Kodak Pixpro Az521 review & waardering

De Kodak Pixpro AZ521 ($ 299 lijst) is een bridge-stijl superzoom camera met een indrukwekkende spec-lijst. Het heeft een 16-megapixel CMOS-beeldsensor, maar liefst 52x zoomlens en 1080p videomogelijkheden. Het prijsniveau plaatst het ergens tussen budget en premium, maar beeldruis is zo overweldigend, zelfs bij lagere ISO-instellingen, dat het nut ervan beperkt is tot exterieurs en helder verlichte interieurs. Voor een beetje meer geld kun je een meer capabele camera krijgen met een vergelijkbare megazoom-lens, en als je bereid bent te leven met iets minder dan een 52x-lens, zijn er veel betere camera's beschikbaar voor minder geld, zoals de Canon PowerShot SX280 HS met zakformaat. De superzoom van onze Editors 'Choice biedt niet zo'n lang bereik, maar de 24x Panasonic Lumix DMC-FZ200 regeert nog steeds over deze categorie vanwege zijn indrukwekkende beeldkwaliteit en f / 2.8 zoomlens met constant diafragma.

Ontwerp en functies

De AZ521 is een van de eerste camera's die zijn uitgebracht met de merknaam Kodak sinds het bedrijf aankondigde dat het begin 2012 de digitale cameraruimte verliet. Als onderdeel van zijn succesvolle faillissementsreorganisatie heeft het bedrijf zijn merk in licentie gegeven aan de Chinese fabrikant JK Imaging: de AZ521 behoren samen met de AZ362 en AZ522 tot de eerste van deze nieuwe camera's van het merk Kodak die op de Amerikaanse markt komen.

De AZ521 is een bridge-achtige camera, wat betekent dat het ontwerp de kloof overbrugt tussen compact en SLR. Van een afstand lijkt het op een verkleinde spiegelreflexcamera, zelfs met een faux zoekerbult aan de bovenkant die de pop-upflits herbergt, maar de zoomlens is aan het lichaam bevestigd. Voor nog eens $ 50 heb je de optie om naar een bijna identieke camera te gaan die een zoeker op ooghoogte toevoegt, de Pixpro AZ522.

De AZ521 is fors op 1, 1 pond en een beetje omvangrijk op 2, 3 bij 4, 8 bij 3, 8 inch (HWD). Maar als je kijkt naar de reikwijdte van zijn lens, is dat niet verwonderlijk. Nog een 50x zoomcamera, de Fujifilm SL1000 is 3, 4 bij 4, 8 bij 4, 8 inch en 1, 5 pond, maar voegt een EVF op ooghoogte en een flitsschoen toe voor een goede externe flitser. De lens is een 24-1.248 mm f / 2.8-5.6 (35 mm-equivalent) ontwerp, dat een zeer brede hoek bestrijkt en zoomt om verre objecten van dichtbij te bekijken. Het stabilisatiesysteem is eigenlijk behoorlijk indrukwekkend - zelfs bij de maximale zoomlens was ik in staat om een ​​object uit de kamer goed in beeld te houden terwijl ik de camera in de hand hield. Een goede beeldstabilisatie is een must voor een camera met een lens die zo lang is; zonder dat zul je moeite hebben om de lijst te krijgen die je zoekt.

De besturingslay-out is indrukwekkend. Op de bovenplaat vindt u de zoomtuimelschakelaar, ontspanknop, belichtingswaardecompensatie, rijmodusregeling en een modusknop. De EV-compensatieknop doet iets meer dan je zou verwachten; het duikt in een menu dat u controle geeft over het diafragma, de sluitertijd, EV-compensatie en ISO-gevoeligheid. Het achterpaneel bevat knoppen om de video-opname te starten, de autofocusstand aan te passen, macrofocus in te schakelen, de flits te bedienen en de zelfontspanner in te stellen. Er is ook een knop met het label "i": hiermee hebt u toegang tot de kleurenuitvoer en de kunstfilters. Er zijn de standaard Normaal, Levendig, Negatief, Sepia en Zwart-wit, evenals een aantal meer artistieke filters, waaronder selectieve kleur en zachte focus. En dan zijn er opties met het label Japan Style, Italian Style, French Style en Punk - uiteraard kon JK Imaging de rechten voor Gangnam Style niet veiligstellen. Afgezien van deze namen, verschuiven deze nationaliteiten gewoon de kleurtoon van uw afbeeldingen; Italiaans geeft afbeeldingen bijvoorbeeld een groene look, en Punk kiest voor een contrastrijk duotoon-effect van felroze en zwart.

Er is ook een knop die eruitziet als een vel gelinieerd papier - het geeft een overlay-menu weer dat u controle geeft over het meetpatroon, beeldresolutie, stabilisatie-instellingen, de autofocus-modus en het vastleggen van HDR-afbeeldingen. Het is ook waar u moet zijn om toegang te krijgen tot het meer gedetailleerde menu, van waaruit u de klok kunt instellen, een geheugenkaart kunt formatteren en andere niet-opnametaken kunt uitvoeren. De gebruikersinterface is zeker niet glad, maar het is functioneel.

