Hideo Kojima hoopt controverse door het karakterontwerp van Quiet, een stomme soldaat in Metal Gear Solid V: The Phantom Pain te onthullen. Ze is een sluipschutter en een hoofdrolspeler in het spel, en haar uniform is… een aan de voorkant vastgebonden bikinitop, een g-string, een munitieriem met bretels, gevechtslaarzen en gescheurde panty's.
Ik kom er zo uit en zeg het. Ze ziet eruit als een stripper met een militair thema. In een spel dat zich richt op de evolutie van Naked Snake / Punished Snake tot de Big Boss en dat tot nu toe vooral grote, potige mannen heeft getoond die een volledig harnas en vermoeienissen dragen, valt ze op. Strafslang krijgt een militair uniform. Revolver Ocelot krijgt een lederen stofdoek. Quiet krijgt een moordbikini. Uiteraard heeft dit enige bezorgdheid doen rijzen.
Het probleem met Quiet is niet dat ze een uitbijter is. Het is dat ze een normaal vrouwelijk personageontwerp is in de Metal Gear Solid-serie en videogames in het algemeen. Ik kan op één vinger rekenen, zonder die vinger te gebruiken, het aantal volwassen vrouwelijke personages in de Metal Gear Solid-serie die niet duidelijk hun decolleté benadrukken of nauwsluitende outfits dragen die pronken met hun benen en konten. Het is een medium waarin vrouwen in de regel seksueel worden geobjectiveerd en waarbij ze als karakters worden behandeld die net zo capabel, functioneel en gekleed zijn als mannelijke karakters de uitzondering zijn.
Het gaat om cool versus sexy. Mannelijke personages worden cool. Vrouwelijke personages moeten sexy zijn. In beide gevallen zijn ze ontworpen met de perceptie van een man in gedachten. Mannelijke personages zijn gemaakt om iedereen te zijn met wie we kunnen meevoelen om ons in hun schoenen te plaatsen of epische helden met geweldige kleding en pantser waardoor ze er fantastisch uitzien wanneer ze handelen. Vrouwelijke personages zijn gemaakt om poppen te zijn die waar mogelijk pronken met hun borst, uiteinden en benen en die zich kleden om die functies te tonen ten koste van enig realisme of tactisch voordeel. Mannen zijn het onderwerp van het verhaal. Vrouwen zijn de objecten van het verhaal. Zelfs wanneer mannen in bepaalde spellen oogstrelend aanbieden en wanneer vrouwen sterke persoonlijkheden vertonen en belangrijke figuren in verhalen worden, hebben we de neiging om ze eerst te bekijken in de context van "coole" mannen en "sexy" vrouwen. Maar "sexy" zijn als een fundamenteel kenmerk is veel meer ontmenselijkend dan "cool" zijn als een fundamenteel kenmerk.
Mannelijke personages zijn zo gemaakt dat de speler zegt: "Geweldig, ik wil hem zijn." Vrouwelijke personages zijn zo gemaakt dat de speler zegt: "Geweldig, ik wil…" Ik laat je die gedachte alleen afmaken, maar het gaat om seks. Mannen zijn karakters. Vrouwen zijn objecten, of je ze nu bestuurt of niet. Er zijn maar weinig uitzonderingen, maar voor de overgrote meerderheid van de vrouwelijke personages in games zijn hun belangrijkste attributen seksueel.
De reden ligt voor de hand: seks verkoopt en mannen zijn vaak erg bereid om geld uit te geven aan de mogelijkheid om de vrouwelijke vorm te zien op een manier die zichtbaar of gemarkeerd is. We zien deze personages niet als vrouwen, we beschouwen ze als vrouwenlichamen. Het zijn poppen om naar te kijken, en dat is de hoofdprioriteit die ons bezighoudt wanneer seks wordt verkocht. Het is niet vleiend, maar het is keer op keer bewezen. Je hoeft alleen maar te kijken naar de Tomb Raider-serie, of de Dead or Alive-serie, of bijna elke andere actiegameserie met een prominent vrouwelijk personage, of bijna helemaal vechtgames.
