Moeten sprint en t-mobile samengaan? onze netwerkresultaten zeggen ja, maar wij zeggen nee | sascha segan

Sprint en T-Mobile proberen nu samen te voegen, en het is duidelijk uit onze snelste mobiele netwerktestresultaten dat dit zou resulteren in een sterker netwerk dat echt kan helpen bij het oplossen van enkele van de zwakke punten in elk van hun systemen. Maar we denken nog steeds niet dat het zou moeten gebeuren.

Voor de snelste mobiele netwerken dit jaar reden we door 30 Amerikaanse steden en zes landelijke regio's die alle vier landelijke 4G-providers testten. Hoewel T-Mobile de afgelopen jaren een sterke nummer twee positie had ingenomen, trok het zich dit jaar terug naar nummer drie achter een stijgende AT&T en Verizon.

Sprint is ondertussen vooruit gegaan - alleen niet snel genoeg om een ​​verschil te maken in de algemene ranglijst. Sprint had de snelste downloadsnelheden in negen van onze 30 steden, maar won niet veel steden vanwege de zeer beperkte uploadsnelheden.

De zwakke punten van T-Mobile en Sprint zijn niet wat je zou denken. T-Mobile is nu een solide betrouwbare carrier met geweldige dekking van de metro dankzij zijn nieuwere 600MHz en 700MHz uitrol. Hoewel het nog steeds geen betrekking heeft op een relatief klein aantal zeer vocale plattelandsbewoners, is het betrouwbaar op plaatsen waar de meeste Amerikanen wonen. Uit onze tests blijkt echter dat het in het afgelopen jaar capaciteitslimieten is gaan bereiken.

Sprint heeft een enorme capaciteit - en echt ongelijke dekking. Het netwerk dook en dook wild in onze tests, waardoor de downloadsnelheden van de moorden in sommige delen van de stad daalden en in andere onbetrouwbaar werd.

Door de twee vervoerders samen te voegen, kan T-Mobile een betrouwbare basislijn vaststellen en zichzelf vervolgens verbeteren met de piekcapaciteit van Sprint. Geweldig toch? Zeker - technisch gezien.

Het gaat niet alleen om het netwerk

Ik ben nog steeds tegen de fusie, om redenen die geen verband houden met de netwerkkwaliteit. Zoals de redactie van de New York Times in een goed beargumenteerd hoofdartikel tegen de fusie zei, is de belofte van T-Mobile om de prijzen drie jaar niet te verhogen in feite een concessie dat de prijzen na drie jaar zouden stijgen. We zullen waarschijnlijk een markt zien die meer lijkt op die van Canada - drie relatief gelijke luchtvaartmaatschappijen met uitstekende netwerken, maar geen agressieve kortingen of prijsconcurrentie.

Volgens recente rapporten houdt het ministerie van Justitie voor de gek met verschillende concessies om te proberen een concurrerende vierde luchtvaartmaatschappij te creëren. Iemand zoals Dish of kabelbedrijf Altice zou bijvoorbeeld een deel van het spectrum van Sprint en T-Mobile kunnen kopen met de bedoeling om als concurrent op te starten. Maar dat zou enkele netwerkgebaseerde argumenten voor de fusie vernietigen. Een nieuwe luchtvaartmaatschappij zou ook opstarten met een zeer beperkte dekking en capaciteit, wat betekent dat het kan worstelen om een ​​echte concurrent te zijn. In Canada probeert de regering sinds 2008 vierde draadloze concurrenten te voeden, met beperkt succes.

Er moet een manier zijn waarop we zowel concurrentie als voldoende spectrum en geld kunnen hebben om solide netwerken op te bouwen. Een concessie kan mijns inziens alles veranderen: als het ministerie van Justitie zou eisen dat de nieuw samengevoegde T-Mobile zijn netwerk aanbiedt aan groothandelsklanten zoals Google Fi en MintSIM, tegen gereguleerde tarieven waarmee ze kunnen concurreren. T-Mobile en Sprint doen dat al, maar ze zullen minder geneigd zijn om dit te doen wanneer ze niet langer smerige underdogs zijn.

T-Mobile heeft gelijk als het zegt dat het afstoten van het spectrum de consument minder aantrekkelijk zal maken. Het is onjuist als er staat dat er veel andere spelers zijn die spontaan met hun eigen netwerken kunnen opstaan ​​om te concurreren. Maar een dozijn nieuwe merken laten bloeien op een steviger nieuw T-Mobile-netwerk kan het antwoord zijn dat iedereen laat krijgen wat ze willen.