Minerva's uitdaging voor het hoger onderwijs

In mijn afgelopen twee columns heb ik onderzocht hoe Minerva vertrekt van de op status gebaseerde status-quo van massale open online cursussen (MOOC's) en hoe dat vertrek eruitziet voor studenten en docenten. Deze week onderzoek ik Minerva in de context waarin het zichzelf voorstelt: hoger onderwijs in het algemeen en residentiële hogescholen in het bijzonder.

De Minerva-student

De ruimdenkende en extraverte student zal veel waarderen van Minerva's visie op hoger onderwijs. Voor ongeveer $ 28.000 per jaar met huisvesting, verdienen Minerva-studenten geaccrediteerde undergraduate-graden en nemen ze deel aan kleine cursussen in seminarstijl (met een maximum van 19 studenten) met een kort maar indrukwekkend facultair rooster. De lessen worden gegeven via het actieve leerforum van Minerva en zijn zeer geschikt voor ludieke studenten die elkaar graag willen ontmoeten door middel van persoonlijke debatten, breakout-sessies en samenwerkingsprojecten.

Minerva biedt ook een trots transnationale kijk op onderwijs (die zij Global Immersion noemen). Dit begint met het opnameproces, dat 80 procent van zijn grondlegger van buiten de VS afleidde, en gaat verder door zwervende campussen. Na hun eerste jaar in San Francisco te hebben doorgebracht, verhuizen de studenten elk semester naar een andere stad: Berlijn en Buenos Aires (voor het tweede jaar respectievelijk herfst en lente); Bangalore en Seoul (derde jaar); en Istanbul en Londen (vierde jaar). Dat reisschema zorgt ervoor dat een semester in het buitenland er somber uitziet.

Minerva's advocaten

Voor studenten zoals Haziq Azizi Ahmad Zakir (met wie ik vorige week sprak) biedt Minerva een opleiding die anders niet beschikbaar is. Nadat hij een aanbod aan de Brown University had afgewezen, spreekt Zakir over zijn eerste jaar bij Minerva met evangelistisch elan: hij praat over betrokkenheid bij iets groters dan hijzelf en over het gebruik van zijn ervaring om het programma voor toekomstige lessen te verbeteren.

Ik weet niet zeker hoe ik me moet voelen over Zakir's zelfwerving in het Minerva-experiment. Enerzijds begrijp ik zijn enthousiasme. Ik had graag meer lessen in seminarstijl en reismogelijkheden gehad tijdens mijn bachelordiploma. Als Zakir bij Brown was geweest, had hij geluk gehad als hij een semester naar het buitenland was gereisd, laat staan ​​zes. Zeker, hij heeft zich misschien ingeschreven in een gemengde klasse of twee, maar het is moeilijk voor te stellen dat hij zoiets als Minerva's Active Learning Forum tegenkomt. En er zijn deugden om te associëren met een goed gefinancierd en goed gepubliceerd experiment: ik vermoed dat Zakir niet zo'n geweldige online aanwezigheid op Brown zou hebben gecultiveerd.

Compromissen van studenten

Evenzo kunnen traditionele hogescholen studenten - en hun ouders - zekerheden bieden die ze niet van Minerva kunnen verwachten. Eerst en vooral verwachten studenten dat hun school niet in de war raakt. (De sluiting van Sweet Briar College kan die verwachting echter ontregelen). Terwijl Minerva genoot van een zeer succesvolle B-ronde ($ 70 miljoen), beschikken traditionele hogescholen en universiteiten over forse schenkingen - Brown's schenking bijvoorbeeld is meer dan $ 3 miljard - en er wordt niet verwacht dat ze winst maken voor VC-financiers.

Op dit moment biedt Minerva genereuze financiële ondersteuning voor haar studenten. De Founding Class ontving voor het eerste jaar studiebeurzen voor vier jaar collegegeld en gratis huisvesting. Wat nog te bezien is, is hoe toekomstige klassen het zullen doen. Toen ik vroeg naar toelating voor 2016, kreeg ik te horen dat ze een soort van hulp - beurzen, stage / werk-studiemogelijkheden, leningen en / of zomerstages - aan een meerderheid van de inkomende studenten toekenden; Ik was echter niet in staat om meer specifieke statistieken te beveiligen. Mij ​​is verteld dat die cijfers binnenkort zullen worden aangekondigd en ik kijk ernaar uit om gedetailleerde toelatingsstatistieken en analyseformules te onderzoeken.

