NASA plaagt 'oceaanwerelden' op manen van Jupiter, Saturnus

UPDATE: NASA heeft donderdag aangekondigd dat de maan Enceladus van Saturnus 'een vorm van chemische energie heeft waar het leven zich mee kan voeden', terwijl de maan Europa van Jupiter ook tekenen vertoont van uitbarstende pluimen.

"Dit is het dichtste dat we tot nu toe hebben bereikt om een ​​plaats te identificeren met enkele van de ingrediënten die nodig zijn voor een bewoonbare omgeving, " zei Thomas Zurbuchen, associate administrator voor het Science Mission Directorate van NASA op het hoofdkantoor in Washington, in een verklaring. "Deze resultaten tonen het onderling verbonden karakter aan van de wetenschappelijke missies van NASA die ons dichter bij het antwoord brengen of we inderdaad alleen zijn of niet."

Origineel verhaal:

Vandaag om 14.00 uur ET zal NASA een persconferentie houden met de aankondiging van "nieuwe resultaten over oceaanwerelden in ons zonnestelsel", en meer verleidelijk "de bredere zoektocht naar leven buiten de aarde."

Hoewel niet wordt verwacht dat NASA enig concreet bewijs voor buitenaards leven zal aankondigen, heeft het agentschap beloofd nieuwe informatie te onthullen over de oceaanwerelden van ons zonnestelsel die zijn verzameld door de Hubble en binnenkort te vertrekken Cassini-ruimtevaartuigen.

NASA zegt dat deze nieuwe ontdekkingen 'de toekomstige verkenning van de oceaanwereld' zullen informeren, specifiek gerelateerd aan de komende Europa Clipper-missie, die naar verwachting in de jaren 2020 van start zal gaan en Jupiter's maan Europa (een oceaanwoord) zal bezoeken om te onderzoeken op tekenen van leven.

Ons zonnestelsel is de thuisbasis van een aantal bekende of vermoedelijke oceaanwerelden (vaag gedefinieerd als een planeet of maan met een aanzienlijk deel van het oppervlak bedekt met water). De aarde wordt beschouwd als onderdeel van de aquaclub, omdat het grootste deel van onze planeet bedekt is met oceaan. Maar het grotendeels vloeibare oppervlak van onze planeet lijkt een uitbijter te zijn tussen de oceanen van ons systeem - de meeste grote reservoirs met water bestaan ​​op planeten en manen ver van de hitte van de zon en kunnen daarom alleen bestaan ​​onder een bevroren vaste korst.

Deze oceaanwerelden zijn niet alleen wetenschappelijke nieuwsgierigheid: ze zijn van vitaal belang voor ons hier op aarde. Ten eerste, als er inderdaad buitenaards leven in het zonnestelsel is, moet het zich in veel water hebben gevormd. Ten tweede, als we ooit onze soort in het zonnestelsel willen uitbreiden, moeten we gemakkelijk toegang hebben tot vloeibaar water - we hebben het nodig om ons lichaam te ondersteunen, en we kunnen de chemische verbindingen van water afbreken om ademende zuurstof en raketbrandstof te produceren.

Toen Sebastian, de antropomorfe krab uit De kleine zeemeermin , zong "het is beter daar waar het natter is", verkocht hij eigenlijk oceanen kort - verre van alleen maar "beter", de oceanen zijn de ultieme hoop van de mensheid. Bedankt, water.

1 Enceladus (maan van Saturnus)

Wetenschappers zijn gefascineerd door pluimen van onbekende oorsprong die afkomstig zijn van Enceladus. Terug in 2015 concludeerden wetenschappers die een lichte 'wiebeling' in de baan van de maan bestudeerden, dat de bevroren maan geen solide bal van ijs is, maar eigenlijk een ijzige korst heeft die een wereldwijde oceaan bedekt.

De ruimtesonde Cassini voegde nog een extra intrige toe aan een gedurfde missie om deze pluimen te analyseren door er rechtstreeks doorheen te vliegen. Chemische analyse concludeerde dat deze pluimen organische verbindingen, koolstofdioxide en zout bevatten (dwz levensechte dingen!)

afbeelding: Cassini Imaging Team, SSI, JPL, ESA, NASA



2 Titan (maan van Saturnus)

De grootste maan van Saturnus, Titan, is ongeveer zo groot als Mercurius. Deze maan heeft een dichte stikstofrijke atmosfeer en meren en zeeën van vloeibaar methaan en ethaan, die worden aangevuld door regen uit koolwaterstofwolken. De sensoren van Cassini konden concluderen dat Titan waarschijnlijk een interne vloeibare oceaan verbergt die bestaat uit water en ammoniak.

afbeelding: NASA / JPL / Universiteit van Arizona / Universiteit van Idaho



3 Mima's (maan van Saturnus)

In 2014 begonnen wetenschappers te theoretiseren dat Mimas een vloeibare kern had vanwege een vreemde wiebel in zijn baan. Een recentere analyse van oppervlaktekenmerken wekte echter enige twijfel over de conclusie van de oceaanwereld. Dit is hoe dan ook niet overtuigend, maar het is mogelijk dat Mimas een vloeibare kern van water bevat.

afbeelding: NASA / JPL / Space Science Institute



4 Europa (maan van Jupiter)

Ongeveer even groot als de maan van de aarde, is Europa met littekens bevroren, maar recent bewijs suggereert dat het een zout water onder de korst verbergt. Sommige theorieën beweren dat deze oceaan diep genoeg is om zich uit te strekken tot de rotsachtige mantel van de maan.

afbeelding: NASA



5 Ganymede (maan van Jupiter)

Jupiter's Ganymede is de grootste maan van het zonnestelsel. Het is groter dan zowel Mercurius als Pluto en ongeveer driekwart van de grootte van Mars. De Hubble-telescoop toonde aan dat Ganymedes een dunne zuurstofatmosfeer ondersteunt (gedacht dat deze veel te dun is om het leven te ondersteunen). Maar het is mogelijk dat de maan een interne oceaan bevat met meer water dan alle oceanen op aarde samen.

afbeelding: NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest



6 Callisto (maan van Jupiter)

Callisto is de op twee na grootste maan in het zonnestelsel en tevens de zwaarste krater van het zonnestelsel (vanwege een vrijwel volledig gebrek aan geologische activiteit en geen atmosfeer). Er zijn aanwijzingen dat diep onder het oppervlak (meer dan 100 km naar beneden) Callisto een oceaan met vloeibaar water kan herbergen.

afbeelding: NASA



7 Triton (maan van Neptunus)

Triton is de grootste maan van Neptunus. Het is zo ver van de zon (en daarom zoooo koud) dat alle stikstof in zijn atmosfeer als vorst op het oppervlak is neergeslagen. De hypothese is dat interne geologische activiteit een grote onderaardse oceaan kan verwarmen.

afbeelding: NASA / JPL / USGS



8 Pluto

Wetenschappers hebben pas recent geleerd hoe Pluto er eigenlijk uitziet. Zoals verwacht, is het oppervlak rotsachtig en bevroren, maar het verhaal kan meer zijn. Kraters tonen bewijs dat eerdere botsingen ervoor zorgden dat vloeibaar water van diep onder naar boven kon ontsnappen. Verdiep je, Pluto kan een vloeibare oceaan ondersteunen die wordt verwarmd door het verval van radioactieve materialen. Gek.

afbeelding: NASA / JHUAPL / SWRI



9 aarde

Duh.

afbeelding: Scott Kelly, Twitter / @StationCDRKelly