Het internet gaat omhoog, wordt afgebroken: interstellaire editie | Seamus condron

In het tijdperk van door internet gevoed fandom, memes, afleveringen van afleveringen en luisterboeken, is het gemakkelijk om te vergeten dat voordat al die onzin (en het is meestal onzin), mensen naar films gingen en mensen die minstens vier jaar film studeerden beoordeelde die films voor een krant. Of, als je een paar jongens uit Chicago was, moest je eenmaal per week filmische weerhaken op televisie uitwisselen.

Ik zeg niet dat het tijdperk van de 20e-eeuwse filmcriticus beter of slechter was dan het landschap van vandaag, waar een film wordt beoordeeld op een trailer of een hyperbolische kop op een van de bajillion-blogs gewijd aan filmcultuur. Ik zeg alleen maar dat het een veel eenvoudiger dynamiek was.

Zoals velen van jullie heb ik afgelopen weekend Interstellar gezien. Dit is geen recensie, dus het enige dat ik zal zeggen is dat ik de hele tijd ontzag had en ik kan er nog steeds niet aan denken, met name hoe goed de broers Nolan eindelijk in een zeer beknopte en geest konden tonen -blowing manier hoe het concept van tijd kan werken in de ruimte. Zonder spoilers te laten vallen, wat tegenwoordig te maken heeft met genieten, kan ik alleen maar zeggen dat ik nog steeds "één uur, zeven jaar" in mijn hoofd herhaal.

Voordat de film daadwerkelijk uitkwam, kan ik me geen internet-outlet herinneren die een slecht woord had over Interstellar . Trailers hebben tegenwoordig een manier om de media zo te ontsteken dat een film als geweldig, spectaculair en onmisbaar wordt beschouwd op basis van twee minuten zorgvuldig bewerkte beelden. Dat weten ze niet echt, maar de koppen maken geweldige SEO, dus doe het! Er zijn honderden websites die samenvattingen van trailers schrijven, een plot ontleden waar ze geen kennis van hebben, en eigenlijk elke hoek binnen 24 uur uitputten om maximaal siteverkeer te bereiken.

Dan komt de film uit, en alsof het vooraf was bepaald, worden we geplaagd door schijnbaar talloze variaties van "Black Hole Sized Plotholes in Interstellar" of het internetbestand "Laten we praten over wat er mis is met…". Het is alsof de film er niet toe doet, alleen het meestal onzinnige bashen ervan door veel winkels. Bij het lezen van veel van hen lijkt het alsof ze wanhopig wetenschappelijke theorieën van mensen zoals Kip Thorne en Albert Einstein willen argumenteren, maar ze hebben gewoon niet de ballen om zo dom te zijn, dus klagen ze in plaats daarvan over de lengte van de film, of de derde act, die verder gaat waar de wetenschapstheorie eindigt (en ja, het is ongelooflijk trippy). Maar weet iemand wat er gebeurt als je door een zwart gat gaat? Of dat kan? Nee, daarom is het uiteindelijk nog steeds een fictief werk dat bedoeld is om ons te vermaken en ons vragen te stellen.

Grote werken laten ons vragen stellen. En ik wou dat we werken als Interstellar en filmische kunst in het algemeen met een beetje meer respect zouden gaan behandelen, zelfs als je geldige redenen hebt om het niet leuk te vinden. Maar laat je mening niet meeslepen door de volgende editie van "Honest Trailers" of een recensie door iemand die ook kattenvideo's samenstelt, want dan is de mensheid echt gedoemd en kan Matthew McConaughey ons niet redden.