2 professionele fotografen bespreken het vastleggen van hun visie op de wereld

Vorig jaar hebben fotografen over de hele wereld 1, 2 triljoen digitale foto's gemaakt, volgens schattingen van marktonderzoeksbureau KeyPoint Intelligence. Het is een statistiek die suggereert dat we het afgelopen jaar aan meer afbeeldingen zijn blootgesteld dan op enig ander punt in de geschiedenis.

Stel je nu voor dat je foto's moet maken voor de kost. Hoe maak je afbeeldingen die een kans hebben om opgemerkt te worden? Het is op zijn zachtst gezegd een uitdaging. En toch zijn er professionele shooters die zich blijven onderscheiden en provocerende, meeslepende, krachtige foto's maken die ons laten lachen, huiveren, huilen en onze band met de mensheid voelen.

Twee van dergelijke professionele fotografen zijn Sarah Blesener en Jessica Pettway. Op verschillende manieren produceert elke foto uitzonderlijke foto's die opvallen in onze beeldverzadigde wereld. We spraken met hen over waarom ze schieten wat ze schieten en de manier waarop ze hun visie op de wereld vastleggen.

Op zoek naar tegenspraak

Sarah Blesener is een fotojournalist en documentair fotograaf uit New York City, wiens werk onder andere verscheen in het tijdschrift National Geographic en The New York Times . Haar nieuwste werk draait om jeugdbewegingen en cultuur in Rusland, Oost-Europa en de Verenigde Staten.

PCMag: naar welke belangrijke kenmerken kijk je wanneer je mensen fotografeert?

Sarah Blesener: Het eerste waar ik naar kijk is dat er een beetje tegenstrijdigheid moet zijn. Dus ik ben op zoek naar individuen die niet op één manier kunnen worden gedefinieerd of beschreven… Ik ben echt aangetrokken tot het fotograferen van jonge mensen, adolescenten en tieners. Bijna al mijn werk draait rond die periode. In wezen houd ik van mensen die zich in een staat bevinden waarin ze jong en oud zijn, wat een gecompliceerde tijd is om volwassen te worden - niet zeker te zijn van wie je bent, wat vloeibaar te zijn, en te denken dat je alles weet, maar nog steeds erg open voor de wereld, wat een soort contradictie is die ik heel, heel mooi kan fotograferen. Die periode, van 15 tot 18, is fascinerend.

Welke fotografen, kunstenaars of kunstwerken inspireren u in uw werk?

Ik lees obsessief poëzie en literatuur en ben echt geïnspireerd door woorden en schrijven. Ik vind echter ook inspiratie van fotografen, zoals Alec Soth en hoe hij de omgeving rondom zijn onderwerpen creëert. Ik hou van de nuance en delicatesse die hij levert. Ik vind ook dat zijn foto's erg ingewikkeld zijn. En ik hou van het zachte licht dat hij gebruikt. Ik hou ook van Anastasia Taylor-Lind. Ik hou van haar portretwerk en de manier waarop ze vrouwen en jongeren fotografeert.

Wat trekt je aan om aan langdurige fotografieprojecten te werken?

Ik voel me aangetrokken tot lange verhalen omdat ik veel vragen heb. In het verleden was ik teleurgesteld toen ik kortere projecten heb gedaan. Ik eindig met "platte antwoorden": de afbeeldingen wenken niet zoveel interessante antwoorden of vragen, en ze zijn gewoon niet zo ingewikkeld. Wat ik zoek is die nuance tussen het willen overbrengen van een bericht en een verhaal en het ook open willen houden. Daarom denk ik dat langetermijnwerk een heel mooie manier is om dat soort dialoog te openen.

Als ik thematisch werk, concentreer ik me meestal niet op een verhaal voor één persoon. Het gaat normaal gesproken over een thema of een onderwerp waarin ik ben geïnteresseerd, of sommige van deze diepere vragen die niet gemakkelijk kunnen worden beantwoord, of waarschijnlijk helemaal niet kunnen worden beantwoord. Ik stel vragen over nationalisme of indoctrinatie of onderwerpen als deze, die veel tijd kosten, niet alleen fotograferen maar intern met deze vragen worstelen en mijn eigen antwoorden proberen te vinden.

