Video: Intel demos Haswell vs Broadwell at IDF 2013, shows lower power consumption, higher performance (November 2024)
Prestaties zijn belangrijk, maar kracht is belangrijker. Dat is de grote indruk die ik heb weggenomen van het Intel Developer Forum van vorige week. Hoewel de nadruk op energie-efficiëntie altijd geldt voor de makers van mobiele processors, is het een relatief nieuwe richting voor Intel, maar het is duidelijk in zowat elke productcategorie.
Laten we beginnen met chips voor pc's. Ja, Intel heeft zijn nieuwste Extreme Edition Core-chips laten zien, bekend als Ivy Bridge-E. Dit zijn enorme chips tot een versie van $ 999 met zes cores, 12 threads, 15 MB L3-cache, ondersteuning voor maximaal vier discrete grafische kaarten en een 3, 6 GHz basisklok met een 4, 0 GHz turbomodus.
Maar in feite vertoont geen van de benchmarks die ik heb gezien enorme prestatieverbeteringen vergeleken met de vorige editie, of zelfs vergeleken met de high-end quad-core Haswell Core i7-processors. Natuurlijk, er zijn enkele toepassingen met veel threads, maar over het algemeen worden die beter afgehandeld door de Xeon-server- en werkstationonderdelen van het bedrijf.
In plaats daarvan lag de echte focus voor pc's op de Haswell-Y, de versie met het laagste vermogen van de Core-lijn, gericht op wat Intel Ultrabooks noemt, en zelfs op de versie van volgend jaar, Broadwell-Y. De echte winst hier is een betere levensduur van de batterij. Velen van ons willen de hele dag door computergebruik en dunnere, lichtere notebooks en minder stroomverbruik zijn belangrijk om ons daar te krijgen. Intel zegt dat het een "scenario-ontwerpvermogen" van 4, 5 watt heeft bij normaal tabletgebruik (versus 6 watt in het vorige ontwerp), hoewel een totaal thermisch ontwerpvermogen van 11, 5 watt (TDP). De lagere SDP maakt ze meer geschikt voor een ontwerp zonder ventilator, waardoor ze ook dunner en lichter worden.
Het bedrijf blijft de nadruk leggen op vermogen, in plaats van op prestaties (en Intel legt iets meer afstand tot Microsoft) en heeft samengewerkt met Google om een aantal op Haswell gebaseerde Chromebooks te produceren van bedrijven zoals Acer, Asus, HP en Toshiba. Dit zijn geen apparaten die veel gericht zijn op lokale prestaties (hoewel JavaScript-rendering belangrijk is), maar de levensduur van de batterij zou zeker moeten helpen.
Ik was ook een beetje verrast om te zien hoeveel nadruk Intel legde op het besturen van de nieuwste versie van zijn Atom-kern, Silvermont, in meer traditionele pc-vormfactoren, met de aankondiging van nieuwe Bay Trail –M (voor notebooks) en Bay Trail - D (voor desktop) platforms. Deze zijn vergelijkbaar met de chips die worden gebruikt in de Bay Trail-versie voor tablets, die veel aandacht kregen, maar met ondersteuning voor meer traditionele pc-standaarden, zoals SATA-schijven.
We hebben Atom-chips eerder gezien in low-end "netbooks" en "nettops", maar wat hier interessant is, is dat Intel veel meer lijkt te streven naar het laten werken van de Atom-lijn in meer reguliere systemen. Het is zelfs van plan om de Pentium- en Celeron-merknamen voor deze chips te gebruiken (hoewel ze misschien op een of andere manier anders zijn dan de low-end Core-versies).
Waar dit echt opvalt, is praten over bedrijfsmachines. Intel heeft een grote impuls gegeven aan zijn vPro-lijn, met de aankondiging van Core i5- en Core i7 vPro-versies van de Haswell-chips, deze met extra functies voor codering en beheer die IT-normen zijn geworden. Voor de nieuwste generatie omvatten de nieuwe functies een "geen wachtwoord" VPN-oplossing (die effectief werkt als een smartcard in uw pc in combinatie met Cisco's AnyConnect VPN-software), locatiegebaseerde services (in combinatie met Cisco, Aruba en Aeroscout draadloze hardware) en een professionele versie van Intel's Wireless Display (WiDi) technologie.
Maar wat hier interessant is, is dat er "Bay Trail for Business" -versies zullen zijn, met ondersteuning voor de meeste van dezelfde beheerfuncties, zij het zonder de vPro-naam.
