Hoe is online leren? vraag het aan de studenten en faculteit | William Fenton

Vorige week besprak ik hoe Silicon Valley startup Minerva een technologische en filosofische uitdaging vormde voor massale open online cursussen (MOOC's). Deze week zal ik overwegen hoe die uitdaging er eigenlijk uitziet voor zijn studenten en zijn faculteit.

Om een ​​idee te krijgen van de ervaring met leren en onderwijzen via het eigen online platform van Minerva, het Active Learning Forum, sprak ik met Vicki Chandler, Minerva's decaan voor natuurwetenschappen en Haziq Azizi Ahmad Zakir, een van de 28 stichtende studenten. Chandler, voormalig lid van de faculteit van de Universiteit van Oregon en de Universiteit van Arizona, en de Chief Program Officer bij de Gordon and Betty Moore Foundation, trad in januari toe tot Minerva. Zakir weigerde ondertussen aanbiedingen van Brown en Berkeley om zich vorig najaar in te schrijven bij Minerva. (Je kunt hem meer leren in zijn Minerva-video).

Over gewoonten

In onze gesprekken benadrukten Chandler en Zakir de geestesgewoonten van Minerva, wat betekent dat het een goed gerepeteerd praatpunt is of een centraal kenmerk van het Minerva-curriculum. Ik ben geneigd dat laatste te geloven.

In tegenstelling tot een traditionele universitaire opleiding, die een handvol doelstellingen voor een semester kan bevatten, hanteert Minerva tientallen denkgewoonten en basisconcepten, elk gekoppeld aan een leerdoel. Die doelstellingen overschrijden disciplinaire grenzen: in de geesteswetenschappen zou het een klassieke retorische techniek kunnen gebruiken, terwijl het in de wetenschappen een gecontroleerd experiment zou kunnen uitvoeren. De aanpak stelt studenten in staat om verbindingen te identificeren in de vier klassen die ze elk jaar volgen.

Het actieve leerforum

Bijna alles loopt via het online platform van Minerva - van lessen en beoordelingen tot advies en spreekuren. Op het eerste gezicht lijkt de interface een beetje op een Google Hangout; het systeem ondersteunt echter een groot aantal functies van eigen bodem. De faculteit kan onmiddellijke peilingen en popquizzen beheren, breakout-groepen en debatten initiëren of zelfs studenten vragen om samen een document te bewerken.

Omdat het systeem elke videofeed opneemt, ontvangen studenten na elke les hoogtepunten van hun deelname, geannoteerd door hun professor en getagd met leerdoelen. (Hetzelfde markeringssysteem wordt gebruikt voor geschreven werk.) Advisering vindt plaats via individuele videoconferenties en kantooruren staan ​​open voor meerdere bezoekers - een verleidelijke propositie voor elke opvoeder die gewend is aan een rij studenten aan haar deur.

Theorie en praktijk

Theoretisch kunnen faculteiten lesgeven vanuit hun thuiskantoor en kunnen studenten deelnemen zonder hun kamers te verlaten. In de praktijk verschilt de Minerva-ervaring echter niet helemaal van die van een traditionele universiteit. Chandler gaf haar lessen nog steeds vanaf een podium met haar gedrukte notities in de hand. Zakir en zijn collega's brachten hun MacBooks en headsets naar een gedeelde ruimte zodat ze sommige vragen op de ouderwetse manier konden beantwoorden.

Andere aspecten van de universitaire ervaring zijn gemigreerd naar de elektronische ruimte. Zakir sprak over studenten die de chatfunctie van het systeem gebruiken om openbare debatten te voeren (door alles te taggen) en privé-aspecten (zoiets als het doorgeven van notities).

Chandler gaf meteen toe dat ik 'geen technisch persoon' was, en legde uit dat Minerva's systeem haar in staat stelde de betrokkenheid van studenten te volgen zonder een Ph.D. in de informatica. Met behulp van kleurgecodeerde studentenparticipatie (een voorbeeld in deze video) zorgde ze ervoor dat al haar 14 studenten minstens een paar keer in een klas van 70 minuten spraken - een doel dat ik alleen maar kon dromen in mijn traditionele cursus. Als het ging om het beoordelen van die participatie, in plaats van haar geheugen en notities te vertrouwen, filterde Chandler opnames door student of duur (elke student die langer dan 10 seconden sprak).

Doelmannen en stakers

Minerva is niet voor muurbloemen. Zelfs een ludieke jongeman zoals Zakir zei dat het tijd kostte om zich te wennen aan het zien en horen van zichzelf in opnames. Maar het is niet alleen dat er nergens te verbergen is; continue betrokkenheid staat centraal in het Minerva-seminar.

Wat betreft zijn ervaring met het gebruik van het testplatform, noemde Graeme Wood van The Atlantic het "een continue periode van gedwongen betrokkenheid". Geforceerde betrokkenheid is evenzeer een product van het instrument ( bijv. Head-to-head debatten) als de pedagogiek. Een veel voorkomende techniek is "estafette", waarbij een professor een student afsnijdt en een andere vraagt ​​om haar argument te extrapoleren. Zakir vergeleek de rol van student met die van doelman, waarbij de professor voortdurend schoten nam.

Als figuratieve spits wordt van de professor verwacht dat hij toneelstukken speelt. Faculteit erven zorgvuldig ontwikkelde curricula, en ze worden geacht zich aan het script te houden. (Gezien de gevoeligheid van de klas, heeft Minerva zelfs een timer aan het systeem toegevoegd). Dit kan problemen veroorzaken voor wie academische vrijheid heilig is en natuurlijk een punt van persoonlijke trots ontwerpen. Minerva is niets voor hen. Het is zelfs een directe uitdaging voor veel van de meest basale instellingen en aannames van het hoger onderwijs, en een uitdaging die ik in mijn volgende functie ga aangaan. Zie je volgende week.