Ook vind ik praktisch gezien de foto's die ik maak in de laatste maanden of weken van een project, zelfs als het een driejarig project is. Het kost me gewoon een tijdje om echt op een plek te graven waar ik voorbij de meest voor de hand liggende afbeeldingen kan kijken en die delicate en niet zo voor de hand liggende foto's kan vinden.

Aangezien je werk meer over een serie foto's gaat dan over een enkele afbeelding, hoe laat je je werk dan zien?

Ik laat mijn werk graag zien aan publiek dat niet alleen fotografen is… zoals een panel in een stad hebben en veel tijd hebben om een ​​dialoog of een vraag- en antwoordsessie met een grotere groep te hebben… Ik denk dat het echt afbeeldingen oplevert voor gemeenschappen of het publiek waar je er echt samen over kunt praten en het in verschillende soorten instellingen kunt verwerken. Voor een van mijn huidige projecten, 'Beckon us From Home', dat eigenlijk over politiek gaat door de ogen van jongeren, heb ik het op middelbare scholen laten zien, wat de meest fantastische manier is om een ​​thuis voor dit werk te hebben.

Praat je graag over je werk in openbare instellingen?

Ik ben eigenlijk geen extravert persoon, en ik word doodsbang om voor mensen te spreken en voel me ongemakkelijk om het te doen. Maar voor mij krijg ik zoveel voldoening als dit gesprek gebeurt. Ik wil praten met mensen die politiek totaal anders zijn… Ik wil een echt gesprek hebben over de inhoud. Ik wil ook verschillende meningen horen, misschien horen: "Ik haat dit, en hier is waarom." Of: "Ik denk dat je ongelijk hebt." Ik wil er elk aspect van horen.

Het is een uitdaging voor mij, maar het brengt me veel meer begrip. Ik voel dat ik de kans krijg om mensen mijn werk te laten bekritiseren, niet vanuit technisch oogpunt, maar vanuit emotioneel of ideologisch oogpunt. Ik wil geen mensen horen die gewoon denken zoals ik. Het is zo fascinerend en het is echt nodig.

Welk advies zou je een beginnende shooter aanbieden die mensen wil fotograferen?

De relatie met uw onderwerp is cruciaal, want zelfs als u een fantastisch portret of foto zou kunnen maken, als het onderwerp zich niet volledig ondergedompeld in zijn of haar eigen hoofdruimte voelt, wordt het geen goed beeld. Vaak heb je een zeer comfortabel en emotioneel open onderwerp of een fantastische compositie. Als je die twee kunt laten overvloeien, is dat duidelijk de sweet spot waar we allemaal naar op zoek zijn. Een ander advies is om dingen heel eenvoudig te houden. Zoek naar verlichting die een soort spanning en stemming creëert die je aantrekkelijk vindt in je onderwerpen.

Heb je een technische tip voor degenen die vergelijkbare soorten afbeeldingen willen maken als die van jou?

Houd de dingen eenvoudig en beheers alles wat je voor je hebt. Ik heb zowel de "Beckon us from Home" - als de "Russia" -projecten de hele tijd met één lens geschoten. Ik heb het nooit veranderd. Ik heb meer lenzen die ik voor commercieel werk kan gebruiken, maar voor mijn persoonlijke werk houd ik het heel eenvoudig. Ik gebruik een 35 mm prime-lens en het is mijn absolute favoriet. Ik vind het gewoon zo'n goede vertaling van wat ik voor me zie zonder enige vorm van vervorming. Het voelt voor mij het meest natuurlijk.

