10 Nintendo-hardware-innovaties die volledig flopten

Het succes van de Switch heeft Nintendo terug in de consoleoorlogen met Sony en Microsoft gebracht. Als een hybride draagbare / thuismachine bevindt het zich in een unieke positie om alle uitdagers aan te gaan, zelfs als Google en Apple zich voorbereiden op de gamingmarkt.

Hoewel de hardware van de Switch uniek is, is het de sterke reeks titels die de console tot een must-have voor alle gamers maakt. Indrukwekkende uitstapjes uit de eerste partijtitels van Nintendo met Legend of Zelda: Breath of the Wild, Mario Odyssey en Super Smash Bros. Ultimate hebben veel aandacht getrokken, maar het zijn de aanbiedingen van derden - Skyrim, Cuphead, Mortal Kombat 11 - dat zorg dat mensen terugkomen voor meer.

Maar hoewel Nintendo met de Switch misschien goud heeft geslagen, betekent dit niet dat elk nieuw en baanbrekend idee is gelukt. Nintendo's filosofie geeft prioriteit aan goedkope en energiezuinige hardware boven de nieuwste en beste. Soms loont dat, maar soms niet. Hier zijn 10 keer Nintendo uit de doos gestapt en de prijs betaald.

1 ROB

Het is gemakkelijk om te vergeten dat toen Nintendo de originele NES in de VS uitbracht, videogames op een door Atari gestuurde marktcrash afkwamen waardoor ze erg onpopulair waren voor retailers. In 1985 nam het bedrijf serieuze maatregelen om de console als speelgoed te verkopen, en een deel daarvan was de opname van de Robotic Operating Buddy in het pakket.

Je zou kunnen beweren dat deze "trojan horse" -techniek slim was voor Nintendo, waardoor het zich in de winkelrekken kon begeven. Het werkte - en de NES was een groot financieel en commercieel succes. Het is echter moeilijk te zeggen hoeveel ROB het bedrijf heeft geholpen.

De plastic ROB werd slechts voor twee spellen gebruikt - Gyromite en Stack-Up. Uiteindelijk heeft deze randapparatuur niet veel gedaan en werd deze snel stopgezet. Na al het onderzoek en de ontwikkeling van deze rare kleine robot, lijkt de inspanning bijna verspild.

De nalatenschap van ROB leeft echter voort. Gamers van vandaag zullen het personage herkennen als een speelbare jager in de zeer succesvolle Super Smash Bros.-serie.



2 Virtuele jongen

Als je kijkt naar de Nintendo-medewerkers die het meest geïnteresseerd lijken te zijn in het vooruithelpen van games, is Gunpei Yokoi een naam die steeds weer opduikt. Zijn hits zijn er in overvloed - de kruisvormige Control Pad en de originele Game Boy, om er maar een paar te noemen.

Zijn grootste misser is echter een van de slechtste ideeën van het bedrijf - de Virtual Boy. Op papier is het een geweldig apparaat: de eerste echte 3D stereoscopische videogameconsole. Maar in de praktijk was het een bizarre, lelijke machine. Het zag er draagbaar uit, maar moest op een tafel rusten om te werken. En de grafische afbeeldingen in één kleur waren zelfs in 3D primitief.

Werp serieuze vermoeidheid van de ogen als je te lang hebt gespeeld en dit experiment was dood nadat het in de schappen lag. Nintendo stopte met verkopen na minder dan een jaar. Als je een van de weinige fans bent, bekijk dan onze verzameling 7 Vergeten Virtual Boy-klassiekers.



3 64DD

De Nintendo 64 was een behoorlijke inzending in het moderne gamingtijdperk. De console heeft ertoe bijgedragen dat de game-industrie in 3D open world gaming is geduwd met revolutionaire titels zoals Super Mario 64, Legend of Zelda: Ocarina of Time en GoldenEye.