Ten slotte moeten Minerva-studenten de verwachtingen over universiteitsvoorzieningen herzien. De "Minerva-benadering" van de universiteit vraagt ​​studenten om buiten hun slaapzaal te kijken of zelfs hun diensten te creëren. Studenten melden zich aan bij One Medical voor hun medische zorg, bezoeken TechShop voor geavanceerde hulpmiddelen en hebben toegang tot de bronnen van andere universiteiten via het Claremont Consortium. Naast vooraf afgesproken co-curriculaire activiteiten, creëren studenten clubs, die liefdevol MiCO's ("Minerva Communities") worden genoemd, om zo uiteenlopende belangen te dienen als yoga, creatief schrijven en kamperen. Studenten hoeven dergelijke universiteitsvoorzieningen niet te laten vallen, maar ze zullen hun relatie met hen moeten herformuleren: als ze iets willen, moeten ze het misschien vinden of zelf maken.

De Minerva Educator

Junior faculteit, met name degenen die niet enthousiast zijn over het publish of perish-model, verwelkomen de toegang van Minerva tot het hoger onderwijs. Er is geen druk om te publiceren, geen curriculum om te ontwerpen en geen noodzaak om te verhuizen naar een nieuwe stad. (Alle lessen worden gegeven via het Active Learning Forum en de faculteit zal naar verwachting slechts twee of drie keer per jaar studenten ontmoeten).

Uit mijn gesprek met Dean Vicki Chandler begrijp ik dat de faculteit vier lessen per semester geeft - niet ongebruikelijk voor op onderwijs gerichte scholen - en zij ontvangen een competitieve vergoeding voor de junior faculteit. Ook ongebruikelijk in het hoger onderwijs: Minerva zoekt agressief personeel. Alleen dit jaar huurden ze acht extra faculteiten in om de klas van volgend jaar te huisvesten.

Opvoeder compromissen

Zoals gewoonlijk is er een 'echter' - in feite een aantal - die voor veel opvoeders een niet-beginner kan zijn. Ten eerste schrapt Minerva ten gunste van contracten van drie jaar. Hoewel dit onacceptabel kan zijn voor vaste of tenure-track faculteit, zijn dergelijke rangen gekrompen; Ik kan niet geoefend worden over de aanpak van Minerva wanneer slechts één op de zes hoogleraren een vaste aanstelling heeft. Ik vermoed dat veel junior faculteiten, adjuncten en postdocs, gewend aan jaarlijkse onzekerheid en financiële onzekerheid, driejarige contracten met een leefbaar loon zouden verwelkomen.

Ten tweede, tenzij een docent wordt ingehuurd om een ​​curriculum te ontwerpen, zal ze vooraf ontworpen cursussen geven. Vertegenwoordigers van Minerva pitchen de aanpak als een functie, in plaats van een bug: zonder curricula te hoeven ontwikkelen, waren docenten 'vrij' om zich te concentreren op studentgesprekken. Ik zal commentaar achterhouden, hoewel ik docenten aanmoedig om mee te wegen via de opmerkingen-thread.

Ten slotte moeten opvoeders een grotere mate van toezicht accepteren. Net zoals studenten moeten wennen dat ze zichzelf in klasvideo's zien praten, moet de faculteit accepteren dat alles wat ze zeggen tijdens de les, tijdens kantooruren en advies wordt vastgelegd. Uit mijn gesprek met Dean Chandler begrijp ik dat het proces nog niet is afgerond, maar de faculteit zal worden geëvalueerd aan de hand van opnames van klassen, feedback van studenten en prestatiestatistieken van studenten. Als wat ik beschreef gedachten van het Panopticon oproept, ben je waarschijnlijk niet geschikt voor het rooster van Minerva.

Een smalle, maar belangrijke interventie

Er is geen reden dat hogescholen eruit moeten zien zoals ze vandaag doen. Ik zou zelfs een slankere universiteit verwelkomen die het collegegeld verlaagt, minder voorzieningen biedt, maar een groter deel van haar inkomsten investeert in educatieve programma's. Ik ben echter ook kritisch over de grillen van het techno-utopisme. Minerva kan een provocerend alternatief worden voor de kleine woonschool, maar het is geen zilveren kogel voor de ellende van het hoger onderwijs. We moeten er bijvoorbeeld niet vanuit gaan dat Minerva een levensvatbaar alternatief biedt voor de Amerikaanse onderzoeksuniversiteit. (Overweeg Brown, dat tientallen onderzoekscentra en instituten herbergt).

De interventie van Minerva is nauw, maar niet onbelangrijk. Het biedt een model voor online seminarie-instructie, en gezien het feit dat de tweede klas de grootte van de eerste klas heeft verviervoudigd (128 studenten, vergeleken met 28), toont Minerva aan dat er zin is om te experimenteren met elektronische en transnationale benaderingen van hoger onderwijs. Hoewel ik sceptisch sta tegenover ondernemingen met winstoogmerk in het onderwijs, wil ik dat Minerva slaagt omdat ik andere colleges wil zien experimenteren met platforms voor afstandsonderwijs en internationale campusuitwisselingen - het burgerschap van de 21ste eeuw vereist dat.