Een visie op 30 jaar computergebruik tim bajarin

Mijn eerste draagbare apparaat was een luggable Compaq, gevolgd door een gestroomlijnd Toshiba-model in het midden van de jaren tachtig. Maar door hun zware gewicht fantaseerde ik over een computermodel dat het onnodig zou maken om een ​​laptop overal mee naartoe te nemen.

Ik stelde me een 'computersteen' voor waarmee ik verbinding kon maken met een scherm in hotels, op vliegtuigstoelen, op muren thuis of op speciale monitors op kantoor. Elke locatie zou een connector en toetsenbord voor invoer hebben, en zelfs toen voelde ik dat het een draadloze verbinding met de monitor en randapparatuur zou moeten hebben, zodat ik niet veel kabels bij me hoefde te hebben.

De steen zou de CPU, het besturingssysteem, het geheugen, de opslag en alle relevante draadloze verbindingen hebben, zodat het enige dat ik bij me zou dragen de steen zelf zou zijn en een snoer om aan te sluiten op een stroombron.

Toen ik hier eind 1989 voor het eerst over schreef in een Britse publicatie, kreeg ik berichten van over de hele wereld waarin ik vroeg hoe lang voordat ik dacht dat we zoiets zouden zien. Anderen, hoewel ik waanvoorstellingen had, hoewel velen erkenden dat het een ideale manier zou zijn om in de toekomst een computerervaring te bieden.

Natuurlijk was de technologie om deze visie te realiseren toen nog niet beschikbaar. Zelfs vandaag is het er nog niet helemaal, hoewel we dichterbij komen. Een video gemaakt door Corning, bijvoorbeeld, toont alle soorten glazen oppervlakken als aanraakschermen, die gegevens, video en muziek leveren. Maar als je naar deze visionaire kijk op computer kijkt, is het me niet duidelijk waar deze glazen schermen en oppervlakken hun intelligentie krijgen. De meeste vertegenwoordigen platte schermen of oppervlakken en worden gebruikt om verschillende vormen van digitale gegevens weer te geven. Er lijkt geen plaats te zijn om een ​​CPU, opslag of andere componenten in te sluiten.

Maar stel je voor dat een smartphone of ander apparaat de weergave zou kunnen spiegelen op elk scherm waarmee het in contact komt? Elk slim scherm zou uw persoonlijke computerscherm zijn.

Hoewel dit idee misschien nog steeds vergezocht is, voel ik dat we misschien in deze richting gaan. Hoewel sommige schermen slimmer kunnen worden, zullen de meeste dom zijn in de zin dat ze alleen maar dienen als beeldschermen. Dit zal vooral het geval zijn bij veel IoT-apparaten. En de cloud zal een krachtige bron worden om opgeslagen gegevens, informatie en applicaties te gebruiken als dat nodig is. Maar we hebben nog steeds de rekenkracht nodig om deze verschillende stukjes gegevens, afbeeldingen en video te leveren die op deze schermen zouden worden weergegeven.

Interessant is dat mobiele CPU's nu al bijna in de buurt komen van dezelfde vermogensniveaus die we tegenwoordig in pc's hebben, en er is veel werk gaande in draadloze display-verbindingen die deze visie zeer binnenkort zouden kunnen voeden. Er zijn nog veel hindernissen om over te gaan, zodat dit naadloos werkt, maar voor het eerst sinds ik dit idee van een 'computersteen' had, kan ik zien dat de technologie werkelijkheid wordt.