Helaas was er één probleem: er waren nog steeds cartridges voor nodig terwijl rivaliserende consoles naar veel ruimere cd-roms waren overgestapt. De oplossing van Nintendo in 1999 omvatte een stuk hardware dat niemand wilde. De 64DD was een afneembare schijf die zijn eigen games speelde, maar in plaats van optische schijven te gebruiken, gebruikte hij magnetische schijven die slechts 64 MB aan gegevens bevatten.

Het kwam met een verscheidenheid aan creativiteitssoftware, en je kon het online brengen via een dienst genaamd Randnet. Hoewel sommige van deze functies voor die tijd zeker baanbrekend waren, liet de implementatie ervan veel te wensen over. De meeste beloofde software is nooit uitgekomen, met slechts 10 spellen gemaakt voor de 64DD voordat deze werd stopgezet.

Terwijl Nintendo CD's zou gaan gebruiken voor elke console die moet worden gevolgd, is de Switch terug op het gebruik van cartridges.



4 N64-overdrachtspakket

Een tijdlang wilde Nintendo zijn draagbare systemen en thuisconsoles met elkaar laten praten. Het is mogelijk dat deze filosofie zijn laatste uitlaatklep heeft gevonden in de Switch, maar Nintendo heeft het in 1999 moeilijk gemaakt met het N64 Transfer Pack.

Dit onhandige stukje hardware is aangesloten op de Nintendo 64-controller en laat je Game Boy Color-cartridges plaatsen. Je kon ze echter niet op je tv of wat dan ook spelen - stuur gewoon gegevens heen en weer van het systeem.

Het werd verkocht met Pokemon Stadium en gebruikt om Pokemon uit de cartridge in het spel te brengen, maar minder dan een dozijn andere spellen gebruikten het uiteindelijk, meestal voor gimmicky-doeleinden.



5 GameCube-breedbandadapter

Nintendo's onbekwaamheid met online gamen is goed opgemerkt - zijn online service voor de Switch ontbreekt behoorlijk - maar er gaat niets boven hoe erg het hem op de GameCube heeft geblazen. Het systeem had geen netwerkmogelijkheden, dus Nintendo moest daarvoor een randapparaat verkopen.

De breedbandadapter is in 2000 uitgebracht om samen te vallen met Sega's Phantasy Star Online. Dit was niet innovatief in de grotere consoleruimte - Microsoft en Sony hadden jaren eerder gamers online - maar voor Nintendo was het een groot probleem. Maar één probleem: er zijn geen andere spellen voor gemaakt.

Slechts drie niet-Phantasy Star-titels zijn ooit uitgebracht. Erger nog, hackers vonden een beveiligingscode in PSO waarmee ze verbinding konden maken met pc's en gekopieerde games en zelfgemaakte titels konden uploaden.



6 Nintendo e-Reader

De Game Boy-lijn van portables was decennia lang de geldkoe van Nintendo, dus het is logisch dat het bedrijf nog meer geld probeerde te verdienen met accessoires en gimmicks. In 2001 stond de markt voor verzamelkaarten in brand en werd de basis gelegd voor een van de meest irritante randapparatuur die ooit is uitgebracht.

De e-Reader is aangesloten op de cassettesleuf van de Game Boy Advance en laat je speciale kaarten scannen (apart verkrijgbaar) die retro-games ontgrendelen of dingen toevoegen aan moderne games - nieuwe levels, power-ups, etc.

Het proces van het scannen van kaarten vereiste dat elke kaart twee keer aan elke kant werd gescand om te lezen, en ze kwamen in willekeurige pakketten zodat je tonnen geld kon verspillen om de kaarten te krijgen die je wilde. Nintendo heeft het apparaat slechts enkele jaren in Amerika ondersteund. ( Afbeelding )



7 GameCube - Game Boy Advance Link-kabel

De DS was niet het eerste experiment van Nintendo met gamen op twee schermen. In 2001 bracht het een kabel uit waarmee je je Game Boy Advance op een GameCube kunt aansluiten en deze als een tweede controller met een scherm kunt gebruiken. De meeste games die ermee hebben gewerkt, gebruikten het alleen om content over te dragen tussen de console en draagbare versies van de game. Een paar gebruikten het om kaarten weer te geven.

