Star Trek: omarmen zijn alternatieve levensvormen

Vijfhonderd vierentwintig uur, geef of neem een ​​paar minuten - dat is ongeveer hoe lang het zou duren om elke minuut Star Trek te bekijken die sinds 1966 door Paramount werd geproduceerd, tot en met 2009's Star Trek- herstartfilm. (Het merk is nu eigendom van CBS Television Studios, maar Paramount heeft rechten om films te maken.) Dat omvat vijf tv-series (in totaal 716 afleveringen over 30 tv-seizoenen) plus 11 speelfilms - en dat telt niet eens de animatieserie, fanfilms, romans, videogames of de aankomende Star Trek Into Darkness .

Dat heeft een waarde van ongeveer drie weken plezierige science fiction - en enkele uren die, laten we eerlijk zijn, gewoon verschrikkelijk zijn. Geen enkele tv-show of film werkt goed (nou ja , misschien The Wrath of Khan …) en Star Trek bewijst dat keer op keer. Voor elk seizoen van Trek op tv zijn er een paar clunker-afleveringen die we nog steeds als canon voor de mythos zullen accepteren. En hel, er zijn verschillende hele seizoenen die het negeren waard zijn. (Ik kijk naar jou, Next Generation , seizoen één.)

Met het debuut van Star Trek Into Darkness vieren we zowel de grootheid van deze franchise als het vreemde. Om dit te doen, presenteren we je onze verzameling van de vreemdste personages om de Star Trek- schermen te sieren. Sommige zijn raar omdat ze zo duidelijk niet-menselijk zijn - en dat kan leiden tot een aantal fascinerende manieren om naar de menselijke toestand te kijken. Anderen zijn gewoon vreemd… kreupel.

Deze wezens verdienen wat aandacht. We kunnen tenslotte bijna garanderen dat u ze nooit meer zult zien. Zelfs als ze vreemd en geliefd zijn, is het hun eigenaardigheid dat ze van het scherm zal houden - hoewel ze misschien een roman of twee zullen halen. Maar als het op het kwade-vreemde aankomt, hebben Trekkies geen probleem om de dieptepunten van een show waar ze van houden te bazuinen. Zulke dieptepunten zijn het waard om je in te wentelen. Geen enkele franchise is immers perfect (hoest - Star Wars prequels - hoest), maar ondanks dat kunnen we er wel van houden.

1 Lokai en Bele

Veel mensen klagen dat buitenaardse wezens in de Star Trek- franchise in de jaren tachtig van de vorige eeuw werden onderscheiden door alleen make-up op hun voorhoofd. Je zou kunnen stellen dat dat komt omdat in The Original Show (TOS) een geweldig verhaal kan worden aangetast door behoorlijk belachelijke (en goedkope) make-upkeuzes. Bijvoorbeeld, "Let That Be Your Last Battlefield" is een geweldig uur van tv over twee oude vijanden van de planeet Cheron die niet voorbij hun dwaasheid en langdurige haat kunnen komen om te zien dat ze in wezen hetzelfde zijn. Hun grote verschil? Ze hebben een huidskleur die ze doorsnijdt, zwart aan de ene kant, wit aan de andere kant - behalve dat Bele (gespeeld door de geweldige Frank Gorshin) zwart is aan de rechterkant. Zijn vijand Lokai is links zwart. Er is een geweldige boodschap hier, een beetje belachelijk gemaakt door de make-up.



2 Trill

Als het gaat om coole maar vreemde aliens, is de Trill misschien de beste. Gemaakt op The Next Generation , de Trill werd geperfectioneerd op Deep Space Nine in het karakter van Jadzia Dax. Ze zag eruit als een humanoïde vrouw, maar als een klein percentage van haar ras heeft ze een wormachtig symbiotisch organisme in haar lichaam (ook afkomstig uit Trill). De symbionten kunnen eeuwenlang leven en zouden zich van lichaam naar lichaam verplaatsen (via een onomkeerbaar chirurgisch proces), waarbij persoonlijkheden worden samengevoegd met hun humanoïde gastheren. Dus Jadzia had herinneringen aan meerdere levens, soms als een man, soms een vrouw. Daarom noemde commandant Sisko, die de vorige host van de Dax-symbiont kende, haar 'Oude man'.



