Video: Sigma DP 1 & 2 Merrill Field Test with Nick Devlin (November 2024)
De Sigma DP1 Merrill ($ 999 direct) is de nieuwste versie van de baanbrekende DP1 van het bedrijf, die in 2009 de eerste digitale compact was die een APS-C-beeldsensor met D-SLR-formaat in een zakbare zak duwde. De markt is nu een beetje meer verzadigd, met concurrerende modellen zoals de Leica X2 en de full-frame Sony Cyber-shot DSC-RX100. De DP1 Merrill onderscheidt zich van de massa met een groothoeklens (28 mm-equivalent) en een Foveon-beeldsensor, maar het is een camera die wat werk en geduld vereist om echt te waarderen. Als je een meer casual shooter bent, ben je beter af met onze Editors 'Choice, de Sony RX100, een pocket shooter met een kleinere, maar eersteklas 1-inch beeldsensor en een lagere prijs.
Foveon-beeldsensor, ontwerp en functies
Net als de Sigma SD1 Merrill gebruikt de DP1 een Foveon X3-beeldsensor. Dit ontwerp gebruikt drie lagen om informatie vast te leggen, elk gevoelig voor een ander kleurkanaal. Traditionele digitale camera's gebruiken een enkellaags sensor met een Bayer-overlay, die rasters van rode, blauwe en groene pixels heeft om een kleurenafbeelding te maken. Elke laag van de sensor van de DP1 heeft een resolutie van 15, 4 megapixels. Daarom adverteert Sigma deze als een camera van 46 megapixels, hoewel de resulterende, afdrukbare afbeeldingen beperkt zijn tot 15, 4 megapixels.
Het sensorontwerp laat het laagdoorlaatfilter weg, wat een trend is bij high-end camera's. Maar vanwege het ontwerp, dat door zijn aard het Bayer-kleurenarrayfilter weglaat, bestaat er geen gevaar dat moiré uw opnamen maakt. Het nadeel van het unieke ontwerp is dat er geen ondersteuning is voor het Raw-formaat van de DP1 in Lightroom of vergelijkbare softwareprogramma's - je moet Sigma's Raw-software gebruiken om foto's te verwerken.
Qua ontwerp is de DP1 in wezen een baksteen met een lens van 2, 6 bij 4, 8 bij 2, 5 inch en weegt hij op 12 ounces. Het is niet zo ver in grootte en gewicht van de 2, 7-bij-4, 9-bij-2 inch, 11, 2 ounce Leica X2, die een smallere 36 mm-equivalent lens heeft. De X2 ondersteunt een add-on EVF, een optie die niet beschikbaar is op de DP1. Er is een flitsschoen direct boven de lens, dus het gebruik van een vaste optische zoeker die overeenkomt met het gezichtsveld en vertrouwen op het autofocussysteem is een optie.
De lens heeft een brandpuntsafstand van 19 mm, wat zich vertaalt in 28 mm in full-frame fotografie. Het heeft een maximaal diafragma van f / 2.8. Het gezichtsveld is het breedste van alle huidige compactcamera's met vaste lens. (Sigma maakt ook een DP2 Merrill met een 46 mm equivalente lens en een DP3 Merrill met een 75 mm, elk met een maximaal f / 2.8 diafragma.) Als u op zoek bent naar zoom, kijk dan ergens anders, maar voor degenen onder ons die de wereld in die brandpuntsafstand, de DP1 is een gastvrije camera.
Aangenaam minimaal, het kleurenschema van de camera is plat zwart, met een metalen chassis dat koel aanvoelt. Knoppen zijn wit gemarkeerd - voor opnamefuncties - en rood - voor afspeelfuncties. Bovenaan vind je Power, Mode, een besturingswiel en de sluiter. Aan de achterkant bevindt zich de automatische belichtingsvergrendeling, een vierwegbesturing met een middelste selectieknop (in de opwaartse richting kunt u de focusmodus selecteren, onderaan het focuspunt), Play, een knop om de hoeveelheid informatie aan de achterkant te regelen display, een menuknop en de QS-knop.
De QS (Quick Set) -knop geeft toegang tot zeven bedieningselementen voor snel fotograferen. Druk er eenmaal op en u kunt de instellingen voor ISO, belichtingscompensatie, transportmodus en beeldformaat aanpassen. Druk er een tweede keer op en het menu schakelt over naar de instellingen Witbalans, beeldcompressie, kleurbalans en afbeelding (op dezelfde plaats als het eerste menu). Het is een goed ontworpen interface en laat je instellingen aanpassen zonder in het menusysteem te duiken.
Het 3-inch display aan de achterkant heeft een resolutie van 920.000 pixels. Het is scherp en geeft je een goed idee van de kwaliteit van de foto's die je maakt - hoewel als je met hogere ISO-instellingen fotografeert, de weergegeven JPG-voorbeelden er ronduit vreselijk uitzien in vergelijking met de Raw-bestanden die de DP1 kan vastleggen.
