De belofte van interactieve tv verpestte online reclame | john c. Dvorak

Onthoud interactieve tv? Het werd decennia lang besproken voordat het in de vroege jaren negentig eindelijk tot bloei kwam. Het is nooit ver gekomen, mede dankzij de internetboom, maar het heeft de reclame tot op de dag van vandaag verpest.

Tijdens een technologiediner aan het eind van de jaren tachtig kreeg ik te horen dat sommige interactieve tv-goeroes hadden vastgesteld dat een marketingbedrijf je met twee klikken kon monitoren door je afstandsbediening te controleren. Ik vond dat moeilijk te doorgronden. Misschien tien klikken. Ik denk dat het moeilijk zou zijn om zelfs met honderden klikken de manier te doen waarop mensen op kanalen surfen, maar dat was de gedachte: twee klikken.

Dat brengt ons bij de heilige graal van reclame die interactieve tv probeerde te bereiken: richten. Het is het idee dat als u overweegt een nieuwe inkjetprinter te kopen, u binnen een fractie van een seconde op al uw gevoeligheden en merkvooroordelen wordt aangesproken en u ter plekke de perfecte deal belooft voor een printer. Het is onweerstaanbaar en onmiddellijk uitvoerbaar.

Adverterende leidinggevenden zwijmelen bij het denken aan dit. Het heeft geresulteerd in een griezelige Orwelliaanse omgeving waarin Google, Facebook, Amazon en anderen Big Brother hebben vervangen. De reden hiervoor is dat mensen liever s krijgen die persoonlijk betekenisvol zijn, in plaats van shotgun-explosies van willekeurige verkooppraatjes te doorstaan ​​voor wat als nutteloze onzin wordt gezien.

Google kwam erachter dat als iemand op zoek was naar een dierenbegraafplaats, pick-up trucks of een resortbestemming, dat misschien een goede gelegenheid zou zijn om reclame te maken voor begraafplaatsen voor huisdieren, vrachtwagens en resorts. Deze onthulling maakte Google smerig rijk. Maar het was een beetje te simplistisch voor het verkoopteam. Dus het idee van algoritmen, kunstmatige intelligentie en complexe onzin werd toegevoegd aan het verkooppraatje om het probleem te verwarren en de heilige graal opnieuw te introduceren. Het voegde een magisch element toe aan iets eenvoudigs en maakte advertentie-aanbiedingen meer de moeite waard dan ze in werkelijkheid zijn.

In het proces bespioneert Google zijn gebruikers, doorloopt hun e-mail, slaat zoekopdrachten op en voegt spionageapparaten toe via Nest-technologieën en Google Home. Openbare veroordeling volgt voor deze schendingen van de privacy, die echt elementen van wanhoop zijn, omdat het oprecht naar die heilige graal zoekt.

Ironisch genoeg komt zijn advertentie-advertentie voor gitaren zo dichtbij als het ooit zal komen. Dit geldt voor al dergelijke regelingen, die geldverspilling blijken te zijn. Eenvoud is koning.

De kicker is iets dat Google moeiteloos kan doen en dat tijdschriften en online publishers terughoudend zijn om te doen vanwege normen en praktijken die decennia teruggaan. Op Google zoekt u naar een printer en verschijnen er printeradvertenties. Met een computermagazine was bijvoorbeeld het plaatsen van een printeradvertentie naast een artikel over printers verboten en old-school journalisten zullen klagen over kerk en staat en hoe redactie en reclame zich niet kunnen vermengen.

Dit is tegenwoordig bullcrap. In de dagen van Google en het decimeren van gedrukte tijdschriften, moeten die dagen voorbij zijn. Triest maar waar. Het tijdperk is voorbij. Wees gewoon eerlijk en geef de algoritmen en andere dingen op. Als u op PCMag.com naar printers zoekt, zou u de artikelen moeten krijgen en die artikelen zouden printeradvertenties ernaast moeten hebben, hetzelfde als Google. En net als Google kan dit op manieren waarbij er geen belangenconflict is. De tijden veranderen.