Tot ziens google +, ik wou dat ik je nooit kende | Seamus condron

Google+ was om een ​​aantal redenen gedoemd, maar degene die me altijd bijbleef was toen ik las dat Google CEO Larry Page de bonus van elke werknemer had gekoppeld aan het succes van het toen nog jonge sociale netwerk. Geld is een grote motivator, vooral in Silicon Valley, maar het decreet van Page was representatief voor de naïeve perceptie van sociale media als een mystieke kracht die zou kunnen worden uitgeoefend met de eenvoudige constructie van een Facebook-achtige deelservice.

Het vroege landschap van sociale netwerken is bezaaid met talloze, vergeten producten die allemaal hetzelfde dunne marketingcredo leken te hebben over het verbinden en delen met vrienden. Hoewel deze services een relatief snelle dood stierven, had Google de luxe een multi-miljard dollarbedrijf te zijn dat toevallig leed aan enige ernstige Zuckerberg-jaloezie.

Google heeft dus een sociaal product gemaakt dat we niet nodig hadden, niet nodig hadden of waar we ons druk over maakten en ging het vervolgens naar onze collectieve slokdarm duwen door het te integreren met de Google-services die een zeer groot aantal van ons elke dag gebruikt, namelijk Gmail. Op papier klinkt dat als een briljante productstrategie: geef iedereen die zich aanmeldt bij Gmail een Google+ account. Dat stond toe dat die felbegeerde bonussen werden uitgedeeld en spoorde persknipsels aan over de zeer gezonde groei van Google +. In werkelijkheid was Google precies het tegenovergestelde van een sociaal netwerk. Het creëerde een anti-sociaal netwerk, waarbij miljoenen accounts dood waren bij aankomst omdat ze ons waren opgedrongen. In de meeste gevallen weet de gemiddelde gebruiker waarschijnlijk niet eens dat ze een Google+ profiel hebben.

Nu Google+ architect Vic Gundotra het bedrijf verlaat, is het sociale netwerk dat er nooit was naar verluidt dood. De beste teamleden worden verplaatst naar projecten waar Google echt om geeft, en de plannen van het bedrijf om G + van een product naar een platform over te zetten, is zijn manier om gezicht te redden. Hopelijk zinkt Google+ in de digitale zee als een oud houten schip dat niet langer kan varen.

De ironie is dat ik nu een liefdesaffaire heb met Google. Project Ara is waarschijnlijk het coolste initiatief op mijn radar, het heeft een dronebedrijf van Facebook gehaald, en het huidige spel van eenmanszaak met betaalbare vlaggenschip Android-telefoons trekt mijn aandacht af van mijn iPhone. Ik zeg niet dat Google geen fatsoenlijk sociaal product kan maken, maar het heeft nu zijn vingers in veel interessantere taarten.

Facebook doet iets heel slims door de service niet te veranderen in een nachtmerrie met meerdere tentacles, door zijn acquisities in het ecosysteem te integreren. Instagram is een juggernaut, WhatsApp blijft onafhankelijk, Messenger is nu zijn eigen product en Oculus Rift heeft het potentieel om in de toekomst het kroonjuweel van Facebook te worden. Deze ontvlechting van producten is iets waarvan ik hoop dat Google het overneemt, omdat het laatste wat ik wil zien een ander verschrikkelijk product is dat meeloopt op mijn geliefde Gmail.

Bekijk voor een andere take Google+ Is Better Than Facebook.