3 Pakleds

Hoe haalden de Pakleds - een race van dum-dums - de ruimte in? Zelfs Commander Data van de USS Enteprise-D noemt het feit "een echte nieuwsgierigheid." Ze kunnen hun sluwe aard en hun dikke, slordige uiterlijk bedanken voor het helpen van anderen om hun technologie te overhandigen, en zelfs mensen (zoals ingenieurs van Starfleet) zo nodig te ontvoeren om "schepen te laten gaan", zoals ze zouden zeggen. Niet slim, maar ook onsympathiek, ze zijn het verlies-verlies van buitenaardse wezens.



4 Horta

De op siliconen gebaseerde levensvorm van planeet Janus VI blijft een van de grootste buitenaardse wezens in de hele geschiedenis van Trek , en hij was niet eens oorspronkelijk gemaakt voor de show. Het pak werd voor het eerst gebruikt als een "buitenaardse kiem" in een aflevering van The Outer Limits . Schrijver Gene L. Coon wierp er een blik op en schreef er een hele aflevering omheen genaamd "Devil in the Dark". De horta is een blobachtig ding dat massieve steen eet en om de 50.000 jaar eieren legt om een ​​nieuwe generatie te creëren. Spock's geest versmelten met het rock-wezen is een van de meest memorabele dingen die ooit in de show zijn gedaan.



5 Armus

Er waren veel misstappen in het eerste seizoen van Star Trek: The Next Generation . De moordende beveiligingsagent Tasha Yar was er niet een omdat het personage nergens heen ging. Toch was de methode die werd gebruikt om dit te doen in de aflevering "Skin of Evil" zielig. Armus was letterlijk dat - de schuurhuid van 'kwaad' van een of ander buitenaards ras dat hem op een kale planeet achterliet. Toen hij wat mensen kreeg om mee te spelen, namelijk de Enterprise-crew, deed hij alles wreed dat hij kon bedenken, inclusief het zonder reden executeren van Yar. Het was een zinloze dood van een nog meer betekenisloze alien vertegenwoordigd door zwarte goo en slechte jaren 80 CG-effecten.



6 "God"

Er zijn heel veel almachtige wezens geweest in de wereld van Star Trek . Sommige zijn eigenlijk best leuk (zoals Q), sommige zijn eng (zoals Gary Mitchell) en sommige zijn buitengewoon zwak. Het is geen verrassing dat de lamste in Star Trek V: The Final Frontier zit . De film, die erg genoeg was om Spock een broer te geven waar niemand ooit van had gehoord, had ook een schurk die zichzelf 'God' noemde. Toen kapitein Kirk deze specifieke heer vroeg waarom het een schip nodig had om uit zijn opsluiting te komen in de Grote Barrière in het centrum van de Melkweg, werd het boos en probeerde Kirk te bakken met oogbalstralen. Net zoals in de Bijbel.



7 Iotians - Space Gangsters

Een van de vreemdere concepten uit de originele Star Trek - en er waren er veel - was dat een hele race de ideeën zou nabootsen die in een boek werden gevonden dat 100 jaar eerder op de planeet was achtergelaten. Dat boek heette Chicago Mobs uit de jaren 1920 , en elke burger van Sigma Iotia II behandelde het als de Bijbel en leefde bijgevolg alsof ze gangsters waren met Tommy-kanonnen. Dit gebeurde meestal zodat de producenten de backlots in Hollywood konden gebruiken en geen nieuwe sets konden bouwen. Het zal waarschijnlijk niet het decor zijn voor een derde Star Trek- film.



8 Space Hippies (Catullans)

Ah, de jaren 60. Welke betere manier om hulde te brengen aan de zomer van liefde dan om hippies van de toekomst dom te laten lijken? Dat is waar Star Trek in 1969 voor ging door de vredelievende buitenaardse wezens te introduceren die op zoek waren naar de planeet 'Eden'. Ze hebben het niet gehaald.



