Video: LSTN Troubadour Review (November 2024)
Ik ben dol op verrast worden door nieuwe hoofdtelefoonmerken. Soms zijn de verrassingen niet gelukkig, maar de LSTN Troubadours slagen erin om op zowel goede als niet-zo-goede manieren te verrassen. Het niet-zo-goed? Deze hoofdtelefoon van $ 150 is niet comfortabel en beschikt over een beperkte inline afstandsbediening. De goede? Ze zien er vrij cool uit, de kabel is afneembaar, waardoor hun algehele waarde toeneemt, en oh ja - ze klinken uitstekend. Zowel basliefhebbers als audiofielen kunnen genieten van deze goed afgeronde, gebalanceerde, vervormingsvrije hoofdtelefoon, zelfs als het ontwerpteam de hoofdband moet heroverwegen voor de volgende iteratie.
Ontwerp
De Skullcandy Aviators lijken veel vergelijkbare koptelefoons te inspireren, de Troubadours zijn de nieuwste die onze wegen kruisen. De oorschelpen hebben dezelfde vorm als de lens van de beroemde zonnebril - en de Troubadours plaatsen zelfs een ander, kleiner lensvormig stuk net boven de werkelijke oorschelp. Houten accenten - een mooi, stevig gepolijst paneel op elke oorschelp - onderscheiden de Troubadour echter. Onze beoordelingseenheid was Kersenhout, maar u kunt ook een beukenhout- of ebbenhoutversie kopen voor dezelfde prijs.
Er is nog een prijs die je betaalt voor het dragen van zulke verleidelijke, goed uitziende hoofdtelefoons: deze zullen voor de meeste mensen niet comfortabel aanvoelen. De oorkussens zijn redelijk goed gedempt, hoewel ze gemakkelijk heet worden. Maar het echte probleem is de hoofdband. Het is metaal, zonder enige vulling - dat zie je tegenwoordig niet vaak, en niet zonder reden. Metaal voelt als metaal op je hoofd. Ik heb me minder comfortabele hoofdtelefoons gevoeld - recent zelfs, dus ik zou dit niet noodzakelijkerwijs in de categorie dealbreaker plaatsen, maar dit paar scoort vrij laag in de comfortafdeling. Je bent gewaarschuwd.
De kabel heeft een inline microfoon en afstandsbediening die rust langs de kabel van het linkeroor, nabij mondniveau. Oproephelderheid is prima via de microfoon. Helaas is de afstandsbediening van het type met één knop, wat betekent dat hij het afspelen regelt, oproepen beantwoordt en nummers overslaat, allemaal gebaseerd op het aantal klikken dat u erop geeft. Maar je kunt het volume niet aanpassen - een verrassende beslissing voor een paar dat zo duur is.
Ja, dit betekent dat de afstandsbediening technisch met meer telefoons werkt, maar het zou ideaal zijn als er verschillende versies werden verkocht - een voor Apple iPhones, die inline volumeregelingen ondersteunt, en een andere voor andere smartphones die deze stijl van afstandsbediening gebruiken. Als dat een grote opgave lijkt, zou dat niet zo moeten zijn, gezien het feit dat de kabel losneembaar is.
De kabel heeft eigenlijk dubbele aansluitingen voor elk oor - en de linker- en rechteraansluitingen zijn op de kabel zelf aangegeven, niet op de hoofdtelefoon. Omdat de koptelefoon identiek van vorm is, ongeacht op welke manier je hem draagt, hoef je je alleen zorgen te maken om de linkerstekker in de oorschelp op je linkeroor te steken. Nu is dat een mooi ontwerp - jammer dat het niet is gekoppeld aan een handiger afstandsbediening.
De Troubadours zijn licht op accessoires - er is een canvas tasje met trekkoord, maar dat is het, en omdat de hoofdtelefoon niet plat neerklapt, zijn ze minder gemakkelijk in te pakken dan veel concurrerende modellen.
