Mijn weekend met Google Glass

Laten we dit van tevoren bespreken: Google Glass is noch onmisbaar, noch een gigantische hoax. Het is eerder een ontwikkelingstool. Het is een platform voor ontwikkelaars om applicaties te maken voor de volgende generatie draagbare computers. Voor early adopters is het een uniek stuk speelgoed. Beschouw het als het technische equivalent van een te dure Italiaanse sportwagen: duur en een beetje ongemakkelijk, maar in staat om dingen te doen die andere apparaten niet kunnen en zeker de aandacht trekken.

Ik heb mijn paar vrijdag gekregen en hoewel het te vroeg is om een ​​volledige review te doen, wil ik enkele van mijn eerste reacties delen.

Het verkrijgen van Glass is als het krijgen van een sportwagen. U meldt zich aan en wordt op een wachtlijst geplaatst. Wanneer je aan de beurt bent, maak je een afspraak om de bril te laten passen, net zoals je misschien wel wordt gepast voor andere brillen die je hebt. Het verschil is dat dit plaatsvindt op een Google-kantoor dat, althans in New York, meer werknemers heeft dan vaste klanten. Op deze manier kunnen ze veel tijd doorbrengen om ervoor te zorgen dat de pasvorm goed is en dat u de basis begrijpt van het gebruik ervan.

Het heeft allemaal een luxe uitstraling - zelfs de doos die Glass wordt geleverd ziet er luxe uit, net als de speciale buidels voor het opbergen van Glass zelf en de heldere en getinte lenzen die erbij horen.

Glas heeft een klein display dat boven de rechterkant van je rechteroog gaat, samen met een microfoon en een kleine camera. U tikt op de zijkant van de rand om Glas te activeren en vervolgens kunt u met verschillende gebaren op die zijrand door verschillende opties en schermen bladeren. Een transductor met beengeleiding fungeert als een hoofdtelefoon om u te laten horen wat Google tegen u zegt.

Over het algemeen toont het eerste scherm dat u ziet wanneer u op de zijkant tikt de tijd en een herinnering om "OK Glass" te zeggen wanneer u wilt dat het apparaat iets doet. Vervolgens kunt u Google vragen om dingen te zoeken (hoofdzakelijk met behulp van de audiozoekmogelijkheden van Google Now), een foto te maken, een video op te nemen, een routebeschrijving te geven , een bericht te sturen of een Google+ hangout te starten.

Mijn gok is dat het primaire eerste gebruik is om te zoeken, en inderdaad dat werkte vrijwel zoals je zou verwachten van Google Now. Het deed het prima toen ik het vroeg om de score van het Knicks-spel, hoe de Cubs het deden of wat de weersvoorspelling was, maar het worstelde met meer gecompliceerde vragen of iets dat een juiste naam inhield. Dat is te verwachten en het was interessant om het voor dat doel te gebruiken. Google heeft redelijk goede stemherkenning, hoewel het veld nog een weg te gaan heeft. Het idee dat je dergelijke vragen kunt stellen zonder je telefoon eruit te halen, is praktisch, hoewel ik niet zeker weet of dit veel aantrekkelijker is dan een standaard Bluetooth-headset, aangezien de schermresolutie slechts zeer beperkte informatie toestaat.

Als u een foto met Glass wilt maken, kunt u er tegen praten of op een knop bovenop de Glass drukken. Houd voor een video de knop ingedrukt. Dit klinkt misschien eenvoudig, maar ik vond het veel sneller dan de telefoon uit mijn zak halen.

Hierboven zie je bijvoorbeeld een foto die ik in een auto heb genomen. Uw foto's en video's worden automatisch geüpload naar het Google Instant Upload-gedeelte van Google+ en kunnen worden gedeeld met uw groepen op Google Now of met bepaalde contacten die u instelt.

Een routebeschrijving opvragen werkt over het algemeen redelijk goed. Ik heb dit dit weekend een paar keer geprobeerd en de adressen die ik gebruikte waren eenvoudig genoeg zodat Google ze zonder problemen herkende. Terwijl je aan het rijden bent, wordt het scherm meestal uitgeschakeld en wordt het bij elke stap van de reis ingeschakeld. Toch zou ik ze niet aanbevelen tijdens het rijden, omdat het scherm gewoon te afleidend is. (Ik was een passagier tijdens deze tests.)

Het apparaat werkt ook redelijk goed om een ​​tekst te verzenden. Als zodanig werkte het beter dan een Bluetooth-headset omdat je de tekst kon zien die het ging verzenden.

Geen van deze toepassingen is bijzonder uniek, maar ze laten zien wat mogelijk is in de toekomst. Zoals ik al zei, dit is handig als ontwikkelaarskit en wanneer je je Glass-account instelt, krijg je toegang tot forums met de API's voor het ontwikkelen voor Glass. Het is echter nog vroeg, dus er zijn nog niet veel apps. De externe apps die u nu kunt installeren, zijn onder meer New York Times- koppen (eenmaal per uur gedownload) en delen via Path.

Om het apparaat te gebruiken, moet u het via Bluetooth koppelen met uw Android-telefoon en moet u ook zorgen dat de telefoon een tetheringplan heeft, omdat u de telefoon voor gegevens gebruikt wanneer u zich niet in een Wi-Fi-gebied bevindt. Er is een toepassing op de telefoon die u gebruikt om het apparaat in te stellen voor bijvoorbeeld verbinding met Wi-Fi, omdat er geen goede manier is om een ​​wachtwoord van de headset zelf in te voeren. Je kunt ook de app (of een webversie) gebruiken om de contacten en Google+ kringen in te stellen die je met de headset wilt verbinden.

Ik merkte een paar glitches op. Glas werkt beter wanneer u nog geen bril draagt ​​of wanneer u contacten hebt. Ze passen wel over standaardglazen, maar ik merkte dat ik de plaatsing van het scherm vaak aanpaste. Ik heb ook last gehad van een opmerkelijke vermoeidheid van de ogen, met name de eerste dag dat ik het gebruikte. Toen ik Glass buiten gebruikte, wilde ik vaak dat ik verbinding maakte met een Wi-Fi-netwerk, en het maken van de verbinding was vaak storend. Over het algemeen lijken de menu's een beetje moeilijk te navigeren. Het kost tijd om de gebaren te leren die u aan de zijkant van het glas gebruikt. Dit zijn niet noodzakelijk grote zorgen, maar ze moeten worden aangepakt voordat dit een echt consumentenproduct wordt. Natuurlijk moet het prijskaartje van $ 1500 ook naar beneden komen.

Dit is nog steeds duidelijk een werk in uitvoering. De meeste dingen die je met Glass kunt doen, kun je nu op een telefoon doen. Ik kan me echter allerlei toepassingen voorstellen die mogelijk moeten zijn. Het zou geweldig zijn om een ​​soort foto- of gezichtsherkenning te hebben, of zelfs iets eenvoudigs als een Glass-versie van Shazam of SoundHound om muziek te herkennen. En Ik was een beetje teleurgesteld dat er nog geen augmented reality-applicaties zijn omdat dit een natuurlijke applicatie lijkt. Denk nu dus aan Glass als een ontwikkelaarstool en een gadget voor zeer vroege gebruikers. In de eerste plaats is het een glimp van wat mogelijk is voor draagbare computers.

Een laatste gedachte: bijna overal waar ik Glass ging dragen, vroegen mensen ernaar. Veel mensen vroegen wat ik dacht. Ik heb al te veel grappen gehoord over de gelijkstelling met de Borg of de Cybermen. Verzet is zinloos.