7 Vergeten Sony PlayStation 2-klassiekers

Met meer dan 115 miljoen verkochte eenheden bewees de Sony PlayStation 2-console, uitgebracht in 2000, dat de bliksem twee keer kon toeslaan voor Sony na het fenomenale succes van zijn eerste console. Deze verbluffende verkoopcijfers gedurende een levensduur van 13 jaar zorgden voor een enorme installatiebasis voor de PS2, die de weg vrijmaakte voor een enorme bibliotheek met games in elk denkbaar genre (en sommige in unieke genres die je je nooit zou voorstellen als je het zou proberen).

Als je de beste en bekendste PlayStation 2-titels zoekt, kun je games proberen als God of War 2, de Grand Theft Auto-serie, Okami, Gran Turismo 3, Final Fantasy X, Shadow of the Colossus, Katamari Damacy of Metal Gear Solid 3. Maar nee; dat zou te gemakkelijk zijn. We zijn hier voor een aantal diepe bezuinigingen!

Dus in de onderstaande lijst zal ik een handvol algemeen over het hoofd geziene pareltjes uit de PlayStation 2-bibliotheek bekijken. Houd er rekening mee dat het moeilijk is om een ​​lijst met meer dan 2700 spellen te verkleinen tot slechts zeven inzendingen, dus er zullen zeker nog veel meer onderschatte titels zijn. Als je enkele van je keuzes wilt delen, lees ik er graag meer over in de reacties.

Maximo: Ghosts to Glory (2001)

Van alle titels op deze lijst is Maximo: Ghosts to Glory misschien wel de meest bekende onder PlayStation 2-fans. Het is een vloeiende 3D-actieplatformgame die zich afspeelt in het beroemde Ghosts 'n Goblins-universum met weelderige visuals en verslavende gameplay. Toch wordt het vaak over het hoofd gezien door moderne gamers en best-of-lijsten vanwege de straffende moeilijkheid. Het is nog steeds een leuke titel met een onderscheidend gevoel. Het ontving een vervolg, Maximo vs. Army of Zin, in 2003.



Dog's Life (2004)

Als je ooit een hond wilde zijn (en wie niet ?!), zul je genieten van Dog's Life, een stadssimulatiespel voor honden ontworpen door David Braben van Elite fame. In dit spel gebruik je je scherpe reukzin om doelen te vinden en ook te communiceren met 15 verschillende hondenrassen en inwoners van de stad. Het kreeg bij de release gemengde beoordelingen, maar die-hard fans die met de titel zijn opgegroeid zijn er helemaal weg van. Het krijgt hoge cijfers van mij omdat ik iets unieks en anders durf te doen in een tijdperk vol met mij te gewelddadige / donkere / bruine / humeurige spellen.



Gradius V (2004)

Gradius V bevat veel elementen die je kent en leuk vindt aan de beroemde Gradius-ruimteschietserie en zet ze op een hoger plan met goed uitgevoerde 3D-veelhoekige afbeeldingen, complexe achtergronden en hectische eindgevechten. Ontwikkeld door het legendarische bedrijf Treasure, zien fans Gradius V vaak als een terugkeer naar de serie na zijn ietwat teleurstellende voorganger, Gradius IV. Het is een waanzinnige, leuke shooter die velen in Amerika vaak over het hoofd hebben gezien ten gunste van de meer populaire Grand-Theft-Autos van de dag. Nou, over het hoofd zien niet meer.



Rampenrapport (2003)

In Disaster Report speel je als Keith Miyamoto, een verslaggever die de nasleep van een verwoestende aardbeving in een grote stadsomgeving moet overleven. Onderweg vind je items om je te helpen in leven te blijven in dit unieke survival-avonturenspel, waar veel moderne PS2-fans dol op zijn. Ik zou zeggen dat er eigenlijk helemaal niets anders op lijkt, maar het heeft in 2006 eigenlijk een vervolg gekregen met de naam Raw Danger (ook voor PlayStation 2).



Chulip (2007)

Als je een fan bent van leuke Japanse spellen in de stijl van Chibi-Robo! (GameCube, 2005), je zult waarschijnlijk dol zijn op Chulip. In deze titel speel je als een jonge man met grote oren die inwoners van een stad moet kussen om te overleven. Als je faalt, verlies je hit points. Onderweg los je puzzels op en voltooi je missies in een warm geïllustreerde 3D-wereld. Met een bizar plot (volgens Amerikaanse normen), is het geen wonder waarom velen deze nette titel overgingen bij de release. Maar met het voordeel van de geschiedenis aan je zijde, zul je binnenkort ook willekeurige vreemden kussen.



Gitaroo Man (2002)

Ik ben geen grote fan van ritmespellen, maar Gitaroo Man heeft een unieke, rare Japanse invalshoek en gekke cartoonachtige graphics die me aantrekken. In het spel speel je als de titulaire held die verschillende muzikale schurken moet verslaan met ongebruikelijke analoge- stickgebaseerde gameplay voor een ritmegame. Nog beter, de game ondersteunt multiplayer-modi, dus breek tijdens je volgende feest Gitaroo Man en vier Dual Shock 2-controllers uit voor een unieke gespreksaanzet.



God Hand (2007)

Op een platform dat wordt achtervolgd door dramatische self-serious games zoals God of War, is het leuk om een ​​actietitel te vinden die zichzelf niet al te serieus neemt. In feite is er veel komisch kamp in deze 3D-vechter, van de eigenzinnige dialoog in de tussenfilmpjes tot de manier waarop sommige vijanden struikelen en over zichzelf vallen wanneer ze de strijd aangaan. Je speelt als Gene, een held met een goddelijke vervangende arm die vijanden tot onderwerping duwt. De komische elementen van het spel leken verloren op de Amerikaanse recensenten ten tijde van de release, maar God Hand is sindsdien erkend als een bevredigende cultklassieker.