De oprichters van Lomography kijken terug op 25 jaar

Sally Bibawy en Matthias Fiegl, medeoprichters van Lomography, werden volwassen toen de wereld veranderde. Als studenten in Wenen, Oostenrijk in het begin van de jaren negentig, zagen ze de Sovjetgreep op de buren in het oosten wegglippen. De Berlijnse muur was slechts een paar jaar eerder gevallen, de USSR werd het Gemenebest van Onafhankelijke Staten - het landschap van Europa kende de grootste verschuiving sinds de Tweede Wereldoorlog.

Het paar, samen met een groep vrienden die ook naar de universiteit gingen, stuitten op een obscure, door Rusland gemaakte camera in een kleine winkel tijdens een bezoek aan Praag. De Lomo LC-A was een kleine, zakvriendelijke 35 mm-camera met zonefocus. Het ontwerp, samen met de meer economische filmverwerkingskosten van de geautomatiseerde minilabs die in supermarkten opdoken, veranderde de manier waarop de groep fotografie benaderde.

Matthias herinnert zich: "In 1991 was er een groep studenten en mensen die uit verschillende velden kwamen. Er was een kunstenaar, een advocaat, iemand die filosofie studeerde. We waren een groep mensen die geluk hadden deze camera te vinden en we hielden van arts en we hielden van creativiteit."

De LC-A opende nieuwe deuren. Matthias vervolgt: "In plaats van zeer goed doordachte foto's en composities, leek het meer op een willekeurige shoot-from-the-hip snapshot-hoeveelheid fotografie. Dit was nieuw voor ons en ook iedereen die deze camera had, fotografeerde altijd in de bars en op weg naar kantoor of universiteit."

Meer camera's aanschaffen

Omdat leden van de groep de LC-A bleven gebruiken, wilden anderen ook de camera. Maar ze waren niet te koop in Oostenrijk, dus deden ze wat een twintiger zou doen - ze begonnen camera's het land in te sluipen.

Matthias opnieuw: "We begonnen camera's te smokkelen, eerst uit Slowakije en vervolgens uit Boedapest en Tsjechië. En toen gingen we naar Rusland en kochten - ik denk dat de eerste grote partij 700 camera's van één dealer was. Er was maar één winkel in Moskou die altijd de camera had. Hij had er duizenden."

Een tafel met camera's en instantprints begroet bezoekers bij het binnenkomen van de Greenwich Village-winkel van Lomography.

"In de einde het is ons gelukt. En we vertelden alle mensen die deze camera kochten 'dat je een Lomographer bent geworden, lid van de Lomographic Society. We doen samen tentoonstellingen en schieten in dezelfde stijl."

Maar het succes was niet duurzaam. Na een paar maanden honderden LC-A-camera's naar Oostenrijk te hebben vervoerd, namen ambtenaren kennis. "We hebben een paar maanden gesmokkeld, maar toen de gewoonte bewakers, ze kenden ons, met onze grote rugzakken. Dus besloten we contact op te nemen met de fabriek. We hebben ze een fax gestuurd met de tekst 'Hallo, hier zijn onze namen, we wilden u vertellen dat we de Lomographic Society hebben opgericht en dat we graag bij u willen kopen.'

Ze hoorden niets terug. Maar de groep was aan het winnen tractie, en had voldoende leden en afbeeldingen verzameld om een ​​tentoonstelling van hun werk te organiseren. De locatie? Moskou natuurlijk. Het was bij deze show dat serendipiteit tussenbeide kwam.

Matthias vertelt het verhaal het beste: "We organiseerden een grote tentoonstelling in Moskou. De minister van Buitenlandse Zaken opende de tentoonstelling… Iemand ging het podium op en nam de microfoon weg en zei:" Oké, ik moet een verhaal vertellen. " Hij was de marketingmedewerker van de Lomo-fabriek in St. Petersburg en zei: 'Ik moet dit verhaal vertellen omdat we een paar maanden geleden een rare fax uit Wenen hebben gekregen, en die is precies op 1 april verzonden. had zo'n vreemde boodschap dat iemand de Lomographic Society had opgericht dat we dachten dat het een grap van eerste april was! ''

Lomography Diana middenformaatcamera's te zien. De volgende grote release van het bedrijf is een versie van de Diana die gebruik maakt van instant-films in vierkant formaat.

