedeelde virtuele platform te plaatsen, is er zelfs een plek waar mobiele VR verder kan bloeien dan pure nieuwigheid. De Samsung Gear VR is een comfortabele, goed ontworpen headset die een fractie van de Rift of Vive kost. Je hebt een compatibele Samsung Galaxy-telefoon nodig om deze te gebruiken (en Samsung gooit vaak gewoon de Gear VR in met zijn vlaggenschiptelefoons), maar het is een voordelige manier om een ​​voorproefje te krijgen van wat VR kan doen. Ik heb het aanbevolen, met kanttekeningen, aan gebruikers die geïnteresseerd zijn in VR en nog niet bereid zijn Rift-geld uit te geven.

Er zullen nog steeds hik zijn. Het feit dat de Rift en Vive fysiek via een kabel met computers moeten worden verbonden, kan virtuele ervaringen ongemakkelijk maken en onderdompeling verbreken. En natuurlijk moet boeiende software in voldoende hoeveelheid worden ontwikkeld en vrijgegeven om VR voor gebruikers de moeite waard te maken. Van wat ik heb gezien, staan ​​we hier echt aan het begin van iets.