Huis Kenmerken Humanitair reizen: fotoworkshops die iets teruggeven

Humanitair reizen: fotoworkshops die iets teruggeven

Inhoudsopgave:

Video: Zijn humanitaire visa te koop? "Pano" legt fraude in Mechelen bloot (November 2024)

Video: Zijn humanitaire visa te koop? "Pano" legt fraude in Mechelen bloot (November 2024)
Anonim

Mijn eerste reis met The Giving Lens (TGL) was in 2016 in Marokko. Ik had nog nooit van de organisatie gehoord en was nog nooit in een workshop reisfotografie geweest toen er een bericht voor de reis opdook op mijn Facebook-feed, en ik wist meteen dat ik wilde gaan. Ik had Noord-Marokko in 2014 bezocht, nadat ik had ontdekt dat mijn directe vaderlijke afkomst Amazigh (Berber) was. Ik had gedacht om alleen terug te keren om Zuid-Marokko (Marrakesh en de Sahara) te bezoeken, waar de meeste mensen die ik ontmoette, als verre neven konden tellen - en dat is precies de route die TGL bood. Voeg daar professionele begeleiding aan toe en de kans om met enthousiaste fotografen te reizen en de gemeenschap van dienst te zijn, en ik was heel blij dat mijn aanvraag werd geaccepteerd.

The Giving Lens voegt een humanitaire dimensie toe aan de workshops reisfotografie die het organiseert. Door samen te werken met een lokale not-for-profit (een niet-gouvernementele organisatie of NGO), biedt The Giving Lens deelnemers de kans om een ​​verschil te maken in het leven van de gemeenschappen die de NGO dient (meestal kwetsbare of gemarginaliseerde), grotendeels door jongeren de basisprincipes van fotografie bij te brengen en hen te begeleiden bij fotowandelingen. Ik ben elk van de afgelopen drie jaar op een Giving Lens-reis geweest - eerst naar Marokko, vervolgens naar India en vervolgens naar Jordanië. Elk is een buitengewone combinatie geweest van reizen naar speciale plaatsen, geleerd van onze leiders en andere deelnemers en een sterke persoonlijke band opgebouwd met de gemeenschappen waarmee we hebben samengewerkt.

Elke TGL-workshop wordt geleid door twee professionele fotografen. Trips staan ​​open voor mensen van alle ervaringsniveaus. Potentiële deelnemers moeten een gedetailleerde aanvraag invullen en worden geïnterviewd om te controleren of ze goed bij elkaar passen. Voor elke reis kopen de deelnemers eenvoudige camera's in voor de NGO en haar klanten, hetzij door middel van schenking of aankoop. Workshops kosten over het algemeen minder dan een standaard professioneel geleide fotoworkshop en tussen 30 en 60 procent van de winst van TGL uit elke reis wordt gedoneerd aan haar NGO-partner (s). De Giving Lens zelf heeft de non-profitstatus 501 (c) (3) aangevraagd.

TGL is in 2011 opgericht door reis- en humanitaire fotograaf Colby Brown en organiseert zes of meer workshops per jaar naar reeds lang bestaande bestemmingen, waaronder Cambodja, Cuba, Tanzania en Peru, evenals nieuwe zoals Guatemala, Mongolië en Oeganda. Alle drie de reizen die ik heb gemaakt, hebben dezelfde twee co-leiders gehad, Michael Bonocore en Daniel Nahabedian, maar ongeveer een dozijn fotografen leiden regelmatig of soms TGL-workshops.

Marokko

We brachten de eerste twee dagen in Marrakech door om een ​​culturele, culinaire en taalkundige inleiding van een halve dag in Marokko bij te wonen; tijd doorbrengen met onze NGO-partner, El Fenn Maroc; en de stad verkennen met lokale fotografen. De derde dag reden we naar de stad Ait Ourir en ontmoetten onze jonge studenten in een buurthuis. We gingen met hen mee op een fotografische speurtocht, met als doel foto's te maken van alle items op een lijst, zoals 'iets geel' en 'een haan'. We reden in paardentaxi's naar de wekelijkse souk van de stad, een openluchtmarkt waar je alles kon kopen, van kleurboeken tot vee. De kinderen namen van nature deel aan fotografie en hadden weinig begeleiding nodig en kwamen alleen naar mij toe als er problemen waren, zoals een lege batterij.

Op onze tweede dag met de kinderen hebben we een gammele brug gefotografeerd en twee Berber-dorpen bezocht. Toen zongen de kinderen ons een afscheidslied en gingen we uit elkaar. In de komende vijf dagen reden we naar de Sahara en terug, en brachten een prachtige nacht door - na het trotseren van een zandstorm - in de duinen van Erg Chebbi in een tentenkamp gerund door onze reispartner, Open Doors, Marokko. We werkten ook samen met een andere NGO in een muziekclub in Gnawa om promotionele foto's en video's van hun huisband te maken voordat we terugkeerden naar Marrakech.