9 neurale parasieten

Verwar deze niet met Trill, de wormen die wetenschappelijk en vredig zijn en van hun gastheren houden. In de Next Generation- aflevering "Conspiracy" werden deze wormen centraal gesteld in een muiterij door officieren van Starfleet, die allemaal waren overgenomen door de wormen. Oorspronkelijk zou het gewoon een standaard militaire staatsgreep worden, maar maker Gene Roddenberry haatte het toen mensen in de toekomst niet perfect handelden en wilden dat het de schuld was van iets anders. Dus we hebben power-gekke parasieten. De aflevering bevat ook Trek 's grootste gross-out scene, terwijl Picard en Riker de wormmomma met fasers bakken totdat ze explodeert.



10 The Guardian of Forever

Als je bewijs nodig hebt dat Star Trek meer fantasie is dan sciencefiction, bekijk dan de aflevering "The City on the Edge of Forever". Het wordt om een ​​goede reden geprezen als een van de grootste, maar de plot zou niet kunnen bestaan ​​zonder de Guardian, een bewust portaal op een oude buitenaardse wereld die mensen terug in de tijd kan sturen… naar andere planeten. Zoals de aarde. Whoa. Hoe is dit niet het belangrijkste artefact ooit gevonden en de basis van zijn eigen Trek TV-programma? Waarschijnlijk omdat het is gemaakt door de heethoofdschrijver Harlan Ellison, die een hekel had aan de wijzigingen in zijn script. Hij schreef er een boek over en vervolgde CBS in 2009 om meer royaltygeld te krijgen van de Guardian-optredens in afgeleide werken, zoals Star Trek- romans.



11 Kes de Ocampa

Er was maar één Ocampa op Star Trek , maar ze was een serie regelmatig; Jennifer Lien speelde Kes, een tweejarig meisje dat er 25 uitzag in Star Trek: Voyager . Ze kwam aan boord van het schip toen het 70 jaar vastliep in reistijd weg van het thuiskwadrant. Het was vreemd genoeg dat Ocampas pas ongeveer negen jaar oud werd, maar ze hadden ook een aantal slapende paranormale krachten. Kes's werd uiteindelijk erg slapend, maar destabiliseerde haar lichaam en bedreigde het schip zodat ze vluchtte (en wierp Voyager 9.500 lichtjaren dichter bij huis). Een paar jaar later kwamen de oudere Kes terug omdat ze was vergeten dat ze was vertrokken. Ze dacht dat ze in de steek was gelaten door haar vrienden en wilde wraak; ze overtuigden haar dat ze zich vergiste, dus ging ze weg. Ze hadden de ruimte nodig voor Seven of Nine.



12 Metrons en Gorn

Metrons, ook bekend als 'kosmische David Bowies', is nog een almachtig ras. Deze besloot dat mensen wilden waren, net als de reptielen Gorn. Natuurlijk lieten de Metrons James T. Kirk en de kapitein Gorn vechten tot de dood. Maar Kirk is geen moordenaar (deze keer). Hij spaarde de kapitein Gorn, dus de Metrons transporteerden Kirk en zijn schip 1600 lichtjaren weg zodat ze geen gemene wreedheden op hen zouden krijgen. Op het einde, Metrons: slecht, Gorn: cool. De laatste kwam zelfs terug in Star Trek: Enterprise en de nieuwste Star Trek- videogame, zodat William Shatner en de Gorn elkaar weer konden ontmoeten. De Metrons… wat maakt het uit?



13 Ferengi

De Ferengi met de grote oren zijn gemaakt om de volgende big-bad te zijn voor Star Trek: The Next Generation , in wezen het overnemen van de Klingons en Romulans. Maar de korte, sissende Ferengi waren moeilijk serieus te nemen met hun zweepwapens en bontjassen. Hun introductie werd zelfs door de schrijvers van de show als een ramp beschouwd. Gelukkig heeft Deep Space Nine ze opnieuw ontworpen als een race van schemers met een enkelvoudig doel: winst maken. (De nummer één Ferengi-acquisitieregel: "Als je eenmaal hun geld hebt, geef je het nooit meer terug.") Dat ze meestal voor de lol werden gespeeld hielp meestal, vooral omdat hun hebzucht eigenlijk bedoeld is om dat van de 20e eeuw te vertegenwoordigen mensen. De Ferengi is een vreemde race, maar de uitzondering hier is dat ze hopelijk op een dag weer op het scherm zullen verschijnen.