Stop de selfie stick gesel | sascha segan

Technologie beweegt sneller dan de maatschappij. We zien dit nu al minstens 20 jaar. Het is leuk en vaak behoorlijk ongemakkelijk om naar te kijken, terwijl we proberen te achterhalen wat goed is, wat mild aanstootgevend is en wat ronduit onacceptabel is.

De meest recente strijd gaat over 'selfiesticks', die verstelbare palen waarmee mensen groothoekfoto's van zichzelf en hun vrienden kunnen maken. Ik haat ze. Haat ze, haat ze, haat ze. Het is veilig om te zeggen dat als ik een toerist met een selfiestick zie, ik wou dat ik hem met een honkbalknuppel kon slaan. Maar het is echt belangrijk om te begrijpen waarom. Misschien kunnen we op die manier van ze af komen.

De zelfbedieningscultuur

Selfiesticks zijn het populairst bij toeristische attracties, omdat mensen proberen zowel de attractie als hun gezichten in beeld te krijgen. Onlangs trommelde ons lokale roddelblad, de New York Post , wat verontwaardiging op omdat toeristen selfiesticks rondzwaaiden op de plaats van een nogal spectaculaire brand en het instorten van gebouwen in de East Village van New York City.

Het selfie-stick-at-a-fire-ding heeft eigenlijk niets te maken met selfie-sticks. Het gaat gewoon om ramptoerisme. We zagen dezelfde reactie toen duizenden toeristen eind 2001 en begin 2002 griezelige foto's namen met echte camera's voor de rokende ruïnes van het World Trade Center. De Post had toen ook een hele reeks boze verhalen en ik herinner me dat ik schreef sommigen zelf, zoals Frommers.com. Oh, nee, wacht, mensen schrijven nog steeds die verhalen.

Toeristen gebruiken selfie-sticks om dezelfde reden dat ze vreemdelingen vroegen om foto's van hen te maken: ze proberen unieke herinneringen te maken. Daar is niets mis mee; misschien is het op dit moment een beetje suf, maar slechts een klein deel van de vreugde van reizen is het daadwerkelijke reizen (ik zeg, als reisschrijver.) Misschien breng je een week in New York door, eenmaal in je leven. Maar je zult een jaar besteden aan het plannen en de rest van je leven eraan herinneren. De foto die bewijst dat je aan de top van het Empire State Building stond (en dat je niet alleen een ansichtkaart hebt gekocht) is niet echt 'narcistisch'. Het is een manier om de wazigheid van het geheugen te trotseren en tijd in een fles te stoppen.

Er is al tientallen jaren een voortdurende trend in onze cultuur, weg van mensen die elkaar helpen en dienen in de richting van een geatomiseerde zelfbedieningswereld. Denk aan die zelfbedieningskiosken die ze net in uw supermarkt hebben geïnstalleerd. Ik was onlangs in gesprek met een vriend die in de buurt van een dramatische klif woont, die zei dat mensen die selfies nemen periodiek achterwaarts over de klif tuimelen om de juiste foto te maken. Dit is triest, want als ze een vriend hadden om een ​​foto van hen te maken, zou de vriend hen waarschijnlijk vertellen dat ze niet achteruit over de klif moeten stappen.

Maar er is iets unieks vervelends aan selfie-sticks, en ik denk dat ik weet wat het is: het is de kolonisatie van de ruimte. Vooral in drukke plaatsen zoals toeristische attracties kan het nemen van selfie vervelend zijn voor anderen omdat het solide eilanden creëert waar iedereen rond moet stromen. Een selfiestick vergroot de grootte van dat eiland: daarom hebben plaatsen als het Empire State Building en Metropolitan Museum of Art, hier in New York, en zelfs muziekfestivals zoals Coachella en Lollapalooza, hen verboden. Ze nemen je veel meer ruimte in beslag op een drukke plek dan je zou moeten. Het zijn egoïstische stokken.

"Het is één ding om op armlengte een foto te maken, maar als het drie keer armlengte is, val je de persoonlijke ruimte van iemand anders binnen, " vertelde de digitale hoofdofficier van Met aan New York Times .

En zoals dat oude citaat zegt, eindigt je recht om met je selfiestick te zwaaien op het puntje van mijn neus.

De Selfie Stick oplossen

Omdat ik in een drukke stad woon waar iedereen waarde hecht aan zijn persoonlijke ruimte, hoop ik dat selfiesticks een tijdelijke oplossing zijn voor een probleem dat eleganter met technologie kan worden opgelost. HTC heeft bijvoorbeeld al een tijd groothoekcamera's aan de voorkant en ze verspreiden zich ook over de lijnen van Nokia en Sony. Met een voldoende brede hoek op uw camera aan de voorzijde, hoeft u uw telefoon niet midden in een menigte uit te steken.

De groothoekcamera moet echter een eenvoudige eenmalige aangelegenheid zijn. Samsung liet zien hoe je het verkeerd kunt doen op de Galaxy S5, waardoor je je telefoon ronddraaide om een ​​groothoek selfie te maken. Niemand kan die cameramodi vinden.

Ik moet denken aan een andere mobiele faux-pas die is opgelost door technologie: dat moment van ongeveer 2006-2009 toen "Bluedouches" rondzwierven en schreeuwden in hun Bluetooth-headsets op straat. Hoewel Bluetooth-headsets nog steeds een ding zijn, maakte de opkomst van smartphones het veel gemakkelijker om onderweg te sms'en en e-mailen, en mensen hebben hun gebruik snel overgezet naar deze stillere communicatiemiddelen. De meeste mensen willen eigenlijk niet vervelend zijn als ze de kans krijgen dat niet te zijn.

Hopelijk zien we dezelfde overgang verwijderd van selfiesticks. Maar voor nu, waar is mijn vleermuis?