Hoe minerva de online onderwijsstatus quo uitdaagt William Fenton

Nu de grondlegger net zijn eerste jaar heeft afgerond, verdient Minerva een rapport.

De startup van Silicon Valley creëerde een media-opwinding toen het beloofde "elk aspect van de universiteit-studentrelatie" te veranderen na het bijeenbrengen van $ 25 miljoen van venture capitalists, een bedrag dat slechts met een B-ronde van $ 70 miljoen werd overschaduwd. Maar wat heeft al dat kapitaal precies mogelijk gemaakt? Laten we inventariseren hoe Minerva de MOOC-status-quo uitdaagt.

Voorbij MOOC's

Gesprekken over technologie en educatie richten zich vaak op platforms zoals Coursera, edX en Khan Academy, die onbeperkte deelname uitnodigen met behulp van enorme open online cursussen (MOOC's).

Online cursussen wisselen vaak afstanden uit voor schaal. Hoewel een docent duizenden studenten met één klas kan bereiken, verbiedt de grootte van die klas haar grotendeels om opdrachten te beoordelen, vragen te beantwoorden of met studenten om te gaan via iets anders dan vooraf opgenomen colleges. Zoals ik eerder heb geschreven, ziet deze benadering de wederzijdse relatie van student en opvoeder over het hoofd.

Beschouw Minerva als de anti -MOOC. Bij gebrek aan een beter acroniem, zou je kunnen zeggen dat Minerva MEEC's, of micro-elite elektronische cursussen aanbiedt.

Klein en selectief

Vergeet groot en open - Minerva wordt klein en selectief. Seminar-achtige klassen cap voor 19 studenten, en de hele basisklasse is slechts 28 studenten.

Terwijl Minerva's claim op '' s werelds meest veeleisende intellectuele normen 'op Silicb Valley hyperbool lijkt, vertrouwt de school op standaard toelatingsmaatregelen ( bijv. GPA), online en niet-cognitieve tests en een Skype-interview. Chris Peterson heeft een diepgaand stuk over het toelatingsproces van Minerva bij MIT Admissions, maar het volstaat om te zeggen dat het toelatingspercentage van het eerste cohort van 2, 5 procent zeer selectief is.

For-Credit en For-Profit

Een belangrijke beperking van de MOOC's van vandaag is dat ze niet veel tellen. Toen ik edX beoordeelde, ontdekte ik dat, hoewel ik een oude Griekse les gratis kon auditen, ik toch een dure Harvard Extension-les wilde volgen als ik universiteitskrediet wilde.

Door samen te werken met het Keck Graduate Institute, biedt Minerva meeliften op haar accreditatie en universitaire middelen, dankzij het Claremont Consortium. Dit is een zegen voor Minerva-studenten, die aanzienlijk minder collegegeld betalen (ongeveer $ 28.000 per jaar met huisvesting) dan hun collega's bij KGI ($ 28.000 of meer zonder huisvesting), maar het zou zorgen moeten wekken bij degenen in het hoger onderwijs, wier middelen en reputaties kunnen onderschrijven snel for-profit concurrenten. (Een punt waarop ik in een later stuk terugkom).

Voorbij lezingen

De software van Minerva is een technologische en filosofische uitdaging voor de MOOC's van vandaag. De school heeft studenten van over de hele wereld aangeworven - 80 procent van de stichtingsklas werd toegelaten van buiten de VS - en huisvestte ze in één slaapzaal in de wijk Nob Hill in San Francisco, zodat ze online lessen konden volgen.

Als dat bizar lijkt, wacht dan op het volgende deel: na elk jaar pakken studenten in en reizen naar een andere slaapzaal elders in de wereld. (In 2016 wordt van studenten verwacht dat ze in slaapzalen in Berlijn of Buenos Aires wonen). Op het eerste gezicht is het een komische propositie. Zoals Ry Rivard schrijft in Inside Higher Ed, verwacht Minerva "dat topstudenten over de hele wereld zullen vliegen om voor computers te zitten." Maar wat als die interface de provocatie van Minerva is?

Volgens pedagogische normen reproduceren bestaande MOOC's het slechtste soort "traditioneel" klaslokaal. Ze vertrouwen op colleges (die niet effectief zijn), discussieborden (die studenten zelfs in traditionele klassen negeren) en geautomatiseerde beoordelingen (die studenten niet helpen te begrijpen waar ze fout zijn gegaan). Omdat studenten à la carte cursussen volgen, neigen catalogi naar instrumentalisme. Als je wilt leren coderen, zijn er zeker een groot aantal opties beschikbaar op Udacity en Udemy. Het is echter zeldzaam om cursussen te vinden die bepaalde vaardigheden ( bijvoorbeeld codering) verenigen met abstracte doelen (kritisch denken).

Het curriculum van Minerva is ongegeneerd niet-instrumenteel. Gebouwd rond 'gewoonten van de geest', of manieren van denken die de wetenschappen en geesteswetenschappen doorkruisen, laat Minerva lezingen over aan de MOOC's en richt zich op het seminarlokaal. Het gebruik van spontane debatten, popquizzen en cold calls zijn geen innovaties - ik gebruik ze alle drie in de cursus die ik momenteel onderwijs - maar versnellingen : met behulp van een eigen platform kan de faculteit Minerva studenten volgen in een onvoorstelbaar tempo in een traditioneel klaslokaal. Dat betekent meer informatie voor docenten en een meer boeiende klaservaring voor studenten. Nu is dat een provocatie en de moeite van het bekijken waard. Zie je volgende week.