Inhoudsopgave:
Video: Sony FE 24-105mm F4 G OSS Review - The Best Sony all in one lens? (November 2024)
Sony blijft zijn full-frame FE-lensserie uitbreiden en voegt dit keer de FE 24-105 mm F4 G OSS toe ($ 1.299, 99). De 24-105 mm is een zoomlens met een groter bereik dan de even dure Zeiss Vario-Tessar T * FE 24-70 mm F4 ZA OSS van Sony, maar is niet echt een alles-in-één superzoom zoals de 24-240 mm. Het is een sterke performer, hoewel je er een premie voor betaalt.
Ontwerp
De 24-105 mm is de kleinste zoomlens in zijn soort die momenteel beschikbaar is. Het meet 4, 5 bij 3, 3 inch (HD) op de kortste positie, weegt 1, 5 pond en ondersteunt 77 mm frontfilters. De nieuwste EF 24-105 mm f / 4L IS II USM van Canon is iets groter (4, 7 bij 3, 3 inch) en zwaarder met 1, 8 pond. En hoewel de twee lenzen misschien niet zo groot zijn, zijn de spiegelloze camera's van Sony doorgaans kleiner en lichter dan een full-frame spiegelreflexcamera, waardoor het voordeel duidelijker zichtbaar is.
Het belangrijke deel is hoe goed de lens op het lichaam balanceert. Ik heb de FE 24-105 mm gebruikt met de a7R III en de a7 III, en beide combinaties werken heel goed. Net als de volledige full-frame cameralijn van Sony, is de lens beschermd tegen stof en spatten, zodat u hem comfortabel kunt gebruiken in slechte omstandigheden. Een zonnekap is inbegrepen.
De lens heeft een polycarbonaat vat, met getextureerd rubber dat zowel de zoom als de handmatige scherpstelringen bedekt. Zoomposities zijn gemarkeerd op 24, 35, 50, 70 en 105 mm en de lens schuift uit naarmate u naar langere brandpuntsafstanden beweegt. Fysieke bedieningselementen omvatten schakelaars om de focusmodus te schakelen en het stabilisatiesysteem in of uit te schakelen, en er is ook een knop die het autofocussysteem standaard pauzeert; de functie kan opnieuw worden toegewezen via de camerabehuizing.
Handmatige focus is een elektronische aangelegenheid, maar de focusmotor is snel en reageert snel. Je krijgt niet de tactiele feedback van een mechanisch scherpstelsysteem, maar voor stilbeelden is de ervaring met handmatige scherpstelling absoluut prima. En hoewel het niet mijn eerste keuze voor handmatige focusvideo zou zijn, zorgt de focusring voor soepele aanpassingen. De keerzijde van een minder dan perfecte handmatige scherpstelling is autofocus die erg snel is, zelfs bij het fotograferen van close-up tot oneindig.
Minimale focus is 15 inch (0, 38 meter), wat de lens een solide vergroting van 1: 3, 2 bij 105 mm geeft. Sommige lensmakers zouden dat goed genoeg vinden om de zoom een macro te noemen (hoewel Sony dat niet doet). Het voegt een beetje veelzijdigheid toe, vooral omdat het dekkingsbereik van de zoom perfect is voor momenten dat je geen extra lenzen in je tas wilt stoppen.
Beeldkwaliteit
Ik heb resolutietests uitgevoerd in combinatie met de 42MP a7R III, onze voorkeurscamera voor FE-lenzen. Bij 24 mm f / 4 scoort de lens 3.357 lijnen op een centrumgerichte Imatest-scherpte-test. Dat is solide in het zeer goede prestatiegebied en dat kwaliteitsniveau houdt het grootste deel van het frame vol. De randen vormen echter een uitzondering. Ze tonen ongeveer 2.220 lijnen, wat aan de zachte kant is voor een 42MP beeldsensor.
De problemen aan de randen verdwijnen bij f / 5.6. De algehele scherpte score verbetert tot 3678 lijnen en de randen tonen 3.523 lijnen. Resolutie kruipt in het uitstekende bereik bij f / 8 (3.856 lijnen) en f / 11 (3.923 lijnen), alvorens terug te keren naar de aarde op f / 16 (3.531 lijnen) en f / 22 (2.661 lijnen). Dit laatste is een prima resultaat. Het is een goede vuistregel om uw f-stop op f / 16 of hoger te houden wanneer u fotografeert met een moderne full-frame digitale camera.
Zoomen tot 35 mm heeft invloed op de prestaties. Bij f / 4 neemt de lens een stap terug in de algehele resolutie, met ongeveer 3.075 lijnen, met een extreem helder middengebied, maar middendelen (2.699 lijnen) en randen (2.582 lijnen) die goed zijn, maar niet uitstekend. Getijden stijgen op f / 5.6; het gemiddelde springt naar een zeer sterke 3.879 lijnen, met randen die net zo sterk zijn als de gemiddelde score. Resolutie piekt op f / 8 (4.076 lijnen) en f / 11 (4.088 lijnen), alvorens een beetje te dalen op f / 16 (3.739 lijnen) en nog belangrijker op f / 22 (2.886 lijnen).
Bij 50 mm f / 4 is de gemiddelde score 3.172 lijnen, maar alle zorgen over randprestaties zijn verdwenen - de periferie is net zo helder als het middengebied. Je krijgt meer resolutie als je stopt - 3.374 lijnen op f / 5.6, 3.511 lijnen op f / 8, 3.686 lijnen op f / 11 en 3.617 lijnen op f / 16. Nogmaals, fotograferen op f / 22 (2.836 lijnen) is niet je beste optie.
