Video: watch this before you buy something on Black Friday (November 2024)
Vroeger kwam online dating met een bepaalde hoeveelheid stigma, maar nu niet meer. Een op de tien Amerikanen heeft een datingsite gebruikt. Nog indrukwekkender is dat 23 procent van die mensen online een echtgenoot of langdurige partner heeft ontmoet, volgens onderzoek van het Pew Internet Research Center. Alles bij elkaar gebruikt 38 procent van alle alleenstaanden die op zoek zijn naar liefde in de VS online diensten om de zoektocht uit te voeren. En dat geldt zelfs niet voor de mensen die gewoon oude sociale netwerken zoals Twitter, Facebook en zelfs LinkedIn gebruiken om mensen te ontmoeten.
In het coververhaal van deze maand kijkt Chandra Steele naar de vijf fasen van digitaal daten. Die eerste, opgewonden virtuele flirt, gevolgd door de gevreesde onthulling en het potentieel voor herontdekking en hereniging. Het blijkt dat 31 procent van de gebruikers van sociale netwerken hun netwerken heeft gebruikt om erachter te komen wat hun exen van plan zijn. (En ik denk dat een behoorlijk aantal van de andere 69 procent liegt.)
We kijken ook naar de diensten zelf. Velen beschikken over aangepaste algoritmen die zijn ontworpen om u te helpen een compatibele match te vinden, een kenmerk van "computer dating" voor jaren. Het eerste record dat ik kan vinden van een daadwerkelijke datingservice voor computers is van 1957. In dat jaar lanceerde Dr. George W. Crane de Scientific Marriage Foundation. Individuen zouden ponskaartenquêtes invullen waarin hun interesses en persoonlijkheidskenmerken werden genoteerd. Deze kaarten werden verwerkt door een IBM-kaartsorteermachine om overeenkomsten te vinden. Dr. Crane beweert op deze manier 5.000 huwelijken te hebben geregeld.
Een paar jaar later kwamen Lewis Altfest en Robert Ross uit met hun versie van computer matchmaking: Project TACT (Technical Automated Compatibility Testing). Klanten werden gevraagd meer dan 100 vragen te beantwoorden over hun voorkeuren en antipathieën. Een computer uit de IBM 1400-serie verwerkte de resultaten en er werd een lijst met vijf wedstrijden afgedrukt: roze kaarten voor mannen, blauwe kaarten voor vrouwen. De service kost $ 5.
Het is veilig om aan te nemen dat de vandaag gebruikte algoritmen complexer zijn dan de logica van de IBM 1400, maar het thema matchmaking is hetzelfde. En nu is het universum van potentiële wedstrijden veel groter. Match.com alleen heeft meer dan 20 miljoen leden.
De opkomst van dating-apps heeft de grens tussen online dating en real-world dating nog verder vervaagd. Tinder, Blendr, Grindr, Are You Interest ?, en Plenty zijn apps die zijn ontworpen om uw sociale netwerk en fysieke locatie te benutten om liefde te vinden. Maar u zit niet achter uw computer om onderzoek te doen; je bent op straat en leeft je leven. Met dergelijke apps is het mogelijk om persoonlijk en in realtime digitaal te daten. Wat vroeger 'dating' heette, is nu een uitgebreide dateringsrealiteit met constante toegang tot iemands biografische informatie, levensduur van foto's en arbeidsverleden.
Het was niet altijd zo. Er was een tijd op internet dat niemand wist dat je een hond was. Uw officiële profiel kan een eenvoudige greep zijn en uw online identiteit kan opnieuw worden geschreven in elk open venster. Nu onthult een eenvoudige Google-zoekopdracht niet alleen hoe je eruit ziet, maar ook je echte leeftijd, gewicht, beroep en, naar alle waarschijnlijkheid, een foto van jou op een feest dat iets belachelijks doet. Ik zeg niet dat bedrog essentieel is voor dating, maar de technologie laat minder ruimte voor mysterie. Maakt me blij dat ik dat spel niet meer speel.
