De hyperloop: alweer een grote transportfout?

New York naar Los Angeles in 45 minuten: dat is de belofte die Elon Musk zal doen met zijn Hyperloop high-speed transportsysteem, waarvan hij de details vanmiddag zal onthullen. Het lijkt misschien onmogelijk voor velen, maar niet voor Musk, die al is begonnen Mars te koloniseren.

Hoewel de Hyperloop aardgebonden is, is het idee ver weg, waarschijnlijk afhankelijk van buizen om passagiers te vervoeren. Tot vandaag heeft de verste Musk zijn visie onthuld door uit te leggen dat het een "kruising tussen een Concorde en een railgun en een airhockeytafel" zal zijn. Musk zei dat de gok die het dichtst bij zijn ontwerp ligt, is van de zelf beschreven knutselaar John Gardi, die zijn speculatieve plannen plaatste over hoe de Hyperloop zal werken, met een turbine-aangedreven luchtkolom gevuld met auto's die reizen via magnetische lineaire vertragers en versnellers.

In de tekening van Gardi staan ​​afzonderlijke auto's, die volgens de tijdschattingen voor reizen met ongeveer 62 mijl per minuut zouden rijden. Ondanks dat het concept de term "high-speed crash" naar een ander niveau lijkt te brengen, dringt Musk erop aan dat de Hyperloop crashbestendig is. Vorige maand stierf in Spanje een treinongeluk met 79 mensen en 170 gewonden toen het een snelheid van 121 mijl per uur bereikte op een stuk spoor buiten de grenzen van de automatische snelheidsbeperkingstechnologie van het spoorwegsysteem.

Degene die uiteindelijk de lof (of aansprakelijkheid) voor de Hyperloop draagt, zal het waarschijnlijk geen Musk zijn. Hij heeft gezegd dat het open-source zal zijn en heeft benadrukt dat hij er niet bij zal zijn om het te bouwen, omdat hij op dit moment gewoon geen tijd of middelen heeft, wat met SpaceX en Tesla. Tussen de kosten, wettelijke hindernissen en last van publieke acceptatie, kan de Hyperloop geparkeerd worden naast een van de vele andere transportuitvindingen die nooit echt op gang kwamen (net als Springfield's gedoemde Monorail; video hieronder).

Bekijk de diavoorstelling voor nog meer geweldige game-breakers die dat niet waren.

1 Segway

De nieuwe millennia leek zijn belofte waar te maken toen uitvinder Dean Kamen aankondigde dat hij een project aan het ontwikkelen was, met de codenaam Ginger, dat de wereld zou veranderen. Wat we in plaats daarvan kregen, was het zelfbalancerende elektrische transportapparaat dat bekend staat als de Segway, mogelijk alleen levensveranderend als je een agent in het winkelcentrum bent of een toerist die langzaam beweegt.



2 Terrafugia TF-X

Vliegende auto's worden sinds de jaren 1950 beloofd als de volgende generatie in woon-werkverkeer. De droom aangewakkerd door George Jetsons carcraft is nu bijna een realiteit. Terrafugia, een bedrijf dat is opgericht door een mix van MIT-luchtvaart en afgestudeerden van de business school, neemt reserveringen voor de TF-X, hoewel het zegt dat de ontwikkeling ongeveer acht tot twaalf jaar zal duren.



3 Martin Jetpack

Martin Jetpack test de P12, de nieuwste in zijn lijn van prototypen aangedreven door tweekanaals ventilatoren en een benzinemotor. Een op afstand bestuurde onbemande testvlucht is succesvol gebleken en er zijn enkele bemande tests uitgevoerd in gecontroleerde omgevingen, maar tot nu toe trekt niemand een Iron Man in één.



4 Hovercraft

Het woord "hovercraft" doet denken aan een hulp buitenaards schip dat uit een moederschip tevoorschijn komt. Het enige dat het echt betekent is echter een voertuig dat over het oppervlak van de aarde of het water kan skimmen, op een luchtkussen gehouden. Hovercrafts zijn voornamelijk op het water en voor militaire doeleinden gebruikt. Maar als je niet aan zee gebonden bent en er een wilt zien, kun je rond de greens (en de waterhindernissen) van Springfield, de Windy Knoll Golf Club in Ohio, op een van de twee Bubba Watson Hovercrafts die de club vorige maand voor $ 58.000 kocht elk.



5 Zeppelin

De dunne torenspits van het Empire State Building lijkt misschien van verre fragiel, maar het werd aanvankelijk gebouwd voor meer dan het verbeteren van de skyline van New York City; het was bedoeld als een dockingstation voor zeppelins. Of tenminste, dat is wat investeerder Alfred Smith beweerde toen de oorspronkelijk geplande hoogte van het gebouw was aangepast om vier voet langer te zijn dan die andere skyline schraper, het Chrysler Building. Het aanmeren van Zeppelin werkte niet bovenop het Empire State Building, maar de romantiek van reizen per luchtschip was sowieso vrijwel verdwenen met de Hindenburg.