Het nieuws van de show in Moskou was op weg naar St. Petersburg. Sally belt mee: "We zijn erin geslaagd hen te overtuigen om ons een kleine te verkopen aantal stuks van camera's, en vervolgens, exclusief voor ons te produceren. In 2004 - acht of tien jaar later - stopten ze met de productie. Het is een vrij complex product met 500 onderdelen, het lijkt meer op een Zwitsers horloge dan op een camera."

Sally vervolgt: "Ze hebben ons de tekeningen gegeven. Het kostte ons een jaar om een ​​fabriek te vinden om iemand te vinden. Ik werd voorgesteld aan een ingenieur in Noord-China en hij kon prima een fabriek voor het product opzetten. Ze bouwden alle onze ingewikkelde Russische remakes en lenzen tot op de dag van vandaag."

Productie overnemen

Het bleef niet bij de LC-A. Wat begon als een kunststroming, evolueerde naar een boutique cameramaker, die meer producten op de markt bracht en op de markt bracht. De LC-A werd vergezeld door de Action Sampler in 1998, een point-and-shoot met vier lenzen. Het maakt vier beelden op één filmframe, elk ongeveer een kwart seconde uit elkaar. Beschouw het als de voorloper van Apple's Live Photos, een mix van stilstaande beelden en beweging, maar strikt analoog.

Veel, veel meer camera's zouden volgen, en naarmate Lomography groeide, werd de productcatalogus diverser. Het bedrijf zou film - zowel in kleur als in zwart-wit - aan zijn productcatalogus toevoegen. En hoewel er verschillende kleine bedrijven zijn die kleine hoeveelheden ambachtelijke zwart-witvoorraden produceren, is Lomography de enige kleine speler die vandaag zijn eigen kleurenfilm maakt. De andere spelers op de markt - Fujifilm en Kodak - zijn beslist grotere entiteiten.

Sommige zijn behoorlijk succesvol geweest - Matthias wijst als voorbeeld op de Simple Use Camera, een moderne wegwerp 35mm point-and-shoot. Maar anderen hebben moeite om een ​​plek te vinden. De LomoKino werd begroet met een koele ontvangst toen hij eind 2011 debuteerde. Maar Lomography gaf de eigenzinnige handcrankcamera niet op, die standaard 35mm-filmpatronen gebruikt. Vandaag geniet het van een beetje een renaissance, met hernieuwde interesse van filmmakers die het een nuttig hulpmiddel voor stop-motionanimatie hebben gevonden.

De digitale revolutie doorstaan

Voor het grootste deel zijn de grote camerabedrijven gestopt met het maken van nieuwe filmcamera's. Naast Lomography is Leica de enige echte speler die over is. En terwijl de camera's van Lomography meestal geprijsd zijn voor de massa, zijn Leicas geprijsd voor de bourgeoisie.

Lomography is niet blijven hangen vanwege marketing. Matthias vertelt ons: "We hebben geen analoog op de markt gebracht. We hebben alleen analoog gedaan en we blijven analoog doen. En we verklaren, verklaren, verklaren." Sally springt in om uit te werken: "Eigenwijs blijven en blijven communiceren wat we vanaf het begin hebben gedaan, en het promoten van film . Op een gegeven moment realiseerden we ons dat er mensen zijn opgegroeid met in hun handen en geen idee hadden wat een filmrol is. We moesten onze communicatie aanpassen, wat we deden."

De La Sardina is een 35 mm-camera met een plastic lens en een groothoeklens.

Matthias heeft enkele gedachten over de aantrekkingskracht van onvolmaakte beelden. "Soms maken deze foto's van kinderen steeds meer een poging om het meest opwindende moment vast te leggen. Je hebt een perfecte foto van een jaar oud. Je kijkt ernaar, het ziet er perfect uit, maar het is een zombie. Deze ongelooflijke super -gelukkige uitdrukking van iets is geen echt kind. Het is dus beter om een ​​onscherpe foto van een kind te hebben, dat is, ik weet het niet, gewoon lief of gewoon goed. je maakt een foto en je kunt het niet meer veranderen. Dat is het."

Het web is zeker een uitlaatklep voor communicatie geweest. Om de paradox te versterken, zijn veel van de recentere producten van Lomography geïntroduceerd en via Kickstarter voorverkocht. De eerste, een 35-mm filmscanner voor gebruik met je smartphonecamera, werd begin 2013 aangeboden en verbrak zijn financieringsdoel van $ 50.000 met meer dan $ 200.000.