De achterste LCD is een 3-inch paneel met een resolutie van 460.000 pixels. Dat is vrij normaal voor de cursus met een midrange-camera. De SL1000 heeft een betere - het is 920k dots - maar ik vond het display van de Kodak voldoende voor het inlijsten van afbeeldingen, en het hield stand tijdens gebruik buitenshuis. Het is een grote stap voorwaarts ten opzichte van de 230k-dots schermen die je vindt op budget-superzooms zoals de GE X600.

Prestaties en conclusies

De AZ521 kan een beeld starten en vastleggen in ongeveer 2 seconden en neemt een sluitervertraging van 0, 2 seconden op. De burst-burstmodus is behoorlijk indrukwekkend en ramt een burst van 8 beelden met 12 fps. Het enige nadeel is dat 8, 7 seconden nodig zijn om die beelden naar de geheugenkaart te schrijven, een periode waarin de camera niet bruikbaar is. De Canon SX280 HS, die lang niet zo ambitieus is als een zoomlens, start sneller (1, 6 seconden) en heeft een kortere sluitervertraging van 0, 1 seconde. Maar zelfs die indrukwekkende pocketcamera kan alleen frames afvuren met 3 fps.

Ik heb Imatest gebruikt om de scherpte van de zoomlens van de AZ521 te controleren. De standaard PCMag-scherpte-test wordt uitgevoerd met de breedste hoek van de camera en maakt gebruik van een centrumgerichte methode om een ​​score te genereren. Als een camera 1.800 lijnen per beeldhoogte of beter beheert, passeert het camera. De AZ521 deed dit en noteerde 1.932 lijnen op de test. De studioruimte waarin tests worden uitgevoerd, is te klein om de lens te testen op 52x, maar een uitsnede van de telefoto-opname van het Flatiron-gebouw (hieronder) laat zien hoe wazig de AZ521 is op 52x. Dezelfde opname gemaakt met de Fujifilm SL1000, die 2.773 lijnen scoorde op de scherpte-test, is veel scherper - hoewel moet worden opgemerkt dat er enige chromatische aberratie was in het beeld van de Fuji-camera. Dat kan worden verwijderd met een paar klikken in een softwareapplicatie, maar het is niet mogelijk om het detail toe te voegen dat AZ521 op zo'n manier miste.

Imatest controleert ook foto's op ruis, dat is waar de AZ521 echt slecht presteert. Het houdt alleen ruis onder 1, 5 procent bij zijn basis ISO 100-instelling. Ik heb de afbeeldingen op een gekalibreerd NEC MultiSync PA271W-scherm van dichtbij bekeken om het effect van de overtollige ruis op de beeldkwaliteit te zien. Het is geen mooi gezicht; de fijne lijnen van een buitenlands bankbiljet in onze standaard ISO-testscène beginnen plaats te maken voor ruis bij ISO 400 en zijn verdwenen bij ISO 800. De Panasonic FZ200 is een veel betere camera voor gebruik in zo-zo-licht; het heeft een f / 2.8 lens en houdt ruis onder controle via ISO 800.

Video wordt opgenomen in QuickTime-formaat met 1080p30-kwaliteit. De beelden zijn indrukwekkend cirkelvormig, met veel detail, maar er zijn aanwijzingen voor het rolluikeffect tijdens pannen. Hierdoor gaat het onderste deel van het beeld sneller vooruit dan het bovenste, waardoor beelden een rubberachtige uitstraling krijgen. De lens kan tijdens het opnemen in- en uitzoomen, maar het geluid is goed hoorbaar op de soundtrack, net als het geluid van de lens die opnieuw scherpstelt. Er is een micro-HDMI-poort voor aansluiting op een HDTV en een micro-USB-poort voor computerconnectiviteit en het opladen van de batterij; er is geen externe batterij inbegrepen. Standaard SD- en SDHC-geheugenkaarten, tot 32 GB groot, worden ondersteund. SDXC-geheugenkaarten werken niet.

Er zijn een aantal goede dingen te zeggen over de Kodak Pixpro AZ521. De lens is vrij scherp in bredere hoeken, de burst-opnamestand is indrukwekkend, hoewel beperkt tot slechts een handvol opnames, en hij werkt echt goed voor een lange zoomlens zonder EVF. Maar, net als zijn broers en zussen, wordt de AZ521 tegengehouden door lawaaierige beelden die uit elkaar vallen bij de gematigde gevoeligheden die neigen naar te slaan op bewolkte dagen en in alle behalve de helderste binnenruimtes. Het zou een betere beoordeling zijn als de lens scherper was wanneer helemaal werd ingezoomd, maar testopnames toonden aan dat het in dat opzicht worstelt. De Fujifilm SL1000 kost $ 100 meer, maar met dat extra geld krijg je een lens die qua scherpte standhoudt bij zijn 50x-instelling en een EVF op ooghoogte. En als je niet zo'n lang telefotobereik nodig hebt (en de meeste mensen niet), heb je een schat aan opties, waaronder onze compacte superzoomcamera Editors 'Choice, de 20x Canon PowerShot SX280 HS en de het beste van de bridge-stijl die we hebben getest, onze Editors 'Choice Panasonic FZ200. De FZ200 is duurder en het 24x-telefotobereik is niet zo indrukwekkend, maar doet het veel beter bij hogere ISO-gevoeligheden en de f / 2.8-lens vangt een indrukwekkende hoeveelheid licht over het hele zoombereik.