Supreme Commander 2 recensie en waardering

Supreme Commander 2 ($ 49, 99 lijst voor Windows, $ 59, 99 lijst voor Xbox 360) verdient waarschijnlijk niet het woord 'supreme' in zijn titel, maar dan zou het veranderen van de titel het doel van het maken van een vervolg verslaan. Niet dat deze game geen goede opvolger is van het origineel uit 2007, maar het is zeker gericht op een breder (en minder geduldig) publiek. Met veel van de micromanagement minutiae verminderd of volledig verwijderd, is Supreme Commander 2 meer een tuin-variëteit real-time strategie (RTS) titel dan een trots lid van een onderscheidende serie. Dit zal niet veel uitmaken voor degenen die gewoon dingen willen opblazen - alleen of online - maar fervente fans kunnen teleurgesteld zijn dat de harde Supreme Commander zo'n zacht vervolg heeft voortgebracht.

Veel van de veranderingen in Supreme Commander 2 draaien om het verlichten van de slijpende verveling die bijna net zo integraal was met het origineel als zijn verschroeide aarde-lucht-en-water strijdscènes. Kaarten zijn bijvoorbeeld teruggebracht tot een beter verteerbare grootte; ze zijn nog steeds groot, maar lijken minder leeg. Technisch onderzoek is nu ook minder betrokken, met behulp van een "resource" -model (à la de Civilization-spellen) in plaats van het oude drieledige ontwikkelingsontwerp dat je vaak dreigde te strikken tegen oorlogszuchtige kolossen met slechts een paar legers op instapniveau om te controleren. En als je eenheden bouwt, wordt je opgebouwde massa en energie nu onmiddellijk afgevoerd - in plaats van geleidelijk, zoals in de vorige game - waardoor verschillende (en minder hoofdpijn) organisatie-uitdagingen ontstaan.

Dit alles maakt Supreme Commander 2 veel beter beheersbaar dan zijn voorgangers, vooral voor beginners. Maar weg is het gevoel dat je echt de epische strijd tussen de United Earth Federation (UEF), de Illuminate en de Cybrans leidt. Veel van de conflicten die je zult zien terwijl je representatieve leiders van alle drie facties speelt tijdens de 18-hoofdstuk campagne van de game spelen als weinig meer dan een bloedige, en vaak melodramatische, dag op het strand. Dat de graphics ook minder magisterieel van opzet zijn - ze zien er goed uit maar zijn aanzienlijk vereenvoudigd, waarschijnlijk aantrekkelijk voor eigenaren van een groter bereik van CPU's en videokaarten - geeft alleen de indruk dat de ervaring is verkleind in plaats van gecheckt.

Uw trekkervinger bevredigen

Toch is Supreme Commander 2 nog steeds erg plezierig op de "jeukende triggervinger" manier die bijna elke RTS-game is. Tientallen land-, zee- en luchteenheden op elkaar afronden om een ​​vijandelijk bolwerk binnen te marcheren en te ontruimen wordt nooit echt oud, vooral gezien je brede strook van mogelijkheden (wil je die vijandelijke tanks veroveren of gewoon je bataljons voorbij hen teleporteren?) En het brede scala aan verschillende units die altijd tot uw beschikking staan. Je ziet de meest diversiteit in termen van de "experimentele" die elke factie de meest bruikbare en interessante vuurkracht bieden. Met het Noah Unit-Cannon van de UEF schiet je binnen enkele seconden een paar dozijn troepen over de kaart, de Cybrans hebben de destructief hagedisachtige Cybranasaurus Rex (die echter meer op een stegosaurus lijkt), er zijn een aantal BattleMech-achtige constructies, enzovoort. Maar om nieuwe manieren te vinden om met de unieke sterke en zwakke punten van elke groep om te gaan - je hoeft je geen zorgen te maken over het gebrek aan speciale watereenheden van de Illuminate totdat je in de buurt of op het water moet vechten - vereist constant experimenteren en levert consistent plezier.

Althans op sommige moeilijkheidsgraden. Als je je tanden snijdt bij de meedogenloze invasies van het eerste spel, wil je misschien de draaiknop op Hard zetten voordat je een enkele verplaatsingsvolgorde uitvoert. Misschien wilt u dat toch doen, omdat de gescripte campagne een beetje slap is. Door het moeilijker te maken, wordt het interessanter. Beter nog, neem het op tegen veel moeilijkere en meer onvoorspelbare vijanden: menselijke vijanden, met behulp van de indrukwekkende online functionaliteit van het spel, waar je in een keer tegen live tegenstanders kunt vechten. Als je iets tussendoor wilt, kun je het opnemen tegen computervijanden die geen campagne voeren in de Skirmish-modus.

Er zijn veel manieren om Supreme Commander 2 te spelen, wat een goede zaak is - gezien de achteruitgaande stappen in innovatie die het grootste deel van het spel vertegenwoordigt, zou een ferme selectie van opties de andere zwakke punten van het spel benadrukken. Aan de andere kant zullen degenen die de eerste game nooit hebben gespeeld niet weten wat ze missen. De nieuwste Supreme Commander biedt zowel een relatief niet-bedreigend toegangspunt tot de gamewereld als voldoende entertainmentwaarde op zichzelf om diegenen aan te trekken die nog nooit een RTS-game hebben opgezet. Degenen die hebben zullen minder onder de indruk zijn.

Meer pc-games:

• River City Girls (voor pc)

• Gears 5 (voor pc)

• Final Fantasy XIV Online (voor pc)

• Xbox (voor pc)

• Voorouders: The Humankind Odyssey (voor pc)

• meer