Studenten moeten medewerkers zijn, geen klanten William Fenton

Ik ontdekte de volgende grens van online onderwijs toen ik me inschreef voor een cursus over oude Griekse religie.

Een Udemy-cursus gemaakt door Robert Garland, professor klassiekers aan de Colgate University, Ancient Greek Religion, bezat de kenmerken van een traditionele universiteitscursus - een goed ontwikkeld curriculum van lezingen gegeven door een senior-lid van de faculteit - met een belangrijk addendum: student in Yelp-stijl beoordelingen.

Onderaan de bestemmingspagina van de cursus kondigt Udemy de numerieke waarde van de cursus in grote, vetgedrukte letters aan: 4, 6 / 5 sterren, gebaseerd op 104 studentrecensies. Vergeet de anonieme studentevaluatie. Udemy maakt beoordelingen van studenten een openbaar forum voor beoordeling. Als een opvoeder en een student, vind ik mezelf in conflict over het vooruitzicht om een ​​cursus te evalueren met hetzelfde apparaat dat ik gebruik om een ​​tacovrachtwagen in Red Hook te beoordelen.

Vergis je niet, cursussen van Udemy zijn producten. Iedereen kan de rol van opvoeder op zich nemen en een cursus bouwen met modules die, denkbaar, kunnen schalen om duizenden studenten te bedienen. (Lees mijn recensie als je geïnteresseerd bent in de fijne kneepjes van dat proces). Gratis cursussen, twee-op-één in de hele catalogus, zijn opgezet als middel om professionele reputatie op te bouwen. Udemy's tutorial vraagt: "Hoe ga je je merk bouwen?" en herinnert instructeurs eraan dat "meer betrokken studenten over het algemeen meer cursussen kopen." In deze formulering is de cursus het product en zijn de studenten de klanten. Maar wat is een opleiding dan?

Volgens sommige studenten van de oude Griekse religie is het naast het punt. Zoals een recensent schreef: "Ik vind het commentaar / de lezing interessant, maar ik denk wel dat visuals in de vorm van dia's, filmclips, power point-presentaties veel verder zouden gaan in het inspireren van de verbeelding en het vasthouden van de aandacht van de kijker."

Zonder in de vele problemen met studentevaluaties te waden, met name gender en steekproefvertekening, is het op de voorgrond plaatsen van studentrecensies als een middel voor cursusevaluatie een ideologische claim. Om te gedijen op de online markt, is het niet voldoende om een ​​inhoudelijke cursus te maken; studenten verwachten vermaakt te worden.

In haar recente jeremiade tegen het behandelen van studenten als klanten waarschuwt Rebecca Schuman dat een dergelijke veronderstelling het leren ondergeschikt maakt aan het einde van de klanttevredenheid. Een redelijk punt. Het probleem dat ik heb met Yelp-studentenevaluaties is dat ze een beroep doen op onze geringste instincten: ze overschatten glitz, ondergewaardeerde grist en ondersteunen een unidirectionele onderwijsvorm. De ironie is dat onder geavanceerde technologie en verheven claims van student-empowerment, deze platforms vertrouwen op verouderde pedagogie die studenten feitelijk ontkracht door ze te behandelen als consumentenbakken waarin professor-producenten kennis deponeren. In plaats van studenten aan te moedigen hun beoordelingen te schrijven en verder te gaan, zou ik liever hun werk inschakelen om een ​​betere cursus te bouwen.

Het beschouwen van onderwijs als een product, en een onlosmakelijk met geld verbonden, is niet antithetisch voor dat doel. Ben Franklin, het archetypische autodidact, financierde zijn Academie van Philadelphia met publiek-private financiering, een vorm van individuele en gemeentelijke samenwerking die de Franse historicus Alexis de Tocqueville vierde als het unieke merk van vrijwillige vereniging van de natie. Particulier geld kan een publiek goed in het onderwijs zijn; genereuze financiering helpt bij het verklaren van de stratosferische ranglijst van veel Amerikaanse universiteiten.

Bovendien kan het beschouwen van een cursus als een product een opvoeder meer attent maken op de interesses van studenten. In plaats van studenten op te vatten als de klanten van dat product, kunnen opvoeders de principes van het liberale onderwijs ondersteunen door studenten op te vatten als collega's . Verre van studenten te zien als anonieme inhoudhouders, kan de studentgerichte pedagogiek van onderwijshervormer John Dewey worden gecombineerd met online tools en platforms om studenten in staat te stellen hun eigen paden te creëren via cursussen, de autoriteit te decentraliseren via goed gereguleerde door studenten geleide forums en collegiale toetsingsprocessen en studenten stimuleren met levenslange leerstrategieën door hen te vragen verantwoordelijkheid te nemen voor cursussen.

Een cursus voorstellen als een product is het begin in plaats van het einde van een gesprek. Dat gesprek vereist dat studenten en opvoeders hun wederzijdse relatie erkennen als medewerkers van het cursusproduct. Een dergelijk model vereist geen verwijdering van autoriteit (de opvoeder) of het verlies van een relatie tussen student en opvoeder. Productie is immers afhankelijk van de taakverdeling. In plaats daarvan geldt dat student en docent het klassenproduct behandelen als een nevenactiviteit van een voortdurend onderwijsproces.