Prestatie
Op tracks met intense sub-bas inhoud, zoals de "Silent Shout" van het mes, laten de Troubadours je de ietwat oncomfortabele pasvorm vergeten. Zelfs op top, onveilige luisterniveaus vervormt de uitdagende laagfrequente inhoud op dit nummer niet en wordt het met veel donder afgeleverd. Bassliefhebbers zullen blij zijn, maar de grote verrassing is dat audiofielen deze koptelefoon misschien ook leuk vinden.
Op "Drover" van Bill Callahan klinken de drums vaak te zwaar en versterkt op een koptelefoon die echt grote bassen bevat. Hier krijgen de drums echter precies de juiste hoeveelheid lage frequentie aanwezigheid - ze zijn zeker gezegend met een toegevoegde rijkdom, maar ze klinken niet onnatuurlijk of concurreren met Callahan's zang om je aandacht. Wat meer is, de vocalen klinken helder en duidelijk - een teken dat de Troubadours de high-mids op de juiste plaatsen versterken. Er is geen echt sibilance-probleem, maar de stem van Callahan heeft een mooie drievoudige rand, evenals een subtiele toegevoegde rijkdom die zijn unieke bariton zeer goed complimenteert. Soms, met de hoge tonen op dit nummer, horen we vaak toegevoegde ongewenste sibilance, maar dat is niet het geval met de Troubadours. Deze geluidssignatuur komt vrijwel overeen met ideaal.
De kick-drumlus op "No Church in the Wild" van Jay-Z en Kanye West heeft een scherpe aanval die vaak wordt afgestompt door een koptelefoon die de dieptepunten te hoog opvoert en niet de hoge middentonen vormt om dingen in evenwicht te brengen. Nogmaals, dat is hier niet het geval - de Troubadours pakken de aanval van de kickdrum aan. Het klinkt scherp en helder, gevolgd door een mooie, volledige sustain. De sub-bas synth hits die deze beat accentueren, geven een mooie, diepe punch, zelfs op gematigde niveaus. De synth overweldigt de mix nooit, maar het voegt zeker wat subwoofer-bereik aanwezigheid toe aan de track. En nogmaals, de zang hier is duidelijk, met een mooie hoge tonen en geen echte problemen met de sibilance.
Klassieke nummers, zoals "The Chairman Dances" van John Adams, worden geleverd met zowel een helderheid in de bovenste registerreeksen en koper en een mooie rijke aanwezigheid die de onderste registerreeksen mooi opvoert. Kortom, de Troubadours hebben een basrespons die sierlijk rijkdom in de lage tonen toevoegt, en lijkt een beetje meer punch in te pakken als we naar de sub-bas frequenties gaan. Wat dit doet, is dat natuurlijke, akoestische instrumenten - de orkestrale hier, of de drums op de Callahan-track - natuurlijk klinken, terwijl de synth hits op de Jay-Z / Kanye West-track booming en onheilspellend klinken, zoals ze in een club zouden doen via een PA.
Dus daar hebben we het. Deze oncomfortabele hoofdtelefoon klinkt fantastisch. De afneembare kabel voegt ook waarde toe aan de vergelijking, maar als u een meer gewatteerd hoofdtelefoonpaar wilt dat nog steeds geweldige audio levert, zijn er opties. De Marshall-monitor en de Sennheiser HD 558 zijn beide opvallende paren die meer algeheel comfort en vergelijkbare evenwichtige prestaties bieden - maar ze kosten beide iets meer en het Sennheiser-paar heeft helemaal geen afstandsbediening. Als je op zoek bent naar iets minder beeldhouwen, is de lichtgewicht Bowers & Wilkins P3 zowel iets subtieler op de bas als minder helder in de hoge tonen - een andere geluidssignatuur met een aangename eigen balans. En als dit allemaal iets meer is dan u wilt uitgeven, biedt de Logitech UE 4000 comfort en solide audioprestaties voor een aanzienlijk lagere prijs.
Voor $ 150 vermoord ik me dat de afstandsbediening geen volumeregeling heeft en de hoofdband helemaal geen padding, maar als ik naar de LSTN Troubadours luister, kan het me niet meer schelen. Dit zijn geweldig klinkende hoofdtelefoons; ze verstoppen zich gewoon in een licht gebrekkig ontwerp.
