Waarom pax east belangrijk is | jeffrey l. wilson

De Electronic Entertainment Expo, beter bekend als E3, is het grootste jaarlijkse evenement in de videogamebranche. Elk jaar trekken ontwikkelaars, uitgevers en journalisten van videogames naar Los Angeles om de hardware en software te presenteren en te presenteren die zijn ontworpen om de industrie vooruit te helpen in de tweede helft van het jaar en daarna. E3 barst van de bekendheid en het spektakel en is een van de belangrijkste shows voor zowel gamers als industrietypes.

Maar PAX East is het betere evenement. Met grote sprongen.

Een spin-off van het festival dat nu bekend staat als PAX Prime, PAX East is de eerste grote videogameconventie voor 2015. Het zet de toon voor de rest van het jaar door videogames en de cultuur die om hen heen draait op de voorgrond te plaatsen. PAX East gooit glitter in Hollywood-stijl weg voor een meer ontspannen, gemeenschappelijke sfeer in de gezellige grenzen van het Boston Convention and Exhibition Center.

In tegenstelling tot E3 is PAX East een openbaar evenement waar gamers kunnen deelnemen aan videogametoernooien, grote en indietitels kunnen spelen voordat ze in de schappen van de winkel liggen, een wandeling maken in de geheugenruimte in de retro-speelkamers of een chiptunes-concert bijwonen. Het belang hiervan voor de videogamecommunity kan niet worden onderschat.

Hoewel videogames een groot deel van het popcultuurlandschap vormen, worden ze door sommigen nog steeds als adolescent speelgoed beschouwd. PAX East is een plek waar gamers zich mengen en zich vermengen met duizenden gelijkgestemde mensen, hun favoriete Let's Play-sterren ontmoeten en de deugden van hun favoriete titels toelichten zonder zijogen van buiten de cirkel te ontvangen.

Het is het equivalent van een driedaagse vakantie met je beste vrienden en een bijna onbeperkte hoeveelheid entertainment die tot diep in de nacht doorloopt. Drake shill niet voor Electronic Arts. Jamie Kennedy beledigt het beoogde publiek niet met vreselijk misleide, "edgy" humor. Het is een viering van nerdcultuur die niet vaak in het dagelijkse leven wordt ervaren. Vorig jaar ontmoette ik een suïcidale jongeman die zei dat PAX East zijn leven heeft gered. Hij voelde zich eindelijk niet alleen.

Dat wil niet zeggen dat het PAX-merk onberispelijk is. In het verleden maakten de oprichters van Penny Arcade meer dan één keer zeer ongevoelige opmerkingen die resulteerden in welverdiende slechte publiciteit en boycots, en een uiteindelijke verontschuldiging. Dat gezegd hebbende, heeft PAX een grotere diversiteit in termen van zijn bezoekers en panels bevorderd. Dit jaar beschikt PAX over panelen als "Waarom het nog steeds geweldig is om een ​​vrouw in de gamingindustrie te zijn" en "Transgenderpersonages in de kijker: Then, Now, Tomorrow." Inclusie is een focus geworden.

De PAX East-ervaring is het best te zien op twee gebieden: de draagbare gaming-lounge, een gedeelte van de vloer waar tientallen Nintendo 3DS- en PlayStation Vita-spelers titels spelen terwijl ze achterover leunen in comfortabele zitzakken, en de reto-speelkamers. De lounge biedt altijd goede uitwisselingen tussen vreemden die de deelnemende partijen helpen interessante bijeenkomsten, panels, wedstrijden en andere gebeurtenissen te vinden die weggestopt zijn in de hoeken van het ruime Boston Convention and Exhibition Center - tijdens het spelen van Monster Hunter. De retro game rooms bieden mensen van alle leeftijden die samenkomen om titels uit de jaren 1970, 1980 en 1990 te spelen, terwijl ze herinneringen ophalen aan geweldige spelmomenten van weleer. Het is iets moois.

E3 claimt misschien de grootste aankondigingen in de branche, maar PAX East gaat helemaal over de liefde voor videogames. In een tijdperk waarin videogames zijn opgeschrikt door Gamergate, Framerate-gate, gebroken lanceringen en afschuwelijke DLC-praktijken, is het belang van de show nog nooit zo sterk geweest.