Het godusdebacle van Peter molyneux mag geen verrassing zijn

Iedereen is boos op Peter Molyneux voor de kennelijke mislukking van zijn videogame, Godus. Het is in de hel van de ontwikkeling geweest en we zijn al lang voorbij de geschatte zeven tot negen maanden voor een volledige pc-release, zonder definitieve versie in zicht.

Molyneux heeft onlangs ook aangekondigd dat zijn studio, 22Cans, banen schrapt en mensen naar een nieuw project verplaatst. Hij heeft ook de media afgezworen na een spectaculair debacle van een interview met Rock, Paper, Shotgun (hoewel neem dat met een korreltje zout).

Het is niet verrassend dat dragers van Godus, die bijna $ 800.000 ophaalden op Kickstarter, niet blij zijn met het nieuws.

Uiteindelijk is dit echter niet de schuld van Molyneux. Het is onze schuld omdat we beter zouden moeten weten.

Je kent waarschijnlijk de fabel van de schorpioen en de kikker. Een schorpioen belooft geen kikker te steken terwijl hij hem over een rivier brengt, maar halverwege de rivier steekt hij toch de kikker en ze sterven allebei. Wanneer de kikker vraagt ​​waarom, legt de schorpioen uit: "Het zit in mijn aard."

Peter Molyneux is de schorpioenkoning voor spelontwikkeling.

Kwamen bomen van eikels in Fable? Nee.

Kun je zelfs vervolgfilms maken in The Movies? Nee.

Heb je met Syndicate dvd's op billboards kunnen afspelen? Nee.

Is de "winnaar" van Curiosity zijn leven veranderd door het verbazingwekkende geheim van wat er in de doos zit? Nee.

Had Project Milo er iets mee te maken? Nee.

Jongens, serieus. Als je geld aan Godus gaf, verdien je eigenlijk de teleurstelling. In feite is dat het echte spel.

Kickstarter, Indiegogo en andere crowdsourcingplatforms zijn fondsenwervingssystemen die volledig op beloften zijn gebouwd. Peter Molyneux is een game-ontwikkelaar die bekend staat om zijn beloften nooit na te komen. Het ondersteunen van een Kickstarter van Molyneux is dwazer dan een GameStop binnenlopen en zeggen: "Ik wil alles bestellen wat uitkomt, en uitgebreide garanties en schijfbescherming voor alles krijgen!"

Molyneux heeft een ongelooflijk briljante erfenis van pc-games. Hij maakte Populous, Syndicate, Dungeon Keeper, Theme Park en Magic Carpet. Hij verdient de eer voor deze spellen. Ze waren fantastisch en invloedrijk, en we hebben echt een andere Dungeon Keeper nodig die niet gratis te spelen mobiel afval is.

Molyneux is niet zomaar een hype-man die vaporware gooit. Zijn carrière is veel meer dan dat geweest. Hij heeft het god-game-genre niet echt uitgevonden, maar hij heeft genoeg interessante, meeslepende en memorabele titels ontwikkeld dat hij ondanks de laatste tien jaar plus van teleurstelling een plaats heeft in de groothandelsgames in de game-industrie.

Maar hij moet ook worden erkend als een ontwikkelaar met een schijnbaar pathologische gewoonte van wild te veelbelovende functies op games in ontwikkeling. Zijn beste spellen zijn van de dagen dat mijn computer moest opstarten in DOS voordat het kon opstarten in Windows. Zwart en Wit was een intrigerend godsspel, maar het was inconsistent en onhandig en herinnerde zich meer voor gigantische koeien die op dingen poepen dan op de ideeën die het probeerde te verkennen. Fable was een behoorlijke actie-RPG, maar het was op geen enkele manier speciaal of memorabel en zou vergeten zijn als Microsoft het niet wanhopig op de markt bracht als een tentpaalmerk voor de Xbox en Xbox 360. En zijn games zijn bergafwaarts gegaan van Daar.

Maar laat dit je niet verzuren bij Kickstarting-spellen. Er zijn veel uitstekende indiegames uit Kickstarter gekomen. Alleen niet van Peter Molyneux.