Gear jaloers: mijn verzameling van 500+ computer- en game-hardware

* Record Scratch * * Frame bevriezen *

Ja, dat ben ik. Je vraagt ​​je waarschijnlijk af hoe ik in deze situatie ben beland.

Dat vraag ik mezelf vaak af.

Ik ben geboren in 1981 en opgegroeid op Atari-consoles en Apple-computers, daarna NES en verder, en ik ben nooit gestopt met het houden van de machines die ik had gebruikt, zelfs niet toen anderen ze weggooiden. Al snel realiseerde ik me dat als iedereen deze apparaten zou weggooien wanneer ze verouderd raken, ze uiteindelijk zouden worden vergeten. Dus rond de leeftijd van 12 begon ik de technische geschiedenis te bewaren en begon ik zoveel mogelijk computers en videogameconsoles te verzamelen.

Met de hulp van ondersteunende ouders (en later mijn vrouw) heb ik de afgelopen 25 jaar bijna 300 computers, 150 spelconsoles en tonnen accessoires verzameld. Hoewel het verzamelen van een dergelijke verzameling vandaag de dag ongekende klodders geld zou vergen, heb ik de meeste van deze items gratis of goedkoop gekocht op momenten dat niemand anders ze wilde hebben.

Eerder dit jaar merkte ik dat ik eindelijk een limiet bereikte voor de hoeveelheid dingen die ik praktisch kon opslaan - een hoogtepunt in mijn verzamelcarrière - dus ik moest nadenken en terugkijken op de diepte en betekenis van mijn verzameling. En daarom zijn we hier vandaag: om een ​​korte wandeling door de geschiedenis te maken.

Deze verzameling is mijn persoonlijke historische archief, een onbetaalbare referentie die mijn vele geschreven werken over de geschiedenis van computers en videogames de afgelopen 13 jaar heeft geleid. Toen ik begon te schrijven, kon je deze machines of literatuur er over het algemeen niet vinden in een lokale instelling. Vandaag begint dat eindelijk te veranderen, dankzij universiteiten en musea die zich toeleggen op de technologische geschiedenis, dus ik heb het gevoel dat ik mijn verzamelimpuls een beetje kan ontspannen.

Maar niet voordat ik deze grootse verzameling een laatste keer geef. Laten we kijken.

My Computer Room, circa 1994-1995

De eerste oude computers die ik verzamelde waren die van ons al: een Atari 400 en 800, enkele oude pc's. Toen gaf een familievriend me zijn TRS-80-kleurencomputer en was ik verslaafd.

Toen ik een kind was, hadden we het geluk om een ​​huis te hebben met een logeerkamer. De meeste gezinnen in die situatie gebruiken het misschien als logeerkamer, maar mijn vader liet me de ruimte gebruiken als een soort speelkamer waar ik mijn computers en videogames kon opzetten.

Hier zien we deze kamer rond begin 1995 toen ik ongeveer 13-14 jaar oud was. In de kamer zat mijn BBS-computer (net buiten foto links) en verschillende klassiekers: een DEC VT-125-terminal, een Apple II Plus, een NES, een Commodore PET, een Atari Lynx, een Atari Jaguar, een Apple III (onder de stofkap) en meer.

In 2006 annoteerde ik de meeste items in deze foto op mijn blog als je geïnteresseerd bent in details; er zit daar nogal wat gepropt in. Op dit moment bewaarde ik de rest van mijn verzameling op een plank of twee in een kast vlak bij deze kamer. (Foto: Benj Edwards)



Slaapkamerplanken, ca. 1995-1996

Tegen de tijd dat 1995 en 1996 rondrolden, had ik veel meer computers verzameld uit verschillende bronnen: familievrienden, rommelmarkten, tuinverkoop, hamfests, en zelfs een paar dingen kopen via de post van mensen op CompuServe en het internet.

Je kijkt naar twee schermgrepen van een recent gevonden homevideo waar ik een rondleiding heb gegeven in de kamer op de laatste foto. Op dit moment had ik blijkbaar twee modulaire witte plastic planken om het grootste deel van mijn verzameling te bewaren. Onder de buit: veel Atari-spullen, een C64c, een TRS-80 MC-10, een TRS-80 kleurencomputer, een ColecoVision, drie TI-99 / 4A-computers en een plank die bol staat onder het gewicht van 11 schijfstations.

Ik weet dat ik op dat moment meer had (ik zie mijn Atari 800 bijvoorbeeld niet), dus het moet zich in de kast hebben verstopt - of zoals het vaak was aangesloten onder de tv. (Foto: Benj Edwards)



De eerste Mac-plank, ca. 2003

Ik verhuisde twee maanden na mijn afstuderen in 1999 naar het huis van mijn ouders en begon te werken terwijl ik in een klein huis met één verdieping woonde met mijn broer als huisgenoot. Binnen de eerste dag had ik verschillende computers op de keukentafel gezet en mijn broer riep: "Wauw, dat duurde niet lang." Uitgebreide vintage computeropstellingen volgen mij overal waar ik ga.