Dagelijkse items leuk maken

Jessica Pettway is een redactionele en commerciële stillevenfotograaf uit New York City, wiens werk onder meer verscheen in Bloomberg Businessweek, Time magazine en New York Magazine . Pettway beschrijft zichzelf als 'beeldend kunstenaar en fan van gegrilde kaas' en fotografeert humoristische, slim gecomponeerde stillevens die provocerend en visueel verbluffend zijn.

PCMag: Aan welke projecten werkt u momenteel?

Jessica Pettway: Ik zit tussen projecten in, dus ik ben gewoon aan het spelen en materialen aan het zoeken die ik leuk vind of waar ik mee wilde werken en zien wat daaruit kan komen. Ik heb ook veel junkfood gegeten. Dus dat zal waarschijnlijk een rol gaan spelen. Maar dat brengt me ook terug bij het denken over kindertijd, junkfood en dat soort dingen. Maar ik speel nu echt alleen maar met materialen.

Wat trekt je aan of trekt je aan om humoristische stillevens te maken?

Ik denk dat het teruggaat naar waar ik altijd in ben geïnteresseerd: verschillende soorten capriolen en humor die ik in tekenfilms zag opgroeien, zoals Looney Tunes of 'Tom and Jerry'. Deze tekenfilms spelen zich in principe af in een huis, maar er waren zoveel willekeurige, onverwachte en gekke dingen die ten onder gingen. Dus ik denk terug aan deze herinneringen en zoek uit hoe ik alledaagse items leuk kan maken.

Waar komen ideeën voor uw foto's vandaan? Hoe ontwikkel je en verander je ze in foto's? Improviseer je als het idee niet lijkt te vertalen naar een stilleven?

Ik zal denken aan verschillende materialen en vormen waarmee ik wil werken, en dan, terwijl ik fotografeer, geef ik mezelf tijd om gewoon te spelen. Misschien zal ik gewoon een paar foto's maken en erover nadenken en kijken hoe het eruit ziet. Vaak blijf ik dingen verplaatsen. Maar ik moet het altijd zien en dan beslissen: als ik de installatie leuk vind, geweldig. Als ik het niet leuk vind, probeer ik het op verschillende manieren aan te vallen. Maar het is altijd gemakkelijker voor mij om instinctief te experimenteren bij het opzetten van mijn stillevens.

Wat is de grootste uitdaging wanneer je werkt aan een opstelling voor een fotoshoot?

Fysica. Soms heb ik gewoon deze ideeën die fysiek niet mogelijk zijn. Hoeveel rigging of planning ook, het is gewoon niet haalbaar. Maar het is leuk om het te proberen.

• De beste DSLR- en spiegelloze cameralens van 2018 De beste DSLR- en spiegelloze cameralens van 2018
• De beste camera's voor reizen De beste camera's voor reizen
• Computationele fotografie is klaar voor zijn close-up Computationele fotografie is klaar voor zijn close-up

Wat vindt u belangrijk aan kleur in uw afbeeldingen?

Voor mij is kleur erg leuk en ontspannend. Heldere kleuren brengen me ook terug naar mijn kindertijd. Mijn werk ontspant me en brengt me naar een andere plek, dat is wat ik andere kijkers wil laten ervaren.

Wat voor soort spullen gebruik je?

Voor verlichting gebruik ik graag flitsers. Voor het type verlichting dat ik gebruik, hou ik van zacht licht of fel licht dat een heldere, zonnige dag emuleert. In de studio fotografeer ik meestal met Canon EOS 5D Mark IV of Canon EOS 5DS D-SLR's. Voor lenzen in de studio schakel ik graag tussen 50 mm en 85 mm. Buiten de studio gebruik ik meestal een 50 mm prime-lens of misschien een 24-70 mm, als ik wat flexibiliteit nodig heb. Ik zal ook een speedlight meenemen.

Doe je veel retouchering van je afbeeldingen?

Ik breng niet graag veel tijd door in Photoshop of retoucheren. Ik breng liever 10 minuten extra door om iets op de juiste manier op te zetten, in plaats van meer tijd door te brengen in Photoshop.