Sally legt uit: "We leerden ongeveer twee of drie maanden voordat we de filmscanner lanceerden. Het was nieuw en we realiseerden ons snel dat het overeenkwam met onze doelgroep - vroege vogels, mensen die zichzelf betrekken in het product, mensen die iets willen financieren. En het is perfect gelukt."

Kickstarter kan echter gevaarlijk zijn voor bedrijven en consumenten. Er is een zekere mate van vertrouwen bij betrokken en we hebben een aantal producten gezien die zijn beloofd en voorverkocht, maar die uiteindelijk vaporware blijken te zijn. Hierop zegt Sally: "Mensen vertrouwen op ons, dat we het product leveren - dit is heel belangrijk."

En Lomography heeft geleverd. Ik heb persoonlijk twee producten gekocht via de Kickstarter - de nieuwe Petzval-lens en het Lomo'Instant-plein. Beide kwamen op of voor op schema, zoals het geval is met alle andere producten die het bedrijf via de crowdfunding-site heeft aangeboden. De meest recente inspanning, het Diana Instant-plein, werd onlangs afgesloten met bijna drie keer het ingezamelde financieringsdoel. Vroege vogels moeten het in december verwachten te ontvangen.

De New York City-winkel van Lomography bevindt zich in Greenwich Village, niet ver van Washington Square Park.

Het is natuurlijk niet allemaal virtueel voor Lomography. Ik ging zitten met Sally en Matthias in de Lomography Gallery Store in Greenwich Village in New York - een van de meer dan een dozijn fysieke locaties die het bedrijf over de hele wereld runt. Klanten kunnen bladeren, hands-on tijd krijgen met een camera voordat ze kopen, en krijgen film ontwikkeld op deze locaties. De locatie in New York heeft de sfeer van een coffeeshop, zonder de espresso, met veel kunstgalerijen erin. Er zijn veel afbeeldingen te zien en een enthousiast personeel om u te helpen uw analoge behoeften te voeden.

Wat volgt?

Lomography heeft een kwart eeuw leven achter de rug. In die tijd is het bedrijf overgegaan van het verkopen van gesmokkelde LC-A-camera's naar het ontwerpen van eigen originelen, het bedienen van zowel fysieke als online retailportals en het omarmen van de nieuwste digitale marketing met zijn Kickstarter-campagnes. We hebben een serieus goede voorspelling nodig om te weten waar het bedrijf zal zijn in 2043, maar niettemin Ik vroeg het paar wat de komende 25 jaar houdt .

Matthias schildert het portret met de breedste slagen: "We willen in de fotografie blijven. Analoge fotografie." De doelen van Sally liggen in de lijn, maar een beetje meer gericht: "Ik zou zeggen dat het doel is om content te blijven creëren - fantastische content. We hebben een ongelooflijke community en team dat elke dag werkt om nieuwe mensen kennis te laten maken met analoge fotografie."

Een bord in de Lomography Store in New York verklaart trots: "De toekomst is analoog."

Voor de meer nabije toekomst biedt Matthias een idee van wat komen gaat. "Volgend jaar hebben we twee projecten die heel leuk en verrassend zijn en nogmaals, totaal anders. Ik bedoel, een is een filmproject. We zullen blijven produceren film - je weet wel, de LomoChrome Purple en Turquoise - dit willen we uitbreiden. Het andere project wordt opnieuw, een analoge 35 mm en 120 camera , en hier kunnen we niet over spreken, maar dit zal eigenlijk heel leuk zijn. Leuk, totaal onverwacht."

Hij vervolgt: "Het belangrijkste is dat je niet verdwijnt. Veel goede bedrijven verdwenen en deze innovatie komt niet meer van hen."

Je kunt een winkel binnenlopen - of op Amazon springen - en de bijgewerkte versie van de LC-A, de LC-A + of een willekeurig aantal producten van Lomography kopen. Matthias 'favoriet is onder hen, de medium-formaat LC-A 120, die veel lijkt op het origineel, gewoon groter rondom om het grotere filmformaat te herbergen.

Lomography gelooft in film, naar de punt er is geen twijfel over. Er staat een bord in de Lomography Gallery Store in New York met de tekst: "De toekomst is analoog." Dat is misschien niet voor iedereen waar, maar wel voor Lomographers.