Een paar jaar vooruitspoelen, en ik had gebruik gemaakt van een unieke architectonische functie van dat huis - een hoge plank in een gewelfde ruimte - om mijn compacte Mac-collectie weer te geven. Ik kocht de meeste van die Macs in tweedehandswinkels rond het jaar 2000-2001 voor $ 10 per stuk. Ik tel daar slechts negen eenheden, dus ik weet dat er in de toekomst meer zullen komen.

Op dit moment bewaarde ik ongeveer de helft van mijn computercollectie in het huis van mijn ouders, en half opgeborgen in de kasten van dit huis, inclusief de plank boven de wasmachine in de wasruimte. 'Voor één keer, ' zei mijn broer, 'zou ik die plank willen gebruiken als wasmiddel.' (Foto: Benj Edwards)



Garage View, ca. 2007

In 2007, slechts een jaar nadat ik was getrouwd en naar een nieuw huis was verhuisd, had ik natuurlijk de garage voor één auto van het huis al met computers gevuld.

Hier is een weergave van slechts één muur van die donkere garage, die is bedekt met planken vol computer-spullen. Op dit moment had ik nog bijna alles in dozen, dus het was niet zo mooi als het had kunnen zijn. Maar hey, kijk eens naar al die Macs! Ik tel 15 compacte Macs, wat voor mij een piek-compacte Mac was voordat ik moest inkrimpen. Drie andere muren van de garage waren net zo vol met spullen, en toen er nieuwe items binnenkwamen, moest ik een aantal heel moeilijke keuzes maken over wat te houden en wat te recyclen.

Rond deze tijd ontdekte ik de problemen met luchtvochtigheid in een gesloten garage en moest ik daar 24 uur per dag een luchtontvochtiger laten werken om schimmelgroei tegen te gaan (ik schetst enkele van mijn bewaartips in dit verhaal). De computers deelden ook de garage met verschillende katten, wat absoluut niet-archief was. (Foto: Benj Edwards)



Verzamelbijlage, ca. 2017

Tien jaar later ben ik in weer een ander huis (met een grotere garage), maar zelfs 18 jaar nadat ik uit het huis van mijn ouders was verhuisd, achtervolgden sommige van mijn computers nog steeds in hun garage. Deze foto uit 2017 toont de machines die achterbleven, netjes gerangschikt langs een muur. Begin 2018 heb ik eindelijk de meeste dingen verwijderd, hoewel ik denk dat er nog een paar dingen in zitten die stof verzamelen. Tijd om een ​​reddingsmissie op te zetten. (Foto: Benj Edwards)



De ultieme garage, 2018

Tussen 2013 en medio 2018 had ik het in de schaduw gemaakt. In mijn klimaatgeregelde garage / werkplaats met twee wagens bedekte ik bijna elke centimeter van elke muur met computer- en videogamehardware en -software, en liet ze voor het eerst zien op een manier waarvan ik voelde dat het eindelijk deze belangrijke artefacten verdiende. Het was goed verlicht en prachtig.

Het was op deze plek, begin 2018, toen ik de druk van te veel spul begon te voelen, en toen vertelde mijn vrouw me dat ze naar een rustigere buurt wilde verhuizen. Ik stemde ermee in en met downsizing in gedachten stuurde ik een vraag op Twitter om te zien of iemand mijn verzameling zou willen kopen. Het antwoord was overweldigend en ik kwam zelfs op de voorpagina van de plaatselijke krant terecht.

Tot nu toe heb ik mijn collectie niet volledig verkocht, maar ik begin het uit te dunnen. Ik ben er vrij zeker van dat mijn verzameling nooit meer zo groot zal zijn. (Foto: Benj Edwards)



Computer Dungeon, 2018

Dus hier zijn we vandaag eind 2018. Na bijna twee maanden honderden computers, tientallen gameconsoles, duizenden stukjes software en honderden dozen met accessoires te hebben doorgebracht, ben ik uitgeput. Ik verloor 15 pond. Wekenlang zes tot acht uur per dag besteden aan het verplaatsen en herschikken van zware dozen is emotioneel geestdodend.

Nadat de dingen een beetje tot rust kwamen, slaagde ik erin om een ​​aantal doolhofachtige planken van computers in mijn nieuwe garage (die lang niet zo goed verlicht is) op een rij te zetten en een paar foto's te maken, die ik mijn "computerkerk" noemde. Ik verdwaal er soms in. Mijn doel is nu om afstand te doen van voldoende spullen om weer veilig door de garage te kunnen lopen zonder opgegeten te worden door een trol.

Ik weet zeker dat ik altijd een aantal computers en videogames zal hebben zolang ik leef. Misschien niet zoveel als ik eerder dit jaar had gedaan, maar genoeg om mijn studie en waardering voor technische geschiedenis voort te zetten. Voor nu wacht de kerker. (Foto: Benj Edwards)