De indrukwekkende cameratrucs van de huawei p20 pro worden uitgelegd

De drielenscamera van de Huawei P20 Pro is gemakkelijk het grootste gesprekspunt van de telefoon; het is een wereldprimeur voor Huawei en dient als een unieke functie voor het nieuwste vlaggenschip. Maar is dit gewoon een dure gimmick, of is er een methode om Huawei's multi-lens gekte?

Afgezien van het er heel anders uitzien, zijn de grootste eigenschappen van Huawei drievoudig; 5x "hybride" zoomlens zonder verlies, minder wankele lange belichtingen (tot vier seconden) en de best mogelijke opnamen bij weinig licht, mede dankzij een maximale ISO-instelling van 102.400 en slimme "Pixel Fusion" -sensortechniek, die belooft vast te leggen vier keer meer licht dan met een standaard RGB-sensor.

Andere toeters en bellen zijn verbeterde objecttracering, 960 fps slow motion video en een uitgebreid kleurtemperatuurspectrum, waardoor lenzen van beginnende fotografen zouden beslaan.

Laten we eerst eens kijken naar die belangrijkste specificaties.

Specificaties en functies hoofdcamera

• Zwart-wit: 20 megapixels
• RGB: 40 megapixels
• Telelens: 8 megapixels
• Autofocus: PDAF, laserzender (tot 3 meter)
• Diafragma: f1.8-f2.4
• Flits: dubbele LED
• Kleurtemperatuursensor: 1.000 - 10.000.000
• ISO: tot 102.400

De meest linkse lens, die op zichzelf zit, is de monochrome lens; de RGB-eenheid en de telelens zitten respectievelijk in het midden en rechts. De laserzender bevindt zich boven de telelens terwijl de ontvanger tussen de RGB en de telelens is gemonteerd en de kleurtemperatuursensor zich net onder de flits bevindt.

Kijk niet naar dat specificatieblad en denk niet dat 40 + 2 + 8 betekent dat je foto's van 68 megapixels kunt maken; zo werkt het niet. De grootst mogelijke foto's op de P20 Pro zijn die van 40 megapixels, maar we denken dat je meestal niet echt veel van die foto's zult maken - je zult die 5x zoomfunctie willen gebruiken.

Hoe de 8MP-telelens werkt

Simpel gezegd, de P20 Pro realiseert een grotere lossless-zoom door beelden kunstmatig te vergroten die zijn vastgelegd met de 8-megapixel telefotosensor en die gegevens te combineren met informatie die is vastgelegd met de grotere RGB- en monochrome sensoren met een hogere resolutie, die verloren details en kleuren invullen. Slimme beeldverwerking mengt alles in een composiet, vandaar de term "hybride zoomlens".

Net als bij eerdere Huawei-telefoons die gebruikmaken van het hybridesysteem, kunt u niet inzoomen met een maximale resolutie van 40 megapixels. Hiervoor moet je de standaardinstelling van 10 megapixels (3648 bij 2, 736) gebruiken.

Bij 3x vergroting ziet u met optische zoom u dichterbij uw onderwerpen komen; met 5x begint het hybride zoomsysteem van Huawei. Hierin ziet het 20-megapixel monosensor vastleggingsdetail met de grotere RGB-sensor kleurinformatie toevoegen - vastleggen, zo gaat de theorie, meer informatie dan je zou krijgen als je alleen bijgesneden digitale zoom gebruikt.

Hoewel er geen stabilisatie op 5x is, hebben we er geen duidelijke wankel van gezien in de korte tijd dat we met P20 Pro-sample-eenheden speelden.

Zoals je aan de foto's kunt zien, staan ​​claims van 5x zoom zonder verlies rechtop; de bitterkoekjes zijn fris, gedetailleerd, scherp, goed genoeg om te eten. Het is vrij ongelooflijk dat Huawei de 2x zoomlens van zijn vorige telefoons verbeterde, om nog maar te zwijgen over de lossless zoom die de telelens op iPhone X biedt.

Bij 10x beginnen dingen te vervormen en gaan details verloren, zoals je zou verwachten, maar het voorbeeld dat we hier hebben gemaakt, is veel minder lawaaierig dan 10x zoomopnames die we op de Huawei Mate 10 Pro zouden krijgen. Dat gezegd hebbende, we moeten dit nog niet volledig testen in een groot aantal verschillende lichtomstandigheden, dus we moeten ons oordeel voorbehouden tot de volledige beoordeling is voltooid.

Pixel Fusion: Let the Sunshine In

Net als bij de P9, de eerste Huawei-telefoon met een dubbele lensconfiguratie, werkt alles op de P20 Pro samen om rijke en gedetailleerde foto's te maken.

Monochrome sensoren hoeven zich, zoals je zou verwachten, alleen te concentreren op de hoeveelheid licht die het frame binnenkomt, terwijl RGB-sensoren niet alleen bezig zijn met het absorberen van lichtinfo, maar ook met welke kleur alles is. Het is deze gedachte die vanaf dag één Huawei's dubbele lensconfiguraties heeft ondersteund.

