Het grote effect van Facebook-reactie-emoji op de beschaving | evan dashevsky

Facebook's wereldwijde lancering van "reactie-emoji" is mogelijk de belangrijkste innovatie van het netwerk tot nu toe. Dat klinkt misschien als een oververkoop, maar laat het me uitleggen.

Naast de oude betrouwbare duim omhoog, hebben Facebook-gebruikers nu vijf extra non-verbale gedachtesprongen om zich uit te drukken: een hart ("Love"), lachend gezicht ("Haha"), verrast gezicht ("Wow"), single-traan gezicht ("Sad"), en een biet-rood woede-gezicht ("Angry").

In veel opzichten is deze update een complete no-brainer die waarschijnlijk jaren geleden had moeten gebeuren. Mensen uiten een breed spectrum van gedachten en ervaringen op Facebook - alles van grappig tot attent tot hoopvol tot tragisch. Afhankelijk van uw relatie is een reactie die bestaat uit daadwerkelijke zinnen niet altijd gepast.

In veel gevallen is een eenvoudige, woordloze erkenning meer dan voldoende. Communicaties met één klik zoals Facebook-likes of Twitter-tweets zijn een unieke moderne oplossing voor het onderhouden van een uitgebreid (zij het soms oppervlakkig) sociaal netwerk.

Vóór de update van vandaag was Facebook's palet van emotiepiepjes frustrerend beperkt tot slechts één reactie: Vind ik leuk. Maar dat is niet altijd wat je wilt overbrengen op mensen aan de rand van je sociale cirkel. Wat is bijvoorbeeld de juiste reactie wanneer een vriend van een vriend (van een vriend) post dat zijn hond in het ziekenhuis ligt? Of hoe zit het als een oude klasgenoot waar je geen contact mee hebt (misschien om een ​​goede reden) zojuist ontslagen is?

De onuitgesproken regels voor het onderhouden van een breed sociaal netwerk dicteren dat je dat soort informatie niet zomaar kunt negeren. Maar tegelijkertijd kun je niet noodzakelijkerwijs de tijd en energie investeren om commentaar te geven op elke zware gebeurtenis uit de buitenwijken van je sociale wereld (en eerlijk gezegd, die persoon wil waarschijnlijk niet noodzakelijkerwijs van je horen als ze zijn in een tijd van nood).

Als iemand in de periferie van uw netwerk goed nieuws plaatst (een nieuwe baan heeft gekregen! Mijn hond is uit het ziekenhuis! Heeft zojuist een Nobelprijs gewonnen!), Dan kunt u hem gewoon de betrouwbare duim omhoog geven. Maar als het een post is die ergens anders in het spectrum van menselijke ervaring bestaat, is een "like" misschien niet goed genoeg.

Vanwege zijn eigen zelfopgelegde beperkingen (die nu gelukkig dunzo zijn), was Facebook een digitale landmijn geworden van Curb Your Enthusiasm -subpercelen. Maar niet langer! Nu kunnen we overal virtuele harten, lacht en grrrs gebruiken. Facebook heeft onze toolbelt van empathie uitgebreid en het kan onze sociale banden sterker maken.

Digitale sociale netwerken zijn een relatief nieuw onderdeel van de beschaving, maar een echt waardevolle. Ze stellen ons in staat om relaties te onderhouden met alle mensen die we in ons leven tegenkomen die we anders misschien verloren hebben. Zelfs (en misschien vooral) de ondiepe. Als ze goed worden onderhouden, kunnen deze uitgebreide netwerken zeer nuttig zijn als je plotseling werkloos bent (dus, lang niet horen, eventuele openingen daar bij What corp.?), Onverwacht single (hey, oude middelbare school, hoe gaat het met je '), of zelfs gewoon om te weten dat je niet alleen bent (ik zag je kat net voorbij, de mijne ook).

Ik denk niet dat ik het overdrijf als ik zeg dat reactie-emoji kan helpen deze uitgestrekte netwerken intact te houden. En dat kan ons allemaal op de lange termijn alleen maar ten goede komen.