Securitywatch: online privacy is een recht, geen luxe

Weken nadat ik dit verhaal aan mijn redacteur had gegeven, had ik de desoriënterende ervaring om een ​​vrijwel identieke kop te zien in de New York Times, geschreven door niemand minder dan Google CEO Sundar Pichai. Grote geesten denken hetzelfde, lijkt het, en ik geloof dat Pichai op de goede weg is. Over het algemeen zijn mensen begonnen om betere privacybescherming voor iedereen te eisen, en zelfs bedrijven die hun privacy niet beschermen, aan te spreken. Het probleem is dat ik niet geloof dat Pichai ver genoeg gaat.

Wanneer we privacy niet als een recht beschouwen, loopt u het risico een selectievakje te worden op een waslijst met functies tegen exorbitante prijzen. Wanneer dat gebeurt, faalt de hele industrie bij de consument. Pichai pleit voor wetgeving en slimmere methoden voor het verzamelen van gegevens, maar we hebben echt een totale revisie van internet nodig, geleid door bedrijven als Apple en Google.

Toegegeven, er is altijd een bepaald verband geweest tussen rijkdom en privacy. Als je rijk bent, kun je in een groot huis met hoge muren wonen. Je kunt het je veroorloven om dat huis op het platteland te plaatsen, ver van andere mensen. U kunt betalen voor de auto, het gas en de autoverzekering om van en naar dat huis te komen. U kunt zelfs betalen voor een hightech beveiligingssysteem voor thuis. Het verschil vandaag is dat de rijken niet betalen voor een extra niveau van privacy, ze betalen om hun privacy niet verder te laten eroderen. In beveiligingskringen wordt vaak gezegd dat 'als het gratis is, jij het product bent'. Ik denk dat het juister is om te zeggen dat als jij het niet kunt betalen, jij het product bent.

Gratis diensten, dure apparaten

Apple heeft een welverdiende reputatie op het gebied van beveiliging en privacy, met name op iOS. Desondanks schuwde het bedrijf al lang om privacy en beveiliging tot een belangrijk gesprekspunt te maken. Het zou af en toe opkomen, een advertentie of reclamebord hier en daar, maar het Apple-evenement in maart 2019 veranderde dat. Privacy was een belangrijk gespreksonderwerp voor elk product. Ik heb een verzameling schermafbeeldingen op mijn bureaublad van de zwarte schermen en witte tekst die proclamaties voorlezen als "Apple staat adverteerders niet toe u te volgen" en "Apple weet niet hoeveel u ervoor hebt betaald."

Dat is goed. Ik wil niet dat Apple die dingen weet of dat adverteerders me volgen. De implicatie is echter dat ik alleen door te betalen voor Apple-producten toegang heb tot deze levensstijl waar ik niet constant wordt gevolgd en geprofileerd. Als ik me geen iPhone kan veroorloven, krijg ik geen privacy. Of liever, als ik me geen $ 699 kan veroorloven voor een nu-gedateerde iPhone 8 of (god help me) $ 999 of meer voor een iPhone XS, krijg ik geen privacy.

Er zijn veel goede en waardige Android-apparaten die er zijn, maar tot de release van de Pixel 3a kon Google geen robuuste en betaalbare smartphones op de markt brengen. Te vaak moeten Android-gebruikers beveiligingsfuncties inruilen, zoals NFC-betalingen of vingerafdruklezers, om een ​​telefoon te krijgen die binnen een redelijk budget past. Android-telefoons van buiten de grote G hebben ook grote afwegingen, waarbij fabrikanten soms de release van belangrijke beveiligingsupdates uitstellen of hun eigen kwetsbaarheden introduceren. Ik geloof dat dit kan veranderen, maar hardcore privacy advocaten zullen je vertellen dat het gebruik van een Google-telefoon elke schijn van privacy opgeeft. In een toekomstige kolom zal ik mijn eigen komische ervaringen beschrijven die proberen een Android-telefoon te de-Googleen.

Voorbij de hegemonie

Misschien in reactie op de toenemende bezorgdheid over hoeveel grote technologie ons leven kent, neemt een nieuwe reeks apparaten die vanaf de grond zijn ontworpen om open-source te zijn en privacy respecteren toe. Purism is een bedrijf dat de Librem-lijn van Linux-gebaseerde laptops aanbiedt, gebouwd met privacy en veiligheid in het achterhoofd. Net als bij Apple kost het echter geld. De Librem-laptop begint bij ongeveer $ 1.399, wat duurder is dan de goedkoopste laptop van Apple. Librem werkt ook aan de introductie van zijn eerste smartphone, de Librem 5. Omdat deze nog niet is uitgebracht, heb ik geen idee of deze goed is, maar ik weet wel dat de preorder-prijs $ 649 is, wat minder is dan de nieuwste iPhone, maar nog steeds 50 procent meer dan de goedkoopste iPhone, de $ 499 iPhone 7.