Zelfs op servers heeft Intel zich recentelijk gericht op kracht. De belangrijkste nieuwe zakelijke producten die op IDF zijn aangekondigd, zijn misschien wel de nieuwe Xeon E5 v2-serverchips (hierboven) (de 2600-familie, bekend als Ivy Bridge - EP), die nu tot 12 cores en 30 MB interne L3-cache bieden, met wat Intel zegt is 45 procent meer energie-efficiëntie. Dit is hoogstwaarschijnlijk de belangrijkste serverchip in de komende jaren, omdat Intel de markt voor dual-socket-servers zo volledig domineert. (AMD's huidige Opteron-architectuur heeft gewoon niet zo goed gewerkt als het bedrijf had gehoopt, en als gevolg daarvan heeft het nu slechts een klein marktaandeel.)
Toch leek Intel meer tijd te besteden aan het focussen op de microservermarkt - kleine servers met minder krachtige cores die zijn ontworpen voor "schaalbare" applicaties zoals grote webservers. Dit is momenteel slechts een klein deel van de markt, maar lijkt te groeien, waarbij grote bedrijven zoals Facebook en Google het concept leuk vinden, en HP zijn Moonshot-lijn maakt voor een reeks van dergelijke microserverprocessors.
De aankondiging van Intel was de 64-bit Atom C2000, bekend als Avoton, evenals een versie genaamd Rangeley gericht op de netwerkmarkt. Dit is gebaseerd op dezelfde Silvermont-kern als de Bay Trail-versies, maar geoptimaliseerd voor servergebruik.
Maar in dit geval ondervindt Intel veel meer concurrentie. AMD heeft door de overname van SeaMicro een aantal jaren het microserverconcept gepusht, met zijn Freedom Fabric voor het aansluiten van dergelijke chips. Vorige week kondigde het nieuwe chips aan voor de embedded markt, inclusief versies met zijn grotere x86-kern; zijn kleinere Bobcat-kern, die concurreert met de nieuwste Atoms; en nu met de 64-bits ARM Cortex-A57-kern in een ontwerp noemt hij Hierofalcon. Deze vormen een aanvulling op AMD's eerdere aankondiging van een op A57 gebaseerde microserverchip genaamd Seattle, die zijn huidige Opteron 1150, gebaseerd op de Jaguar-kernen, zou vervangen als oudere x86-kernen die op sommige manieren vergelijkbaar zijn met de oudere Atom.
Een manier waarop AMD op deze markt wil differentiëren, is door ondersteuning te bieden voor meer DRAM per socket in de microservermarkt dan het aanbod van Intel. Over het algemeen lijkt de microservermarkt nog erg vroeg, dus we weten niet hoe groot deze zal zijn, maar het is duidelijk dat de focus niet zal liggen op ruwe prestaties, maar eerder op prestaties per watt en per ruimte.
Bovendien richt een groot aantal makers van ARM-gebaseerde processors zich nu op de microservermarkt, waarbij bedrijven zoals Applied Micro, Calxeda en Marvell producten tonen, en anderen zoals Nvidia, praten over hoe 64-bit ARM-cores kunnen werken in deze markt.
En ten slotte kondigde Intel een echt low-power chip aan, bekend als Quark (hierboven), die volgens CEO Brian Krzanich van Intel cores heeft die ongeveer een vijfde van de grootte van een 22 nm Silvermont-kern in een Atom-processor hebben, met behulp van ongeveer één- tiende van de macht, gericht op het 'internet der dingen'. Dit zou ongetwijfeld de x86-compatibele chip met het laagste vermogen zijn die we tot nu toe hebben gezien, hoewel er nog geen specifieke releasedatum is aangekondigd. Maar er zijn natuurlijk al veel minder krachtige cores in allerlei kleine apparaten; De Cortex M-familie van ARM heeft bijvoorbeeld vaak cores gemeten in de tienduizenden transistors. (Intel heeft de matrijsgrootte of het aantal transistors voor de nieuwe Atom-lijn niet aangekondigd, maar het heeft waarschijnlijk honderdduizenden transistors.)
Nogmaals, Intel streeft kleiner met meer focus op energiebesparing dan op meer prestaties. En in al deze markten - pc's, servers, tablets, telefoons en ingebedde apparaten - blijkt dat wat we op veel manieren nodig hebben: meer computergebruik, en alomtegenwoordiger computergebruik, maar niet noodzakelijkerwijs krachtigere machines. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dit is de weg die de meeste verwerkers de komende jaren zullen afleggen.
