De vergeten wereld van domme terminals

Vanaf de vroegste dagen van digitale computers hadden onderzoekers vaak interactie met deze nieuwe elektronische beesten door knipperlichten, papieren tape-uitlezingen of teletypes, die mechanische typemachines waren die vaak werden gebruikt om telegrammen of nieuwsberichten via radio of draad te verzenden.

Halverwege de jaren zestig begonnen computerbedrijven te experimenteren met 'glazen teletypes', die elektronische kathodestraalbuizen (CRT's) als display in plaats van papier gebruikten. Deze beeldbuizen, vergelijkbaar met die in televisietoestellen, kunnen eindeloos worden geschreven en herschreven met veel meer weergaveflexibiliteit dan een afdruk op papier.

Halverwege de jaren zeventig werden videoterminals de goedkoopste manier voor meerdere mensen om te communiceren met één groot, duur mainframe-computersysteem. Rond die tijd gebruikten hobbyisten ze ook via RS-232 seriële poortinterfaces met de eerste personal computers. De industrie begon deze apparaten "domme terminals" te noemen omdat ze meestal niet de mogelijkheden van een computer voor algemene doeleinden bevatten (veel terminals van de jaren 1980 bevatten echter speciale software en waren veel slimmer dan de naam "domme" impliceert).

Maar toen personal computers die tv's of videomonitors voor beeldschermen gebruikten, gewoon en goedkoop werden, begonnen videoterminals zich terug te trekken in gespecialiseerde gebruikssituaties zoals boekhoudkantoren, bibliotheekkaartcatalogi en reserveringssystemen voor luchtvaartmaatschappijen. Tegenwoordig zien we ze zelden meer, hoewel er in sommige grote organisaties een paar holdouts zijn.

Ik ben altijd een fan geweest van seriële terminals, en ik weet zeker dat meer dan enkelen van jullie ze op een bepaald moment in je leven hebben gebruikt. Dus ik dacht dat het leuk zou zijn om een ​​handvol klassieke terminals uit de jaren '70 en '80 te pakken en een wandeling door het geheugen te maken.

Het is vermeldenswaard dat in de loop van minstens 20 jaar tientallen fabrikanten honderden modellen van seriële terminals met veel verschillende functies hebben uitgebracht - sommige met kleur- en grafische mogelijkheden. Dus als u geïnteresseerd bent om dieper in de geschiedenis van computerterminals te duiken, is dit slechts een deel van een veel bredere wereld. Ik hoor graag over je terminale herinneringen in de reacties.

1 Sperry UNIVAC Uniscope 300 (ca. 1970)

Sperry ontwierp deze zeer vroege videoterminal om te werken met zijn UNIVAC mainframe computersystemen. Het werd gemaakt in een tijd voordat de videoweergavestandaarden waren vastgesteld, dus het heeft een breed scherm met een weergaveratio die meer lijkt op een ponskaart dan op een tv. Dienovereenkomstig kon het ook slechts 64 tekens weergeven bij 16 regels tekstverzen van de latere 80x24-standaard.

(Foto: Mark Richards / Computer History Museum)



2 Lear Siegler ADM-3A (1974)

De ADM-3A was een verbluffend compacte video-terminal die in 1974 werd uitgebracht en populair werd bij vroege personal computerbouwers vanwege de relatief lage kosten ($ 995 in kitvorm, $ 1.195 geassembleerd) ondanks zijn nadelen - het was inderdaad tamelijk dom, en het kon alleen hoofdletters weergeven. Er werden wel 80 kolommen bij 24 regels weergegeven.

(Foto: Lear Siegler)



3 DEC VT-100 (1978)

Net als andere DEC-terminals daarvoor (met name de VT05 en de VT52), heeft de VT100 industriestandaarden vastgesteld die op grote schaal werden gekopieerd door andere terminalfabrikanten. In dit geval viel de VT100 vooral op door het gebruik van ANSI-ontsnappingscodes die de cursor- en tekenpositie op het scherm konden regelen (naast andere toepassingen). Het werd ook geleverd met een klassiek, duurzaam ontwerp met een mooi toetsenbord.

(Foto: Digital Equipment Corporation)



4 TeleVideo 922 (1984)

De TeleVideo 922 diende, net als veel andere terminals die in de jaren 80 door andere bedrijven dan DEC werden gemaakt, meestal als een goedkopere VT100- en VT220-kloon (omdat hij compatibel was met normen die door die eerdere terminals waren vastgesteld). Het had een groen-scherm monochroom display en een uitgebreid IBM AT-stijl toetsenbord met een numeriek toetsenbord, wat voor die tijd leuk was.

(Foto: TeleVideo Systems, Inc.)



5 Visual 102 (1984)

Net als TeleVideo was Visual in de jaren tachtig een ander populair goedkoper alternatief voor grotere DEC-terminals. Zoals hier in deze advertentie uit 1984 te zien is, richtte de Visual 102 zich op de DEC VT102 (een uitgebreide versie van de VT100), en ging zelfs te ver om de naam te kopiëren.

(Foto: Visual Technology)



6 Soroc IQ-120 (1977) en IQ-140 (1978)

Deze Soroc-terminal was populair bij vroege pc-gebruikers vanwege de relatief lage kosten (bijvoorbeeld $ 995 voor de IQ-120). Beiden waren monochroom met 80x24 tekens. De hoogwaardige IQ-140 bevatte de toegevoegde bonus van een afneembaar toetsenbord met 117 toetsen, wat niet duidelijk is uit deze foto.

(Foto: Soroc Technology, Inc.)



7 DEC VT220 (1983)

Na de VT100-reeks innoveerde DEC opnieuw met de VT220, die voor die tijd ongelooflijk klein en compact was. Het ondersteunde de VT100-standaard en bevatte ook een nieuwe 132x24-tekens weergavemodus. Opvallend was ook de opname van het LK201-toetsenbord, het eerste computertoetsenbord met het inverse-T pijltjestoetsenontwerp en een algemene lay-out die later het beroemde IBM M M-toetsenbord met 101 toetsen inspireerde.

(Foto: Digital Equipment Corporation)