Deze keer heeft Huawei iets gedaan waardoor de kleursensor meer licht absorbeert - Pixel Fusion.

Steve Lai, senior productdirecteur van Huawei, vertelde PCMag tijdens een media-briefing dat Pixel Fusion-technologie de P20 Pro vier keer zoveel licht laat vastleggen als met een gewone RGB-sensor van dezelfde grootte. Dit werkt blijkbaar door standaard RGB-arrays te fuseren op enkele pixels, in plaats van afzonderlijke pixels te hebben voor het vastleggen van rood, groen en blauw licht.

Peter Gauden, wereldwijd senior productmarketingmanager, bood de volgende uitleg: "De RGB-sensor bestaat uit 40 pixels. Wat we in wezen doen, is vier pixels nemen en er één enkele pixel van maken. Dus dat zijn vier rode pixels, samengevoegd in één grote rode pixel, vier groene pixels samengevoegd tot één grote groene pixel, vier blauwe, enzovoort.

"Het voordeel van het combineren van vier afzonderlijke pixels is dat je sneller meer informatie vastlegt dan met kleinere pixels. Hoe meer licht dat die lichtgevoelige diode, wat in wezen is wat elk van deze pixels zijn, die die lichtinformatie neemt, digitaliseert, gebruikt het om de afbeelding te vormen die u op het scherm ziet, hoe meer we daarmee kunnen doen."

Gauden verduidelijkte dat "meer doen" niet alleen grote foto's betekent. Extra informatie geeft dingen als AI-verbeterde beeldstabilisatie - wat ook een kenmerk van de P20 is - een extra kick. Wanneer u foto's of video maakt, voert de NPU van de Kirin 970 "zeer gedetailleerde rand-tot-rand beeldbeoordeling voor de beeldstabilisatie" uit, wat handig is, aangezien de P20 Pro nog een nette feesttruc heeft.

Dit is geen OIS, het is AIIS

Stabilisatie, wat vooral belangrijk is bij het maken van lange belichtingen, wordt ook verbeterd dankzij de ingebouwde AI, die blijkbaar "weet" hoe de telefoon wordt vastgehouden en automatisch je wankelheden compenseert.

Huawei belooft shake-free lange belichtingen tot vier seconden. Langer dan dat, en misschien wilt u in een statief investeren, tenzij u een zeer vaste hand hebt.

Tijdens het demo-evenement zochten we de donkerste kamer die we konden vinden om dit zelf te testen. Hieronder zie je de resultaten van ons fotograferen met de P20 Pro op een plank en een ander met ons op ongeveer een centimeter afstand van dat vlakke oppervlak:

Deze werden genomen door naar de handmatige "Pro" -modus te springen en de sluitertijd op vier seconden in te stellen, met uitzondering van de laatste, die we ter vergelijking in auto-modus namen. We moeten opmerken dat het tweede onstabiele beeld niet onze eerste poging was. De anderen zagen er niet zo goed uit, dus lange opnamen vereisen enige oefening - en hopelijk wat software-updates.

Spirituele opvolger van de Nokia Lumia 1020?

Velen die in het bezit waren van een Lumia 1020, die werd geleverd met een krankzinnige 41-megapixelcamera, beschreven die telefoon vaak als "een digitale camera waarop je ook kon sms'en". De Huawei P20 Pro voelt in dit opzicht vreselijk vergelijkbaar en kan volgens enige schatting fantastische foto's maken.

Pixel Fusion, zoals beschreven door Huawei's Gauden, klinkt vergelijkbaar met de pixelbinning-functie die de Lumia 1020 tot een opvallend apparaat maakte. Maar in tegenstelling tot de 2/3-inch sensor van die telefoon, die was gehuisvest in een cirkelvormig uitsteeksel dat zich als een hockeypuck uit het lichaam van de telefoon uitstrekte, werkte Huawei hier op de een of andere manier een 1 / 1.7-inch sensor met alleen de RGB- en telefoto-module lichtjes stijgend uit dat met glas gecoate lichaam.

Net als de Lumia 1020 betekent het hebben van een grote sensor ook dat je kunt inzoomen met minimaal of geen verlies aan beeldkwaliteit, iets wat de Huawei P20 Pro heel goed doet.

We willen graag zien hoe de camera van de P20 Pro het doet ten opzichte van telefoons van vandaag, namelijk de Samsung Galaxy S9 en Apple iPhone X. Kun je het verschil zien tussen belichtingen van minder dan vier seconden die zijn genomen met of zonder een statief ook op deze? Zou een soortgelijk effect zijn bereikt als Huawei met twee lenzen was vastgehouden - een brede en een telefoto - of zijn drie (of meer) lenzen nu de weg vooruit?

In tegenstelling tot de Lumia 1020, die, afgezien van de camera, een nogal flauwe telefoon bleek te zijn, heeft de P20 Pro nog een paar andere trucs in petto (lees: een behoorlijke CPU), dus misschien volgt hij niet helemaal in de voetsporen van het gebrekkige meesterwerk van Nokia. Blijf kijken.