Sigma 24-105 mm f4 dg os hsm recensie en beoordeling

Er is een tuimelschakelaar op de loop om stabilisatie uit te schakelen wanneer dit niet gewenst is - het is over het algemeen raadzaam om deze uit te schakelen wanneer u op een stabiel statief fotografeert. De zoomring bevindt zich naar de voorkant van de lens, direct achter het voorste element, en heeft gemarkeerde posities voor de 24 mm, 35 mm, 50 mm, 70 mm, 80 mm en 105 mm posities. Er zit een kleinere handmatige scherpstelring direct achter; beide hebben textuurgrepen. De lens kan scherpstellen tot 17, 7 inch; de maximale vergroting is 1: 4.6, wat het niet in de macrocategorie plaatst. Als u op zoek bent naar een zoomlens die een beetje dichterbij scherpstelt, kan de Canon 24-70mm f / 4L IS USM tot 70 inch komen bij een vergroting van 7, 9 inch (1: 1, 4). De lens is compatibel met Sigma's USB-dock, een uniek accessoire waarmee u aspecten van lensgedrag kunt aanpassen en de focus kunt aanpassen om perfect bij uw camerabehuizing te passen.

Ik gebruikte Imatest om de prestaties van de lens te controleren in combinatie met de full-frame Canon EOS 6D. Bij 24 mm f / 4 loste die combinatie 2.708 lijnen per beeldhoogte op in onze centrumgerichte scherpte-test. De randen zijn hier echt helder en tonen 2.300 lijnen. Stoppen naar f / 5.6 verhoogde de algemene score tot 2.756 lijnen en randen verbeterden ook tot 2.550 lijnen. Dat is beter dan de 1.800 lijnen per beeldhoogte die we gebruiken, een beeldscherp noemen. Er is enige vatvervorming hier, ongeveer 2, 9 procent, wat merkbaar is in foto's. Rechte lijnen hebben een iets buitenwaartse curve; het is vrij eenvoudig te corrigeren met software zoals Lightroom.

Op de 50 mm positie zijn de centrumgerichte prestaties nog steeds uitstekend; de lens nadert 2500 lijnen bij f / 4. De randen zijn een beetje zachter, maar nog steeds boven onze grens bij 1.806 lijnen. Het verkleinen van het diafragma tot f / 5.6 geeft een zeer lichte bult aan de gemiddelde score, maar de randen verbeteren merkbaar tot 2.160 lijnen. Bij f / 8 is de centrumgerichte score gewoon verlegen van 2.650 lijnen en randen zijn net een beetje zachter bij 2.475 lijnen. Vervorming hier, en door de rest van het zoombereik, is van het speldenkussen, waardoor rechte lijnen een binnenwaartse curve lijken te hebben. Het is visueel iets opvallender dan vatvervorming, maar de 1 procent die de 24-105 mm laat zien bij 50 mm, 80 mm en 105 mm is niet zo heel erg. Als je het in een opname opmerkt, maakt een softwarecorrectie er maar weinig van.

Bij 80 mm behoudt de lens zijn uitstekende prestaties voor het grootste deel van het beeld, maar de randen vallen in kwaliteit af. De centrumgerichte score is 2.430 lijnen en de randen raken slechts 1.625 lijnen. Stoppen verbetert dingen; tegen de tijd dat je f / 8 bereikt, verbeteren de randen tot 1.780 lijnen en is de centrumgerichte score ongeveer hetzelfde. Bij 105 mm f / 4 is de gemiddelde score 2500 lijnen en zijn randen acceptabele 1.811 lijnen. Opnieuw is er een zeer bescheiden verbetering tegen de tijd dat je stopt tot f / 8 - de gemiddelde score raakt 2.513 lijnen en randen in de buurt van 1.900 lijnen.

De Sigma 24-105 mm F4 DG OS HSM is van grote waarde voor full-frame shooters. Het is vrij scherp, en hoewel het aan de zware kant is, maakt het zijn grootte goed voor de meeste full-frame digitale spiegelreflexcamera's, zelfs de relatief compacte Canon 6D. De lens is vrij scherp over het hele zoombereik en hoewel hij niet de gelijkmatige rand-tot-randprestaties levert die de beste prime-lenzen bieden, zijn de randen van het beeld voor het grootste deel vrij scherp. Als u op zoek bent naar een zoomlens voor een full-frame camera, en geen f / 2.8 lichtverzamelende mogelijkheid nodig hebt die professionele lenzen zoals de Canon EF 24-70mm f / 2.8L II USM en Nikon AF -S Nikkor 24-70mm f / 2.8G ED bieden, de Sigma-lens is een solide keuze, en een die onze Editors 'Choice award verdient vanwege zijn waarde en de kwaliteit van de beelden die het vastlegt.