Tot ziens instagram, bedankt voor alle zonsondergangen

Instagram was slechts zes maanden oud toen ik mijn account in april 2011 opende. Destijds woonde ik in New York en had ik een chique uitvoerende functie met de opdracht "op de hoogte te zijn van het nieuwste digitale ding".

Ik downloadde de app, weigerde toegang tot mijn contacten en typte nauwgezet de "handvatten" van mijn vroege adoptievrienden. Niemand gebruikte echte namen, een overblijfsel uit de begintijd van het internet (oh, wat mis ik die anonimiteit).

Ik heb mijn eerste Instagram-bericht later die avond gedeeld. Toen ik door een met neon verzadigd Times Square liep, keek ik omhoog naar de LED-schermen die bijna 10 verdiepingen boven me uitstrekten. Een gigantische gele M&M glimlachte naar de menigte. Ik was moe, het was laat en het amuseerde me. Ik dacht dat dat was waar deze nieuwe site voor het delen van foto's over ging - willekeurige wrange momenten - en nam de foto.

Nog niet verslaafd aan het ritueel van "het controleren van mijn likes, " plaatste ik en vergat het meteen. Dagen later klikte ik opnieuw op het pictogram en scrolde ik door mijn nieuw ingevulde feed. Mensen die ik een paar keer per jaar op technische conferenties zag, hadden mijn M & M-post leuk gevonden. Ik keerde het compliment terug voor hun #geeklife snapshots en pauzeerde om wat opmerkingen te maken.

App-etites

De meeste apps die ik had geprobeerd, werden snel verwijderd zodra ik ze met vertrouwen kon bespreken met de beste kopers en hen kon laten weten hoe dit de business zou kunnen beïnvloeden. Maar Instagram bleef. De jury was nog steeds niet duidelijk waar het voor stond of het bedrijfsmodel. Toen Facebook het een jaar later voor $ 1 miljard kocht, ging ik ervan uit dat het een buy-and-bury deal was die bedoeld was om een ​​concurrent te pletten, maar het bleef tikken.

Voor mij is Instagram samengevoegd tot een community. We spraken (veel) onderling in de reacties en verzetten ons tegen door Facebook opgelegde veranderingen. Tot op vandaag teruggebracht en niemand lijkt er meer om te geven, waarschijnlijk omdat er nu meer dan 1 miljard maandelijkse actieve gebruikers zijn. De hersenloze boekrol heeft elke passie voor het fascinerende visuele beeld overgenomen. En veel succes met het proberen een echte reactie te vinden in de puinhoop van auto-bot-land.

Door de jaren heen raakte ik verveeld van Instagram en negeerde het een tijdje. Toen zei iemand dat ik mijn eerdere foto's van een verblijf in Malibu had gezien (vleierij is een verleidelijk medicijn) en, onder het mom van te zien "waar iedereen mee bezig is", heb ik me opnieuw aangemeld.

Het was het lezen tussen de regels dat Instagram zo verleidelijk maakte. In tegenstelling tot andere sociale mediasites, met hun expliciete en tekstuele "dit is wat ik denk / doe / vermijd / plant, " maakte Instagram's focus op de visuele vorm het een subtiel medium. We zagen mensen promoties krijgen, verliefd worden, uit elkaar gaan, nakomelingen produceren, verhuizen (met Instagram-vrienden die op hen IRL wachten), hun dromen realiseren en rouwen om verliezen - allemaal door een paar goed gekozen afbeeldingen.

Zeven jaar lang gebruikte ik het als onderzoeksassistent om technische verhalen te vinden. Het werd ook een uitstekende reistool. Ik had een kostbare drie uur uitgehakt voordat ik een vlucht had genomen, een stel goed bereide contacten gelabeld en hen om suggesties gevraagd waar ze heen moesten.

Via Instagram bouwde ik een aantal geweldige gedeelde multinationale vriendschappen op lange afstand, die overstroomden in langlopende gesprekken met IG-ers in Korea, Zuid-Afrika, Japan en het Midden-Oosten. Sommige IG-ontmoetingen evolueerden naar levensechte avondmaaltijden in Berlijn, ontbijt in Madrid en één memorabele wandeling door het centrum van Dublin in de regen.

Toen ik in 2013 van Manhattan naar Los Angeles verhuisde, hield ik contact met vrienden en voormalige collega's terug naar het oosten, voornamelijk via de app, met contacten die anders zouden zijn weggevallen.

De donkere kant

Maar eind 2017 daalde Instagram af in een free-for-all marketeers, "influencers", vacuous bots en luie curatie. Facebook heeft niet geïnvesteerd in een serieuze upgrade van de UX of de servers. Het ziet er gedateerd uit, de prestaties zijn fragmentarisch en de storingen komen vaker voor dan ooit.