De beeldkwaliteit blijft sterk bij f / 4 - het gemiddelde is 3.192 lijnen met gelijkmatige prestaties van midden tot rand. Bij f / 5.6 is de verwachte bult (3.530 lijnen) en de beeldkwaliteit is nog steeds sterk bij f / 8 (3.414 lijnen), f / 11, (3.728 lijnen) en f / 16 (3.625 lijnen). We zien 2.833 lijnen op f / 22.
Sommige ontwerpen van 24-105 mm haperen bij de brandpuntsafstand van 105 mm. De FE 24-105 mm doet dat niet. Het scoort een uitstekende 3.759 lijnen bij 105 mm f / 4, opnieuw met randen die net een beetje achterblijven bij het gemiddelde in resolutie, bij 3.404 lijnen. Er is een bescheiden verbetering op f / 5.6 (3.803 lijnen), maar we zien een lichte dip in kwaliteit bij f / 8 (3.595 lijnen), f / 11 (3.567 lijnen) en f / 16 (3.545 lijnen). Sla nogmaals f / 22 over, omdat de resolutie daalt tot 2.756 lijnen wanneer de iris het kleinst is.
Sony past vervorming toe, zowel voor JPG-afbeeldingen als Raw-foto's. Als u een Raw-converter gebruikt die vervormingscorrectie toepast, zoals Lightroom Classic, kampt u alleen met enige vatvervorming op 24 mm (3, 2 procent). Dit geeft rechte lijnen een naar buiten gebogen uiterlijk. Lightroom kan aanvullende correcties uitvoeren met behulp van een lensprofiel.
U kunt perifere verlichtingscorrectie voor deze lens in- of uitschakelen. Indien ingeschakeld, worden de hoeken van JPG-afbeeldingen helderder zodat deze overeenkomen met het midden. Maar als u het uitschakelt of in Raw-indeling fotografeert, ziet u dat hoeken merkbaar gedimd zijn in vergelijking met het midden van het beeld bij het fotograferen van gelijkmatig verlichte onderwerpen. Bij 24 mm f / 4 blijven de hoeken met -3, 6 EV achter, en terwijl het effect wordt verminderd als u het diafragma verkleint - het is -2, 4 EV bij f / 5, 6 en ongeveer -1, 5 EV bij f / 8 en kleinere instellingen - het is er nog steeds.
De resultaten zijn minder uitgesproken wanneer u inzoomt. Bij 35 mm f / 4 blijven de randen achter met -1, 9 EV en laten ze een daling van -1, 3 EV zien bij f / 5, 6, maar zijn ze minder dan -1 EV (bij de meeste afbeeldingen geen zorg) bij kleinere instellingen. Bij 50 mm maken we ons alleen zorgen over de -1.6EV bij f / 4, omdat het probleem zichzelf corrigeert met f / 5.6. Maar het is een beetje sterker op 70 mm, -2, 3 EV op f / 4, -1, 2 EV op f / 5, 6 en verwaarloosbaar daarbuiten. We zien identieke resultaten op 105 mm.
Voor sommige afbeeldingen, zoals landschapsfoto's, is het vignet meestal niet gewenst. Maar voor portretten geeft u misschien de voorkeur aan donkere randen om uw onderwerp beter te isoleren. Gelukkig kunnen JPG-shooters de correctie in de camera schakelen en hebben Raw-fotografen de optie om vignettering met een enkele klik in Lightroom te corrigeren of desgewenst zelfs aan het effect toe te voegen.
conclusies
Ik heb nogal wat geschoten met de 24-105 mm, op verschillende locaties en met verschillende camerabehuizingen van Sony. Lab test een back-up van wat ik in het veld heb gezien: het is een solide performer over het hele zoombereik. En hoewel het bereik niet overeenkomt met de universele FE 24-240 mm, maakt de lichtere constructie en sterkere optische kwaliteit die u van de 24-105 mm krijgt, het een aantrekkelijkere optie voor wandelingen, dagelijkse beeldvorming en reizen.
Net als andere FE-lenzen is de zoom beschermd tegen stof en spatten, en het heeft een optisch stabilisatiesysteem dat werkt in combinatie met de interne stabilisatie die de laatste twee generaties Sony full-frame camera's hebben gebruikt om beelden scherp en video stabiel te houden.
Evenementfotografen willen een f / 2.8 zoomlens, in welk geval de kortere, duurdere FE 24-70mm F2.8 GM een betere optie is. Maar als u meestal met meer beschikbaar licht werkt dan op een bruiloftsreceptie en een reiszoom wilt voor uw camera uit de a7- of a9-serie, levert de 24-105 mm solide resultaten.
Het is aan de prijzige kant, vooral als je bedenkt dat Sigma een vergelijkbare lens heeft voor $ 900, Canon heeft er een voor $ 1.100 en Nikon verkoopt een $ 1.100 24-120 mm. Maar geen van deze werkt op een Sony-camera zonder adapter. Sigma, Tamron en Tokina maken nu allemaal native FE-lenzen, dus we zullen zien of iemand in de toekomst een stapje verder gaat met een minder dure 24-105 mm die die van Sony evenaart. Gelukkig ondersteunt de FE 24-105 mm F4 G OSS zijn vraagprijs met een sterke beeldkwaliteit.
