Yotaphone (ontgrendeld) voorbeeld

Hardware heeft software nodig. Ideeën moeten worden opgevolgd. De Yotaphone ($ 692, maar niet voor jou, omdat het hier niet wordt verkocht) is een van de coolste, meest unieke, meest baanbrekende smartphones die ik in jaren heb gezien. Met zijn LCD-front en secundaire e-ink display is het een zegen voor iedereen die een kaart, een boek of een treinschema nodig heeft wanneer ze op straat zijn. Maar net zoals we bij andere baanbrekende display-ideeën hebben gezien, heeft Yota derden nodig om zich aan te melden om de Yotaphone de revolutie te maken die het zou kunnen zijn.

Dit is geen recensie met sterren, omdat de Yotaphone in zijn huidige versie nooit in de VS zal worden verkocht. Als import is het een slechte oplossing voor Amerikaanse consumenten omdat het geen verbinding maakt met de snelle netwerken van onze luchtvaartmaatschappijen. (In de VS is het strikt een 2G-telefoon.) Yota Devices heeft ook gezegd dat ze er slechts ongeveer 10.000 per maand kunnen maken - dat is een 1700e van het aantal iPhones dat in een lopende maand wordt verkocht. Dat kan volgend jaar echter veranderen, wanneer de Yotaphone van de tweede generatie (die we bij MWC hebben uitgecheckt) naar de VS komt

Fysieke kenmerken en gesprekskwaliteit

De Yotaphone is vreemd gevormd. Rechtdoor ziet het eruit als een typische afgeronde rechthoek: 5, 28 bij 2, 63 bij 0, 4 inch (HWD) en 5, 2 gram, met een 4, 3-inch voorscherm omgeven door een vrij grote bezel. Zet het echter aan de kant en je kunt zien dat het naar boven toe smaller wordt; of, je zou kunnen zeggen, het heeft een bolling in het midden. De hoofdcamera bevindt zich aan de onderkant, niet aan de bovenkant, wat, zoals je later zult zien, geen einde aan problemen veroorzaakt.

De aan / uit-knop en de simkaartlade bevinden zich boven op de telefoon. Zet de voorkant van de telefoon aan en u ziet een helder, strak LCD-scherm van 1.280 x 720 pixels, maar geen standaard Android-actieknoppen. In plaats daarvan moet u enkele nieuwe gebaren onthouden: veeg naar rechts onder het scherm voor thuis, terug voor terug of dubbeltik voor de weergave met multitasking. Het is een vervelende, onnodige UI-verandering naar Android, maar ik heb me er vrij snel aan aangepast.

De achterkant van de Yotaphone is een 4, 3-inch, 640-bij-360, 16-grijstinten e-ink display. Zoals alle e-ink-displays is het altijd aan en verbruikt het geen stroom, behalve wanneer het pagina's wisselt. Het ziet er ook geweldig uit buitenshuis. Het heeft geen achtergrondverlichting, dus het is niet zichtbaar in een donkere kamer.

De telefoon is volledig misbanded voor de VS Met zijn 800/1800 / 2600MHz LTE, 900/1800 / 2100MHz 3G en 900/1800 / 1900MHz EDGE, zal het hier alleen werken met een beperkte dekking op de AT&T en T-Mobile-netwerken. Gelukkig is er ook 802.11a / b / g / n wifi, wat goed werkte in mijn tests.

De gesprekskwaliteit was eigenlijk heel goed: de Yotaphone heeft een zeer duidelijk oortje met veel zijtonen en uitzendingen via de microfoon klonken luid en scherp over het T-Mobile EDGE-netwerk, met goede ruisonderdrukking. De luidspreker was daarentegen te stil om buitenshuis te gebruiken.

De spreektijd was ongeveer zeven en een half uur op de batterij met een relatief lage capaciteit van 1.800 mAh. Dat is helemaal niet geweldig voor een telefoon op het EDGE-netwerk met laag vermogen. Het e-inkscherm behoudt zijn beeld, zelfs als de telefoon helemaal leeg is.

Prestaties en het e-inkscherm

De Yotaphone draait een oudere versie van Android, 4.2.2, op dezelfde 1.7 GHz, dual-core Qualcomm Snapdragon-processor die je in de Motorola Moto X ziet, alleen zonder alle extra's van Motorola. Dat zorgt voor onbetwistbare, maar niet voor toonaangevende prestaties: benchmarks die tegen redelijke prijzen zijn aangesloten, high-end games konden probleemloos worden weergegeven en webpagina's verschenen met brutaliteit, zij het niet zo snel als met klassenleiders zoals de iPhone 5s.

Er is niet veel bloatware op deze telefoon, maar dankzij de rare hardware is het lang niet in de buurt van stock-Android. Er is de e-ink SDK, de gebaarbesturing in plaats van de zachte knoppen en het veeggebaar met twee vingers om iets op het achterscherm te gooien. Gelukkig interfereert niets daarvan met apps op Google Play; al onze test-apps verschenen en werkten prima zonder te crashen, maar als je van hulpprogramma's houdt, kunnen ze op een vreemde manier met deze sterk aangepaste hardware omgaan.

Het idee achter het e-inkscherm van de Yotaphone is geweldig. Het e-ink-scherm heeft in wezen een oneindige levensduur van de batterij, dus u kunt uw boodschappenlijstje meenemen zonder een energieverslindend LCD-scherm in te schakelen. Het zorgt op zijn minst voor een aantal mooie aangepaste achtergronden.

Er zijn enkele officiële, interactieve back-screen apps: een klok, webfeed-lezer, Facebook- en Twitter-lezer, achtergrond, flash-kaarten, kalender, een kaart-app en een e-book reader. Maar je kunt ook een schermafdruk van alles naar het achterscherm "gooien" door met twee vingers naar beneden te vegen op het display aan de voorzijde. Op het Mobile World Congress bleef ik kaarten gooien; ze hebben me niet gevolgd, maar ik gebruikte ze graag om door Barcelona te reizen. Sinds ik thuis ben, heb ik pendeltreinschema's en kalenderafspraken naar achteren gegooid. Het achterscherm is niet aanraakgevoelig, maar eronder bevindt zich een 'veeggebied' waarmee u naar rechts of naar links kunt vegen om tussen delen van de inhoud te schakelen.

Wat werkt? Kaarten, reistijden voor de trein, agenda-afspraken, boodschappenlijstjes en achtergronden werken redelijk goed. Wat niet Social media feeds. Yota's ambitieuze "Internet Hub" gooit live Facebook-updates en nieuwsfeeds op de achterkant, maar de lage resolutie en het ontbreken van een touchscreen zorgen ervoor dat je niet veel nuttige informatie te zien krijgt.