Het gleed ook in de donkere kant, voor mij en anderen die ik ken. Stalkers en roofdieren zijn er in overvloed, maar ik gaf al eeuwen geleden op dat ik misbruik meldde. Het is duidelijk dat er geen beheer of toezicht is. Het is een rotzooi. Het algoritme dat zogenaamd voorstander is van foto's die u "misschien leuk vindt" is gebroken of opzettelijk gemanipuleerd voor commercieel gewin. Ik heb zoveel spam ontvangen van scraping-tools van derden dat ik reacties wilde blokkeren, maar dat voelde raar en tegen wat ik in het begin het leukste vond aan Instagram.

Dus vorige week besloot ik te stoppen.

Facebook / Instagram maakt het niet gemakkelijk (maar dat wist je al). Voordat ik op de knop Account uitschakelen klik - het stadium dat u moet doorlopen voordat u het volledig verwijdert - heb ik mijn hele gegevensarchief aangevraagd. Het duurde 24 uur voordat de link arriveerde en bestond uit zes gecomprimeerde bestanden. Ik zat overweldigd een tijdje naar mijn Chromebook te staren.

In zeven jaar had ik 11.000 berichten geüpload. Zelfs ik was geschokt - Instagram-oprichter Kevin Systrom heeft tot op heden slechts 1.605 gepost. Ik gaf mezelf 60 minuten om snel door de afbeeldingenmappen te bladeren, die nuttig waren georganiseerd door maanden. Ik koos er willekeurig een aantal en bereidde me voor om naar beneden te gaan.

Memory Lane

Ik glimlachte (in het begin) terwijl de jaren terugliepen. Ik mis de geek tchotchkes - Yoda, C-3PO en Asterix de Gallië - van mijn kantoor in NY, en hoop dat ze nog steeds een kamer met uitzicht hebben.

Ik mis de New York Executive-uren niet, hoewel het werd verbeterd door de robotstickers uit Hong Kong die ik illegaal op de ramen had geplaatst en mijn bellenblaaskit - allemaal transgressief gedeeld met mijn IG-vrienden terwijl ik weer laat aan het werk was aan mijn bureau.

Er is niets zo vreemd als je leven aan je ogen voorbij zien gaan. Na een uur terug te gaan door mijn feed, was ik opgelucht dat ik Instagram verliet. De gedachte om dit willekeurige trawl te doen door herinneringen over een periode van 10 of 20 jaar was deprimerend en ik wist dat ik me echt verdrietig zou voelen.

(Een nerdpunt hier: ik kon zeker zien wanneer ik overstapte van een $ 700 Samsung Galaxy Note 5 naar een "smart-genoeg" $ 35 ZTE-plaat; je krijgt waar je voor betaalt.)

Foto's doorzocht en verwijderd, ik ging toen naar de map gemarkeerd "volgers", een JSON-bestand dat in mijn teksteditor werd geopend.

Sommige namen herinnerde ik me uit 2011 - een paar weet ik nog, andere vielen weg toen ik Manhattan verliet. Er waren volgelingen die massaal kwamen toen ik idyllische scènes uit Los Angeles begon te posten en snel daarna vertrok toen ik me verveelde en postte over bio-genomische culturen en robots vanuit academische labs voor PCMag. Niet de zonsondergangen waarvoor ze zich hadden aangemeld.

Klik op Verwijderen? J / N

Toen heb ik het ALLES verwijderd.

Het is nu weg. Natuurlijk niet van de enorme Facebook-servers van Instagram, maar niet langer op internet. Ik kan niet stilstaan ​​bij mijn digitale verleden.

Een week later, hoe voel ik me?

Welnu, mijn handen zijn gelukkiger en gewrichten minder krakerig (geen obsessieve plaatsing, hersenloos scrollen of - ik schaam me om toe te geven - constant te controleren als tellingen). Toen kwam ik een vriend-IRL tegen die zag dat mijn account weg was.

• Top Instagram-tips voor de geobsedeerde foto Top Instagram-tips voor de geobsedeerde foto
• Amerikaanse tieners verlaten Facebook voor Instagram, Snapchat Amerikaanse tieners verlaten Facebook voor Instagram, Snapchat
• Hoe uw Instagram-account te verwijderen Hoe uw Instagram-account te verwijderen

"Gaat het?" hij zei.

"Ja, ik voel me rustiger als ik het konijnenhol van ritueel delen heb verlaten, " antwoordde ik.

"Nou, " grijnsde hij, "laat het me weten als je via sms afbeeldingen nodig hebt van wat mensen vandaag eten."

We lachten allebei, maar toen ik wegliep en me omdraaide, zag ik dat hij alweer op zijn telefoon zat en een aantal coole LA #streetart vastlegde. Ik bewonderde de muurschildering ook, maar mijn telefoon bleef in mijn zak. Ik nam het in voor een moment, en vervolgde mijn weg.