Indië

Voor mijn volgende TGL-reis ontmoette ons team elkaar in Jodhpur, waar we verbleven in een pension van de Sambhali Trust, een NGO die Dalit (onaantastbare) vrouwen en kinderen helpt door middel van onderwijs, beroepstraining en sociale diensten. In het Fatima Center van de Sambhali Trust ontmoetten we onze studenten, 15 jonge moslimvrouwen gekleed in roze sari's. Na de inleidingen gaven we elke vrouw een camera en gaven we een korte tutorial. Ze leidden ons vervolgens door hun buurt en velen van hen nodigden ons uit in hun huizen om hun families te ontmoeten.

We brachten de volgende twee dagen met hen door met het verkennen van Jodhpur's Blue City - waar bijna alle gebouwen in blauwtinten zijn geschilderd - en het marktgebied van de stad. We bezochten ook twee andere Sambhali Trust-scholen, brachten tijd door met hun studenten en documenteerden het werk van de NGO. Op eigen gelegenheid bezochten we tempels en paleizen, brachten een nacht door in een dorp en kwamen uiteindelijk in de stad Jaipur terecht, op onze laatste dag een bezoek aan een olifantenreservaat. Maar de drie dagen die we met de vrouwen van het Fatima Center doorbrachten, waren het hoogtepunt van mijn reis.

Jordanië

Tijdens de Jordan-trip van TGL afgelopen november bezochten we een aantal fantastische bestemmingen, brachten twee nachten door in een bedoeïen gerund tentenkamp in de Wadi Rum-woestijn, het verkennen van de prachtige oude stad Petra, drijvend in de Dode Zee en het zien van de Romeinse ruïnes in Jerash en de hoofdstad van Jordanië, Amman. Het hart van de reis was echter werken met Project Amal ou Salam (Project Hope and Peace), een NGO die scholen leidt voor Syrische kinderen die door de oorlog zijn ontheemd. We brachten er veel van twee door dagen met deze kinderen, fotowandelingen maken in de buurt van de school en culmineren met een picknick in een park op een heuvel.

De workshop verliep niet zo soepel als mijn andere twee TGL-reizen. We hadden weinig voorbereiding op onze tijd met de kinderen en minder tijd dan ik had gehoopt. De taalbarrière en een onhandige camera leidden tot een misverstand tussen mij en Hamad, een jongen die ik in feite mentor was. Onze wandelingen waren op en neer steile heuvels, en ik vond ze slopende. Toen het tijd was om te vertrekken, had ik het gevoel dat ik me niet met de kinderen had verbonden zoals anderen. Maar ik realiseerde me ook dat ze van hun tijd bij ons leken te genieten en er veel uit haalden, en dat was wat er echt toe deed.

  • Hulp nodig met uw bucketlist voor reizen? Probeer VR Hulp nodig met uw bucketlist voor reizen? Probeer VR
  • De beste camera's voor reizen De beste camera's voor reizen
  • De juiste camera voor elke vakantie De juiste camera voor elke vakantie

Voordat we uit elkaar gingen, gebruikte Hamad mijn camera om een ​​foto van me te maken. Toen ik het later bestudeerde, was ik verbaasd. Hoewel mijn blik de bedoeling was, waren mijn gelaatstrekken zacht. Ik zag er ontspannen en open uit, en ongeveer 10 jaar jonger dan ik ben. Ondanks mijn ongemak was het duidelijk dat dit werk met mij overeenkwam.

Ik heb twee belangrijke realisaties over mijn TGL-ervaringen gehad. Ten eerste kan dit werk je emotioneel echt openen, wat eng kan zijn, maar uiteindelijk is het een zeer goede zaak. Ik ben thuisgekomen met een nieuw perspectief en een duidelijker gevoel van wat echt belangrijk is in mijn leven. De tweede is dat het van het grootste belang is om de kinderen en de ngo van dienst te zijn, ongeacht wat we nog meer kunnen doen tijdens de reis. Hoewel maar weinig van deze kinderen van fotografie waarschijnlijk hun levensonderhoud zullen maken, leren we ze een vaardigheid die nuttig kan zijn voor hen en hun gemeenschap. Door camera's in de handen van deze jonge mensen te leggen, geven we hen een hulpmiddel om hun eigen ervaringen vast te leggen en hun eigen verhalen te vertellen, in plaats van dat buitenstaanders, hoe goedbedoeld ook, voor hen spreken of hen definiëren.

Ik kijk uit naar mijn volgende TGL-reis, waar en wanneer het ook is.

Humanitair reizen: fotoworkshops die iets teruggeven