Het gaat erom hoe we ze eerst bekijken. Waar denk je eerst aan wanneer je aan deze personages denkt? Rustig? Hoe ze gekleed is. Bayonetta? Haar kleding is gemaakt van haar dat verdwijnt wanneer ze speciale aanvallen gebruikt. Cammy? Butt. Chun-Li? Dijen. Tovenares? Kist. Mai? Kist. Elizabeth? Borst (en de manier waarop haar korset het liet zien werd een groter aandachtspunt toen Bioshock Infinite voor het eerst werd gepromoot dan het hele concept van een rond de eeuwwisseling vliegende stad met gekke nationalisten en anarchisten die vechten). Cortana? Naakt. Of je nu leert om hun karakteristieken of hun vermogen om te vechten te respecteren, we hebben de slechte gewoonte om eerst naar hun seksuele kenmerken te kijken en daarna naar de rest. Gameontwerpers en -uitgevers weten dit, en richten zich daarop, dat we graag opeten zonder na te denken.
Het gaat er niet om dat deze karakterontwerpen aanstootgevend zijn voor vrouwen, of dat 'wij' versus 'zij' het verhaal beheersen. De onbalans tussen seksuele perceptie in karakterontwerp is veel meer dan alleen wie de pen vasthoudt. Iedereen wordt minder wanneer personages als Quiet en the Sorceress worden getoond en vooral worden gezien als seksobjecten. De kwestie van seksuele perceptie, bevrijding en pariteit is een veel, veel groter probleem dan karakters van videogames en kan ik niet in één kolom behandelen, maar deze keuzes betekenen systematisch dat vrouwen vernederd zijn en mannen worden opgeleid om vernederend te blijven.
Dit gaat niet over wat je alleen ziet als je naar deze personages kijkt. Het gaat erom wat je voor het eerst ziet. Bayonetta is een sterk personage met een krachtige persoonlijkheid die net zo goed controle houdt over onwerkelijke situaties als Dante. Cortana is een verrassend gecompliceerd personage dat te maken heeft met haar eigen identiteit als een kunstmatige intelligentie gedoemd om uiteindelijk gek te worden. Quiet is misschien wel het meest gecomponeerde en intelligente personage in de hele Metal Gear-serie. Dat verandert niets aan de manier waarop ze voor het eerst worden gezien. Bayonetta is een hete heks die haar eigen magische haar draagt dat verdwijnt wanneer ze speciale aanvallen gebruikt. Cortana is een heet hologram dat blauw en naakt is. Quiet is een hete sluipschutter die zich kleedt als een stripper. Dat zijn de eerste stenen in de basis van hoe we deze personages zien, en hoewel ze kunnen worden opgebouwd, worden ze nog steeds opgebouwd met die stenen aan de basis.
Ik heb mensen gezien die de ontwerpen van Quiet en andere vrouwelijke personages verdedigden door Raiden op te roepen in Metal Gear Solid 2 (met name het gedeelte waar hij naakt rondloopt) en Dante in Devil May Cry. Deze personages zijn schaars geklede mooie jongens, dus het klopt, toch? Nee, dat vliegt niet, en als je er langer dan vijf seconden over nadenkt, realiseer je je waarom. Raiden was het grootste deel van het spel van top tot teen gekleed in een stealth-pak, en het naakte gedeelte werd door de game volledig uitgelachen. Hoewel Dante soms geen shirt draagt, speelt hij elke huid af die hij laat zien met zijn lange jas en een algemeen "cool" ontwerp voor zijn karakter. Hij wordt geacht op een badass te lijken, niet op een seksobject, en elk ander snoepje dat hij aanbiedt, is op zijn best een secundaire bonus. Geen van deze personages zijn ontworpen om in de eerste plaats te worden beschouwd vanwege hun sex-appeal. In feite, met de meest barse en meest obscure uitzonderingen (voordat iemand Cho Aniki ter sprake brengt), zou ik met vertrouwen kunnen zeggen dat geen mannelijk personage in een videogame primair is ontworpen als een seksobject.