Dan was er Final Fantasy: Crystal Chronicles, een multiplayer-game waarbij je voor elke speler een kabel en een GBA moest hebben. Onnodig te zeggen dat dit geen populaire beslissing was voor mensen die gewoon de eerste nieuwe Final Fantasy op een Nintendo-console in 10 jaar wilden spelen zonder een hoop rotzooi te kopen. ( Afbeelding )



8 Wii-vitaliteitssensor

De Wii was een afvalstapel met randapparatuur, met tonnen rare nutteloze plastic add-ons om je Wii-afstandsbediening eruit te laten zien als een hengel of een stuurwiel of wat dan ook. Maar een van de vreemdste kwam van Nintendo zelf.

De vitaliteitssensor werd geïntroduceerd op E3 ​​2009, met beloften dat hij je hartslag zou volgen terwijl je games speelde en ze dienovereenkomstig zouden reageren. Het was niet de enige Wii-gerelateerde fitness-gizmo - het balansbord dat met Wii Fit werd meegeleverd - maar het was aanzienlijk vreemder dan al het andere dat het bedrijf had aangekondigd.

Het beloofde games hiervoor te laten zien in 2010, maar nooit gedaan en uiteindelijk aangekondigd dat het project in 2013 werd geannuleerd vanwege technische problemen.



9 Nintendo 2DS

Het is onbetwistbaar dat de DS het afgelopen decennium een ​​van de meest betrouwbare producten van Nintendo was. De draagbare met twee schermen heeft een diepe bibliotheek met software met enkele echt inventieve titels. Toen het bedrijf echter meerdere iteraties van de console begon uit te brengen, werd het raar.

We waren in orde met de 3DS, die stereoscopische 3D en meer verwerkingskracht heeft toegevoegd. De grotere 3DS XL was ook cool. Maar toen bracht het bedrijf de 2DS uit en lieten we ons afvragen wie een weddenschap verloor. Geïntroduceerd in 2013 leek het systeem een ​​stap achteruit te zijn.

Het elimineerde het scharnier waarmee u het apparaat kunt sluiten om de schermen te beschermen. De 2DS heeft ook de 3D-functionaliteit verwijderd. Naar verluidt was dit aantrekkelijk voor jongere gamers, maar het maakte vooral mensen kwaad.

Nintendo bracht vervolgens de 2XL uit in 2017, die het opvouwbare scherm terugbracht, maar leek de vreemdheid van de 2DS te volgen. Als je deze apparaten vergelijkt met de Game & Watch-games uit de jaren 80, kun je zien wat Nintendo probeerde te doen.



10 Wii U

Het is onbetwistbaar dat de Wii een game-wisselaar in de console was, wat bewees dat casual spelers een plaats aan de tafel wilden. Het probleem was dat het Nintendo op een pad zette dat gimmicks prioriteit gaf boven inhoud. Zo is de Wii U ontstaan.

Toen het tijd werd om de volgende generatie hardware uit te rollen, wilde het bedrijf niet alleen maar "meer motion control" doen. Dus ging het in een totaal andere richting, het creëren van een controller met een ingebouwde tablet, zodat je games op twee schermen kon spelen.

Het concept werkte misschien voor de DS, maar het werkte toen niet echt voor een thuisconsole. Ten eerste had de DS twee schermen naast elkaar, terwijl spelers heen en weer moesten schakelen tussen hun tv en de Wii U. Het is geen verrassing dat deze game-ervaring niet aansloeg.

De Wii U heeft in vijf jaar tijd wereldwijd minder dan 15 miljoen stuks verkocht - minder dan de PlayStation 4 in één jaar. Het goede nieuws is echter dat Nintendo zonder deze mislukking de Nintendo Switch misschien nooit heeft kunnen achterhalen.