Hoe de stylus de telefoonhandel van Microsoft heeft gedoemd

In een breed interview werd Steve Ballmer deze week gevraagd uit te leggen wat er mis ging met de smartphonebusiness van Microsoft. Hij wees op scepsis over subsidies van iPhone-dragers, maar ik heb een ander idee.

Als iemand die door de iPhone is verbrand, weet ik waarom Microsoft het heeft verknald. Omdat ik geen hands-on tijd kon vastleggen met de iPhone voorafgaand aan de release, baseerde ik de kritieke kolommen die ik over het apparaat schreef (april 2007: De iPhone kan niet voldoen aan zijn hype) op het fiasco dat ik zag met Microsoft telefoons.

Toen ik een iPhone in handen kreeg, veranderde mijn melodie snel; Ik moest toegeven dat het apparaat een wereldwisselaar was. Niet zo voor Microsoft; Ballmer had niets goeds te zeggen. Het was eigenaardig. Wat zag Ballmer niet?

Ik ben er nu van overtuigd dat het te maken had met de persoonlijkheid van Ballmer en niets meer. Steve Ballmer, zal ik betogen, is een nette freak. Hij is georganiseerd. Knop ingedrukt. Hij kan schreeuwen en schreeuwen en lijkt slordig, maar echt, hij is gewoon onstuimig.

Hij had waarschijnlijk een Palm Pilot met een stylus, die in de dag terug woedend was. Wanneer u veel willekeurige hoofdkantoren van Silicon Valley bezocht, had de receptie een kom met gratis styli voor u, complimenten van het huis. "Neem een ​​paar" was een algemeen refrein; Ik vind ze nog steeds willekeurig in mijn huis.

In tegenstelling tot de rest van ons, is Ballmer waarschijnlijk het type man dat nooit zijn stylus heeft verloren en spotte met het idee van een iPhone met touchscreen. Daardoor kon hij de genialiteit niet echt begrijpen.

Kijk maar hoe lang het duurde om de eerste echte Windows-telefoon op de markt te brengen. Het bedrijf had de oude software eenvoudig opnieuw kunnen aanpassen door de pictogrammen te vergroten en de stylus kwijt te raken, maar nee. Er waren duidelijk filosofische debatten gaande over de stylus en andere functies. Microsoft was al een partnerschap aangegaan met Sony en Ericsson en had het pad kunnen volgen dat Google met Android had gevolgd om snel een mobiel besturingssysteem uit te brengen. Het had al software.

In plaats daarvan werkte het samen met Nokia, wat in conflict was met zijn ellendige symbian-software en de rest is geschiedenis; de ene slecht opgevatte botch na de andere.

Niemand normaal voelde enige liefde voor de stylus. Het was praktisch, maar vervelend. Stel jezelf nu in de geest dat de stylus geweldig en noodzakelijk was. Stel je voor (als het al mogelijk is) dat je het nooit zou kunnen verliezen en het was alles MAAR vervelend. Dit moest de mindset zijn die Microsoft ervan weerhield om met enige scherpzinnigheid over te stappen op de moderne smartphone. Het sloeg nergens op.