Privacy-hardliners vragen consumenten soms om hun eigen apparaten te bouwen en de geneugten van Linux te leren. Ook dit heeft een kost, maar een onzichtbare. Als u een probleem hebt, kunt u niet naar een Apple Store gaan en vindt u misschien niet eens online documentatie. In plaats daarvan moet je door forumberichten bladeren. Als je je al niet op je gemak voelt om op de opdrachtregel te werken, je eigen code te schrijven of in de ingewanden van een besturingssysteem te duiken, moet je de tijd nemen om te leren. En tijd is geld - vooral als u een uurloon- of gig-medewerker bent. Hoewel er veel gratis of open-source alternatieven zijn voor belangrijke softwaretools, kan het werken op andere platforms dan de industriestandaard uw werk veel moeilijker maken.

De prijs van een nieuwe computer is al behoorlijk hoog, en het toevoegen van deze onzichtbare kosten omwille van privacy en veiligheid is een zware last. Dat is vooral het geval wanneer je een uitstekende Chromebook kunt krijgen, aangeboden door Google, voor $ 250 en alle privégegevens die ze uit je kunnen persen.

Het vrijmaken van privacy-eroderende systemen heeft ook maatschappelijke kosten. Niet betrokken zijn op Facebook, Twitter en Instagram kan betekenen dat u wordt afgesneden van een belangrijke manier waarop vrienden en familie contact maken en verbonden blijven. Het kan ook je carrière schaden. Ik ben niet blij met de manier waarop Twitter met de gebruikersprivacy is omgegaan, noch met de manier waarop echte nazi's het platform kunnen gebruiken, maar als ik er helemaal mee stop, verlies ik een waardevolle weg om contact te maken met lezers en mijn werk te verspreiden.

We kunnen ons niet uitleven

Samen met privacybevorderende apparaten is de laatste jaren ook een toename van privacybeveiligende software te zien. Ten minste een deel van de reden waarom VPN's populair zijn geworden, is het gevoel dat meer mensen u bespioneren en uw gegevens zonder uw medeweten in geld veranderen.

Services zoals Abine Blur en DeleteMe gaan verder. Blur helpt je tegen betaling om de verspreiding van persoonlijke informatie op het web te verminderen door je te verbergen achter gemaskeerde e-mailadressen en wegwerp-prepaid creditcardnummers. DeleteMe zoekt actief naar uw informatie op websites van gegevensmakelaars en werkt, opnieuw, tegen betaling, om die informatie te verwijderen. Samen kunnen deze services u meer dan $ 150 per jaar opleveren.

Hoewel ik waardeer dat er bedrijven zijn die actief onze situatie proberen te verhelpen, vind ik het fundamenteel oneerlijk dat consumenten extra moeten betalen voor de privacy die hun recht is als mens. Het zou niet nodig moeten zijn om extra te betalen om het niveau van privacy te handhaven dat voor iedereen intrinsiek zou moeten zijn.

Privacy is een recht, geen functie

De technologische industrie wordt sterk gedreven door nieuwheid; door het ding te bouwen en te verkopen dat iedereen plotseling wil. Eerst waren het touchscreen-telefoons, dan app-winkels, vervolgens (kort) 3D-tv, vervolgens (ook kort?) VR, enzovoort. Ik vrees dat privacy het volgende nieuwe is geworden en in plaats van onze apparaten en infrastructuur fundamenteel te repareren om privacy te waarborgen, betalen we gewoon een premie voor wat ons recht zou moeten zijn.

• SecurityWatch: maak bedrijven, geen klanten, lijd voor datalekken SecurityWatch: maak bedrijven, geen klanten, lijd voor datalekken
• SecurityWatch: Android versus iOS, wat is veiliger? SecurityWatch: Android versus iOS, wat is veiliger?
• Beschermen de nieuwe privacyplannen van Google u echt tegen Google? Beschermen de nieuwe privacyplannen van Google u echt tegen Google?

Net als bij klimaatverandering hebben zowel bedrijven als consumenten geprofiteerd van een onhoudbaar proces, en nu moeten we de gevolgen onder ogen zien. We kunnen doorgaan op deze weg, waar alleen de rijksten het waard zullen zijn om onaangetast te blijven door een steeds groeiende overvloed aan bedrijven die onze persoonlijke informatie kopen en verhandelen, maar het zal ons vergiftigen. Het verhandelen van persoonlijke informatie voor diensten heeft bij veel van onze moderne problemen een rol gespeeld: datalekken, massabewaking en verkiezingsinterferentie - om er maar een paar te noemen.

In plaats van deze toxiciteit moeten de bedrijven die die rijkdom hebben verworven en de regeringen die hen hebben laten floreren, investeren in de systemen die het informatietijdperk tot een succes hebben gemaakt. We hebben apparaten nodig die mensen zich kunnen veroorloven die niet ten koste gaan van hun privacy. We hebben een nieuw internet nodig, gebouwd met privacybeveiligende grondslagen die een nieuwe generatie diensten en technologieën mogelijk maken.

Ik weet niet hoe we daar komen, maar ik weet dat niemand wat van ons moet nemen en het aan ons moet verkopen.